27 Δεκεμβρίου 2016

Στοχευμένες κρατικές παρεμβάσεις στην επιχειρηματικότητα

Στοχευμένες κρατικές παρεμβάσεις στην επιχειρηματικότητα Σταυριανίδης Κωνσταντίνος Δημοσίευση:στην ΑΥΓΗ 21 Δεκεμβρίου 2016 19:00 Η εφαρμογή του προγράμματος εσωτερικής υποτίμησης, π.χ., στη χώρα μας, έφερε την ύφεση που βιώνουμε όλοι. Δηλαδή, δεν έλυσε το πρόβλημα, αντίθετα το όξυνε, διόγκωσε ακόμα περισσότερο το δημόσιο χρέος και, με τις ιδεοληπτικές εμμονές που έχει για τα πλεονάσματα, θα συνεχίσει να το διογκώνει στο διηνεκές Στις μέρες μας ζούμε μια επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, καθοδηγούμενη από πολύ υψηλά κλιμάκια παγκόσμιας δράσης και επιρροής. Η επίθεση αυτή υπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα, είναι στην ουσία της αντιαναπτυξιακή και χαρακτηρίζεται από ιδεοληψίες. Εδράζεται στη νεοφιλελεύθερη αντίληψη η οποία στο όνομα της μη-παρεμβατικότητας επιδεικνύει πάθος για παρεμβατικότητα, μάλιστα με τρόπο καταστροφικό για τον κοινωνικό ιστό και τις ισορροπίες στην κοινωνία. Η εφαρμογή του προγράμματος εσωτερικής υποτίμησης, π.χ., στη χώρα μας (κατά την άποψη του κ. Σόιμπλε οι Έλληνες πρέπει να λιμοκτονήσουν αφού ζούσαν πολύ πάνω από τις δυνατότητές τους, όπως σε κάθε ευκαιρία ισχυρίζεται), έφερε την ύφεση που βιώνουμε όλοι. Δηλαδή, δεν έλυσε το πρόβλημα, αντίθετα το όξυνε, διόγκωσε ακόμα περισσότερο το δημόσιο χρέος και, με τις ιδεοληπτικές εμμονές που έχει για τα πλεονάσματα, θα συνεχίσει να το διογκώνει στο διηνεκές. Το πρόγραμμα λοιπόν είναι μια έρπουσα πυρκαγιά η οποία στο διάβα της έκαψε όλην τη χαμηλή βλάστηση (εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι), προκαλώντας μόνο ύφεση. Είναι ιδεοληπτική διότι κατ’ αυτούς (ΔΝΤ, Σόιμπλε και όλη αυτήν τη γειτονιά), η ανταγωνιστικότητα ενός επιχειρήματος κρίνεται, κυρίως, στο εργατικό κόστος. Προσπαθεί λοιπόν η νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία να παράξει φθηνά και να πουλήσει ακριβά. Πώς θα παράξει φθηνά; Μειώνοντας κυρίως και πρωτίστως το εργατικό κόστος, διότι εδώ θα συναντήσει και τη μικρότερη αντίσταση. Το ενεργειακό και το κόστος πρώτων υλών είναι μακροπρόθεσμη υπόθεση η οποία μπορεί να είναι και αιτία πολέμων. Λογικά λοιπόν, αν είχαν δίκαιο, όλες οι χώρες οι οποίες έχουν υψηλότερες αμοιβές εργαζομένων θα έπρεπε να μην έχουν ανταγωνιστικές οικονομίες. Δεν συμβαίνει όμως αυτό. Αντίθετα, οι πιο ανταγωνιστικές οικονομίες είναι αυτές οι οποίες έχουν τις υψηλότερες αμοιβές εργαζομένων και είναι αυτές που έχουν και τα υψηλότερα ΑΕΠ. Για του λόγου το αληθές, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στους παρακάτω πίνακες:
http://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php/Wages_and_labour_costs/el Το μέσο ωριαίο κόστος εργασίας στην Ε.Ε.-28 υπολογίστηκε σε 24,60 ευρώ το 2014 και σε 29,20 ευρώ στη ζώνη του ευρώ (Ευρωζώνη των 18). Ωστόσο, αυτό το μέσο ποσό συγκαλύπτει σημαντικές διαφορές μεταξύ των κρατών μελών της Ε.Ε., αφού το ωριαίο κόστος εργασίας κυμαίνεται από 3,80 ευρώ έως 40,30 ευρώ (γράφημα 1). Κατά κεφαλήν ΑΕΠ: κατανομή πλούτου στην Ε.Ε. http://www.eklogika.gr/uploads/files/GreekCrisis/aep2008-europe-large.jpg Υψηλές αμοιβές εργαζομένων μεταφράζονται σε: * Αύξηση της απασχόλησης. * Αύξηση της κατανάλωσης. * Αύξηση της παραγωγής, άρα αύξηση του ΑΕΠ. * Αύξηση των εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία. * Αύξηση των κρατικών εσόδων από άμεσους και έμμεσους φόρους. Προφανώς λοιπόν από τα παραπάνω γραφήματα, προκύπτει ότι είναι και άλλοι παράμετροι που διαμορφώνουν την ανταγωνιστική ικανότητα μιας χώρας μεταξύ των οποίων είναι και το εργατικό κόστος. Σ’ αυτούς θέλω να σταθώ. Αν σκύψουμε, με ερευνητική διάθεση, πάνω στις οικονομίες των χωρών με υψηλή ανταγωνιστικότητα, θα διαπιστώσουμε ότι η ανταγωνιστικότητά τους είναι ανάλογη του βαθμού οργάνωσής τους. Έχουν: * Σταθερό, διαυγές φορολογικό σύστημα * Ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο (γραφειοκρατία...) * Αναπτυξιακά εργαλεία... * Σύνδεση της έρευνας με την παραγωγή * Ορθολογικό management στις δημόσιες επιχειρήσεις * Δημιουργία μεικτών επιχειρήσεων (βλέπε αεροδρόμιο Ευ. Βενιζέλος).
Αλλά πέρα από τα παραπάνω, που είναι κρατικές παρεμβάσεις, έχουν και οι επιχειρήσεις των οικονομιών αυτών μια καθοδήγηση, η οποία προκύπτει από το εφαρμοζόμενο στην καθημερινότητα των επιχειρήσεων engineering. Εδώ έπρεπε να εστιάσουν πρωτίστως οι δανειστές μας, πριν φτάσουμε στην επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και στη μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθοσυντήρητων. Όπου δεν εστίασαν οι δανειστές μας όμως, μπορούμε να εστιάσουμε εμείς. Μια βασική αδυναμία στο management της ελληνικής επιχειρηματικότητας είναι η έλλειψη κοστολογικών διαδικασιών οι οποίες θα τους επιτρέψουν να κοστολογήσουν βάσει δραστηριοτήτων (activity based costing) και απαντώντας, μέσω αυτών, στα παρακάτω ερωτήματα: * Ποια είναι τα βέλτιστα προγράμματα παραγωγής που αξιοποιούν πλήρως το δυναμικό της επιχείρησης, χωρίς κόστος υποαπασχόλησης; * Πώς διαρθρώνεται το τελικό κόστος για κάθε κωδικό, δηλαδή πόσο είναι το κόστος παραγωγής; πόσο το κόστος διοίκησης και πόσο αυτό της διάθεσης ή ακόμα, αν υπάρχει, το κόστος σχεδιασμού νέων προϊόντων; * Πώς μια επιθυμητή επένδυση θα επηρεάσει τα προγράμματα παραγωγής στην επιχείρηση; και πώς το τελικό κόστος ανά τεμάχιο; πότε θα ολοκληρωθεί η απόσβεση; * Πώς μπορούμε να καθοδηγήσουμε το τμήμα πωλήσεων ώστε να εξαφανίσουμε το κόστος υποαπασχόλησης, καθώς και άλλα που βοηθούν στο να πάρουμε τεκμηριωμένες ορθολογικές αποφάσεις. Πέρα λοιπόν από το γενικό επιχειρηματικό πλαίσιο που διαμορφώνεται αποκλειστικά από κυβερνητικούς-κρατικούς παράγοντες, υπάρχει και το επιχειρησιακό management το οποίο χρήζει διορθωτικών ενεργειών. Δεν μπορεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής επιχειρηματικότητας γενικά να υποστηρίζεται μόνο από μείωση μισθών των εργαζομένων. Ένας από τους λόγους που συμβαίνει αυτό, είναι η ανεπάρκεια στο management της ελληνικής επιχειρηματικότητας. Παρεμβάσεις από την πολιτεία και τα αρμόδια όργανα για την ανάπτυξη μιας σύγχρονης υγιούς επιχειρηματικής κουλτούρας είναι το ζητούμενο. Συγκεκριμένα μπορούν να σχεδιαστούν πολιτικές ευαισθητοποίησης σε ζητήματα κοστολόγησης όπως: * Παρακίνηση των επιμελητηρίων (οικονομικών, βιομηχανικών κ.λπ.) στη διοργάνωση σχετικών ημερίδων, π.χ. «Η κοστολόγηση ως εργαλείο ανάπτυξης και λήψης επιχειρηματικών αποφάσεων». * Διαμόρφωση του γνωστικού πεδίου των ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που ασχολούνται με λογιστικά - οικονομικά - διοίκηση επιχειρήσεων, μηχανικοί παραγωγής και διοίκησης, έτσι ώστε να αποφοιτούν με πληρότητα σ’ ό,τι αφορά ζητήματα κοστολόγησης και το καθημερινό engineering των επιχειρήσεων. * Δημιουργία κινήτρων μέσα από επενδυτικά προγράμματα για την αγορά λογισμικών κοστολόγησης, π.χ. έξτρα βαθμολογία ή υψηλότερη επιδότηση για τέτοιου είδους δαπάνες. * Άρνηση έγκρισης επενδυτικού σχεδίου υποψήφιου επενδυτή, αν δεν καταθέσει τεκμηριωμένη προϋπολογιστική κοστολόγηση βάσει δραστηριοτήτων, η οποία θα τεκμηριώνει το βιώσιμο της επενδυτικής πρόθεσης. * Σχεδιασμό και υλοποίηση προγραμμάτων κατάρτισης ανέργων επιστημόνων σε θέματα Οργάνωσης παραγωγής - Κοστολόγησης - Πωλήσεις και σύνδεση αυτών με την απασχόληση. * Οργανωτικές καινοτόμες παρεμβάσεις στηριζόμενες σε τεκμηριωμένες κοστολογικές διεργασίας, όμως, χρειάζεται και ο δημόσιος τομέας.
Η δημόσια Υγεία και η Κοστολόγηση Τεράστιο κεφάλαιο. Τα Κλειστά Ενοποιημένα Νοσήλια είναι αποτέλεσμα στατιστικών μελετών οι οποίες προέκυψαν βάσει κάποιων αμφιβόλου αξιοπιστίας και ποιότητας δεδομένων. Δεν θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον να γνωρίζαμε πόσο πραγματικά κοστίζει, π.χ., μια εγχείριση αμυγδαλών στο Νοσοκομείο της Κατερίνης και πόσο σ’ αυτό της Ρόδου, ας πούμε, να κάνουμε συγκρίσεις και να αναζητήσουμε τον λόγο των αποκλίσεων αν και όπου αυτές εντοπισθούν, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα κάθε νοσοκομείου, όπως εργαζόμενοι, είδη κόστους, υλικές αναλώσεις, χωριστά για κάθε περίπτωση; Δεν θα είχε ενδιαφέρον να ψάξουμε πώς διαρθρώνεται το τελικό κόστος γι’αυτήν την ιατρική πράξη σε κάθε νοσοκομείο χωριστά; Θεωρώ επίσης, ότι τόσο στον τομέα υγείας όσο και όπου εμπλέκεται το Δημόσιο για να πληρώσει ή να χρηματοδοτήσει εγχειρήματα, ιδιωτικά ή κοινής ωφελείας, πρέπει να τα δούμε κάτω από κοστολογικά πρίσματα. Δεν μπορούμε, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε και να ζούμε με αντιλήψεις του παρελθόντος, οι οποίες στο τέλος-τέλος μόνο τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες ωφέλησαν. Σαν χώρα έχουμε πετάξει πολλά χρήματα σε βαρέλια δίχως πάτο. Για να τελειώσω τα λεγόμενά μου παραστατικά: Τα καλύτερα χρηματοδοτικά εργαλεία να έχουμε, την πλήρη διαγραφή του δημόσιου χρέους να επιτύχουμε, αν δεν καταφέρουμε να ελέγξουμε τεκμηριωμένα, μέσω κοστολογικών διαδικασιών, την επιβίωση του όποιου εγχειρήματος δημόσιου ή ιδιωτικού είναι σαν να κάνουμε ορειβασία χωρίς ορειβατικά παπούτσια, δηλαδή κάποια στιγμή με μαθηματική ακρίβεια θα μείνουμε πολλοί στις πλαγιές αβοήθητοι και ματωμένοι. * Ο Κων/νος Σταυριανίδης είναι μηχανικός παραγωγής και διοίκησης - κοστολόγος

1 Δεκεμβρίου 2016

Ψηφισαν τον θάνατό τους απο τους Ρεπουμπλικάνους

Ο δήμιος του Obamacare Τρίκκας Μιχάλης Δημοσίευση: 30 Νοεμβρίου 2016 στην ΑΥΓΗ Ο Τομ Πράις, υπουργός Υγείας της κυβέρνησης Τραμπ Την εικόνα πλήρους συμβιβασμού με το πολιτικό κατεστημένο, το οποίο κατήγγελλε με κάθε ευκαιρία προεκλογικά, συνεχίζουν να δίνουν οι επιλογές του Ντόναλντ Τραμπ για τη μελλοντική κυβέρνηση των ΗΠΑ. Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί η ανάθεση του υπουργείου Υγείας στον Τομ Πράις, ένα έμπειρο στέλεχος των Ρεπουμπλικανών στο Κογκρέσο και γνωστό πολέμιο του συστήματος υγείας που αφήνει πίσω της η διακυβέρνηση Ομπάμα. Ο 62χρονος χειρουργός είναι σήμερα επικεφαλής της Επιτροπής Προϋπολογισμού της Βουλής των Αντιπροσώπων και γνωρίζει όλα τα νομοθετικά βήματα που είναι αναγκαία προκειμένου να υλοποιηθεί η προεκλογική υπόσχεση του Τραμπ για κατεδάφιση του Obamacare. Tη στιγμή που οι Ρεπουμπλικανοί κατήγγελλαν απλώς, όλα τα προηγούμενα χρόνια, το συγκεκριμένο σύστημα, ο Πράις έχει καταθέσει νομοσχέδια με πλήρεις προτάσεις για την αντικατάστασή του σε κάθε Κογκρέσο της τελευταίας επταετίας.
Παρουσιάζοντάς τον στην αμερικανική κοινή γνώμη ο Τραμπ έκανε λόγο για έναν «ακαταπόνητο επιλυτή προβλημάτων» και τον «κατεξοχήν ειδήμονα σε θέματα πολιτικής υγείας». Στη συνέχεια δεν έκρυψε για ποιον ακριβώς ρόλο τον προορίζει. «Έχει όλα τα προσόντα για να κάνει πράξη τη δέσμευσή μας για αντικατάσταση του Obamacare και για να εξασφαλίσει προσιτή υγειονομική περίθαλψη σε κάθε Αμερικανό» τόνισε ο νεοεκλεγείς πρόεδρος. Στις δικές του δηλώσεις ο Πράις υποσχέθηκε να δημιουργήσει ένα «νέο σύστημα» που θα εξυπηρετεί εξίσου τους ασθενείς, τις οικογένειές τους και το ιατρικό προσωπικό. Χωρίς να αναφερθεί στις ασφαλιστικές εταιρείες που αποτελούν τον βασικό εχθρό του Obamacare, ο νέος υπουργός τόνισε ότι το δικό του σύστημα «θα προστατεύει την ευημερία της χώρας αγκαλιάζοντας, από την άλλη, το πνεύμα καινοτομίας που τη χαρακτηρίζει». Προτού παρουσιάσει τον Πράις, ο Ντόναλντ Τραμπ συναντήθηκε με τον πρώην επικεφαλής της CIA Ντέιβιντ Πετρέους, που, σύμφωνα με πληροφορίες, εξετάζεται σοβαρά για τη θέση του υπουργού Εξωτερικών. Ο νικητής των αμερικανικών εκλογών δήλωσε «πολύ εντυπωσιασμένος» από τον πρώην στρατιωτικό χωρίς να προχωρήσει σε κάποια επίσημη ανακοίνωση. Χθες ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ επρόκειτο να συναντήσει τον βουλευτή του Τέξας Μάικλ Μακόλ, ο οποίος, σύμφωνα με δημοσιεύματα του αμερικανικού Τύπου, συγκεντρώνει αρκετές πιθανότητες να αναλάβει το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας.

29 Νοεμβρίου 2016

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΕΥΠ ΕΟΠΥΥ ΑΤΤΙΚΗΣ:2016

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΕΥΠ ΕΟΠΥΥ ΑΤΤΙΚΗΣ: Συμμετοχή 63% - Ψήφισαν 662 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ 392 62,6%-8ΕΔΡΕΣ (Ψυχάρης-Προβατάς-Γαβράς-Φλίγκος-Λαμπαδάριος-Κοταρά-Γκιουζέλης-Μπίτσικας) ΑΝΕΞ ΕΝΩΤ ΚΙΝΗΣΗ 165 25,9%-4ΕΔΡΕΣ (Ανεμοδουρά-Αποστολόπουλος-Λιανός-Αγγιστριώτης) ΔΗΠΑΚ 54 8,49%-1 ΕΔΡΑ(Τοπαλλιανίδης) ΑΡΣΙ 14 2% 0 ΕΔΡΕΣ ΝΥΣΤΕΡΙ 8 1,26% 0 ΕΔΡΕΣ

2 Νοεμβρίου 2016

Διακηρυξη Αγωνιστικου Μετώπου Γιατρών για την ΠΦΥ

Συνάδελφοι, Η σημερινή κατάσταση στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, μετά από σειρά ετών στα οποία δέχεται σοβαρά πλήγματα ως συνέπεια της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής και τις έως τώρα μνημονιακές συνέπειες αυτής , είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Οι προσπάθειες διάλυσής της που ξεκίνησαν με τον νόμο Γεωργιάδη, Ν. 4238/2014 είχαν ως τώρα τα εξής τραγικά για την Ελληνική κοινωνία αποτελέσματα: • την απόλυση 3000 γιατρών, • το κλείσιμο του 40% των Μονάδων Υγείας, • την ερήμωση –κυρίως στην Περιφέρεια- μεγάλων κρατικών ιδιόκτητων Μονάδων, • το κλείσιμο ή την υπολειτουργία Εργαστηρίων, • την έλλειψη γιατρών βασικών ειδικοτήτων και • τη συμφόρηση των Εξωτερικών Ιατρείων των Νοσοκομείων. Όλα μαζί οδήγησαν στην υπολειτουργία όλων των απομενουσών Μονάδων Υγείας. Μεθοδευμένα, το μεγαλύτερο μέρος των επισκέψεων των ασφαλισμένων κατευθύνονται εκτός των Δημόσιων Δομών. Οι εξετάσεις, στη συντριπτική τους πλειοψηφία εκτελούνται σε συμβεβλημένα ιδιωτικά εργαστήρια, κυρίως στα λεγόμενα «σούπερ μάρκετ υγείας». Παράλληλα, η όποια λειτουργία των Μονάδων Υγείας βασίζεται είτε σε γιατρούς Π.Α.Α. χωρίς οι εργασιακές σχέσεις αυτών να έχουν εξομοιωθεί με αυτές των νοσοκομειακών ιατρών του Ε.Σ.Υ., είτε σε μεγάλο μέρος σε γιατρούς που υπηρετούν με δικαστικές αποφάσεις, καθώς επίσης και σε επικουρικούς γιατρούς με απαράδεκτες συμβάσεις και αμοιβές.
Σε αυτό το τοπίο στη δημόσια Π.Φ.Υ. οι ασφαλισμένοι βιώνουν απαράδεκτες συνθήκες υποβάθμισης της παρεχόμενης φροντίδας με αυξανομένη την οικονομική τους συμμετοχή. Η μετατροπή του ΕΟΠΥΥ σε αγοραστή Υπηρεσιών Υγείας είχε δραματικές συνέπειες. Γράφαμε στο προεκλογικό μας φυλλάδιο τον Οκτώβρη του 2013 ότι αυτή η μετατροπή “θα σημάνει και το τέλος της εργασιακής μας σχέσης στο σύστημα, αφού όλα θα παρέχονται από τον μεγαλοϊδιωτικό τομέα”. Τώρα φαίνεται πόσο προφητικά ήταν αυτά τα λόγια. Οι μεγάλες μονάδες Ιδιωτικής Υγείας όλο και πληθύνονται. Με μάλλον προνομιακή θέση αφού χαίρουν της απόλυτης υποστήριξης και προστασίας από την Τρόικα. Η απαράδεκτη αυτή κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά την ψήφιση του καταστροφικού ν. 4238/2014 δυστυχώς διαιωνίζεται και επιδεινώνεται από τη στάση του Υπουργείου Υγείας. Τα προβλήματα των εν λειτουργία Μονάδων Υγείας, παρά τις επίπονες προσπάθειες του ιατρικού, νοσηλευτικού και εργαστηριακού προσωπικού αυξάνονται (κενά λόγω συνταξιοδοτήσεων, ελλιπέστατος εξοπλισμός, προβλήματα προμηθειών, κινητικότητα, διευρυμένο ωράριο κ.ά.). Η διατήρηση εν ισχύ του νόμου αυτού, παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις για κατάργησή του, η αθέτηση των υποσχέσεων για επαναπρόσληψη των απολυμένων γιατρών, η ελλιπής χρηματοδότηση, ο προβληματικός συντονισμός και οργάνωση οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση του συστήματος της ΠΦΥ.
Οι σχεδιασμοί για ένα νέο σύστημα ΠΦΥ, βασιζόμενο σε γενικούς γιατρούς, χωρίς γιατρούς ειδικοτήτων και με τουλάχιστον αμφιλεγόμενη χρηματοδότηση (ΕΣΠΑ;), το μόνο σίγουρο είναι ότι θα χειροτερεύσουν την ήδη τραγική κατάσταση. Στα Πολυϊατρεία υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα πολλοί ειδικευμένοι γιατροί με υψηλού επιπέδου ικανότητα και εμπειρία. Επίσης η Xώρα μας διαθέτει πληθώρα ειδικευμένων γιατρων, οι οποίοι δυστυχώς τα τελευταία χρονια αναγκάζονται να μεταναστεύσουν σε πολλές χώρες της ΕΕ. Μάλιστα ειδικά στην Μεγ.Βρεττανια δίνουν ανάσα ζωής στο αποτυχημένο σύστημα ,με τους γενικούς γιατρούς. Η παροχή υψηλού επιπέδου Πρωτοβάθμιας Φροντίδας και Περίθαλψης προϋποθέτει την παρουσία σε αυτό ειδικευμένων γιατρών. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση η δικαίωση των αιτημάτων του συνδικαλιστικού κινήματος αποτελεί τη λύση του αδιέξοδου και αποτελεί μονόδρομο προς την ανόρθωση του υπό κατάρρευση συστήματος πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Το Αγωνιστικό Μέτωπο με συνέπεια, χωρίς συμβιβασμούς, μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες πρωτοστάτησε στις διεκδικήσεις των γιατρών, προσφέροντας καθοριστική συμβολή τόσο στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις και στις αίθουσες των δικαστηρίων όσο και στη διοίκηση του Συλλόγου ΣΕΥΠ – ΕΟΠΥΥ – ΠΕΔΥ. Είμαστε εναντίον της συρρίκνωσης των Δημόσιων Δομών του Συστήματος, είμαστε υπέρ των ποιοτικών Δημόσιων Δομών, λειτουργικά ενταγμένων στις ανάγκες της κοινωνίας. Συνεχίζουμε τις μάχες για την ΠΦΥ με συμμάχους την τοπική αυτοδιοίκηση, τους συλλόγους εργαζομένων, τους συλλόγους και τις ομοσπονδίες εργαζομένων στην ΠΦΥ, και φυσικά την ελληνική κοινωνία.
ΖΗΤΑΜΕ: 1. Την επαρκή και ορθολογική χρηματοδότηση της ΠΦΥ με κύριο κορμό τις Δημόσιες Δομές. 2. Την άμεση επαναπρόσληψη των απολυμένων συναδέλφων, όπως προεκλογικά είχε δεσμευτεί ο σημερινός Υπουργός Υγείας. 3. Την πλήρη εξομοίωση των συναδέλφων ΠΑΑ με τους ιατρούς του ΕΣΥ. 4. Την ένταξη σε προσωποπαγείς θέσεις μη αποκλειστικής απασχόλησης για όσους γιατρούς εργάζονται με δικαστικές αποφάσεις, για όσους απολυμένους επιστρέψουν και για όσους έχουν ενταχτεί σε θέσεις ΠΑΑ μετά τον εκβιασμό που υπέστησαν από τον απαράδεκτο, επαχθή και καταστροφικό για τη Δημόσια Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας νόμο Γεωργιάδη. 5. Τη μετατροπή των συμβάσεων των επικουρικών συναδέλφων σε αόριστου χρόνου με πλήρη εξομοίωση των αποδοχών τους με αυτές των συναδέλφων ΠΑΑ - ΕΣΥ.Να μην απολυθεί κανείς συνάδελφος επικουρικός γιατρός και να ανανεωθούν οι συμβάσεις τους που λήγουν. 6. Να δοθεί δυνατότητα επανόδου των συναδέλφων που υπηρετούσαν με συμβάσεις έργου επί πολλά έτη στο ΙΚΑ και ΕΟΠΥΥ. 7. Να κριθούν όσοι συνάδελφοι υπηρετούν σήμερα και να πληρωθούν άμεσα οι συνάδελφοι που έχουν επανέλθει με δικαστικές αποφάσεις, όπου αυτό καθυστερεί. 8. Η επέκταση της λειτουργίας των Μονάδων Υγείας να γίνει μόνο εφόσον υπάρχει ο απαιτούμενος αριθμός γιατρών για ασφαλή και επαρκή λειτουργία και όχι με την εξόντωση των σημερινών υπηρετούντων.
9. Να αποσυρθεί η απαράδεκτη παράγραφος 4β του άρθρ. 28 του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου, η οποία αντίκειται στο άρθρ. 20 του Συντάγματος, το οποίο κατοχυρώνει το δικαίωμα έννομης προστασίας σε κάθε Έλληνα πολίτη. 10. Οι γιατροί χωρίς ειδικότητα να ενταχθούν ισότιμα στο μισθολόγιο – βαθμολόγιο με τους υπόλοιπους γιατρούς του ΠΕΔΥ. 11. Άμεση αναστολή της κινητικότητα, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των γιατρών. 12. Την πλήρη επαναλειτουργία των υπολειτουργούντων σήμερα εργαστηρίων, οδοντοτεχνικών εργαστηρίων και φυσιοθεραπευτικών τμημάτων. 13. Τη μεταστέγαση των ιατρείων σε δημόσια κτίρια και όπου αυτό δεν είναι εφικτό να γίνει μεγάλη μείωση των απαράδεκτα υψηλών μισθωμάτων ή ανεύρεση άλλων με λογικά τιμήματα. 14. Τη συνεννόηση και συνεργασία των ΥΠΕ και του Υπουργείου με τους ιατρούς για προβλήματα που αφορούν στη βελτίωση της παρεχόμενης περίθαλψης. Για παράδειγμα αναφέρουμε την αλλαγή της χρονικής διάρκειας των ραντεβού και την επαναφορά του δωρεάν συστήματος τηλεφωνικών ραντεβού. 15. Τέλος ζητάμε την συνεργασία με τα θεσμοθετημένα όργανα των γιατρών για την εκπόνηση και σχεδιασμού ενός συστήματος ΠΦΥ, το οποίο θα βασίζεται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της χώρας μας και θα έχει σαν στόχο την παροχή υψηλού επιπέδου πρωτοβάθμιας φροντίδας και περίθαλψης στον λαό μας.
Αυτά και άλλα έχουμε να συζητήσουμε και να ζυμώσουμε στους μαχητές συναδέλφους που μας συμπαραστέκονται σε επιστημονικούς ,κοινωνικούς και επαγγελματικούς αγώνες στη συνάντηση 3/11/2016 για τους εργαζόμενους στα ΠΕΔΥ+ ΚΥ ΠΦΥ στην αίθουσα ΗΡΙΔΑΝΟΣ 8μμ Πλαταιών 32 Κεραμεικός ενόψει των εκλογών ΣΕΥΠ-ΕΟΠΥΥ-ΠΕΔΥ στις 27-28/11/2016. Εγγραφές στον αειθαλή μας σύλλογο μέχρι 11/11/2016. Υπάρχουν αρκετοί συνάδελφοι που «παροικούν» στην διασπαστική υπηρεσία των ψευτοδιακρίσεων εργασιακής σχέσης δίπλα μας, ευκαιρία τα πεπραγμένα 2 ετών για ξεκαθάρισμα των παρεξηγήσεων. Εν τη ενώσει η ισχύς. Υπενθυμίζω και τις εκλογές για υπηρεσιακά συμβούλια (ΙΔΑΧ και μόνιμοι) στην 1η ΥΠΕ στις 10/12 και στην 2η ΥΠΕ στις 19/12 «κατά πληροφορίες….» Η Διοίκηση (σαν απρόσωπο υπαλληλικό κατεστημένο κάποιας παλιάς ευνοιοκρατίας) έχει καθημερινά να επιδείξει στους εργαζόμενους ένα γραφειοκρατικό (ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΌ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΌ) και νοσηρό παρελκυστικό προσωπείο που οι επικεφαλείς της αδυνατούν αβοήθητοι να είναι αποτελεσματικοί , ταχείς και ακριβοδίκαιοι. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑΤΡΩΝ. 1-11-2016 http://agonmetopodoctors.blogspot.gr/ https://www.facebook.com/agonistikometopoiatron http://sysika.blogspot.gr/

30 Οκτωβρίου 2016

Ατονα έλκη της Ευρώπης.

Άτονα έλκη Γεωργάτος Σπύρος Δημοσίευση:στην ΑΥΓΗ 26 Οκτωβρίου 2016 Winifred Knights, The Deluge, 1920 Εν έτει 1995 ο Άγγελος Ελεφάντης είχε πει το εξής: «Με το υπερκράτος Ευρώπη, μια ιστορική διαδικασία ενοποίησης που ανήκει στη μακρά διάρκεια πάει να συμπτυχθεί μέσα στη βραχύτατη διάρκεια, με μοιραία συνέπεια τα πολλά πτώματα που μένουν πίσω. Ανάμεσά τους η ευρωπαϊκή γλωσσική και πολιτισμική πολυφωνία, οι ιδιαιτερότητες, ο πραγματικός πλούτος των εθνών». Είκοσι χρόνια μετά, η οξυδερκής αυτή διαπίστωση επιβεβαιώνεται από τα πράγματα και αποκτά νέο βάθος και περιεχόμενο.
Οι τυπικοί και οι «άτυποι» θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης έχουν περιθωριοποιήσει το Ευρωκοινοβούλιο, έχουν διαβρώσει εντελώς το ευρωπαϊκό κανονιστικό σύστημα και έχουν εγκαταστήσει μια εικονική πραγματικότητα, με τη δική της παρλάνς, αξιακό σύστημα και πολιτικό τροπισμό. Ολοένα και περισσότερο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα ποικιλώνυμα συμβούλια και «χώροι» που την περιβάλλουν επικαλούνται την αξιοκρατία (ελλείψει καλύτερου όρου για τον νομιμοποιημένο παραγοντισμό), την υγιή επιχειρηματικότητα (με ολίγη διανοητική πειρατεία, συναλλαγή κάτω απ’ το τραπέζι και προστατευτισμό) και την αλληλεγγύη (μέσω Μνημονίων και τειχών που ορθώνονται μπροστά στους πρόσφυγες). Παράλληλα, η ευρωπαϊκή πολιτική τάξη έχει διαλυθεί μέσω παράδοξων κυβερνητικών συνασπισμών που δημιουργούν τη βάση για την πλήρη ομογενοποίηση του πολιτικού φάσματος. Εντός αυτού του φάσματος, που τείνει να γίνει ομοιογενές, οι χριστιανοδημοκράτες δεν διστάζουν να φλερτάρουν ανοιχτά με την εθνολαϊκιστική ατζέντα της Άκρας Δεξιάς όταν οι περιστάσεις το απαιτούν, ενώ οι σοσιαλιστές και τα κόμματα του Κέντρου εγκολπώνονται νεοφιλελεύθερες θέσεις και εγκαταλείπουν την παραδοσιακή γραμμή τους.
Το εντυπωσιακό -και μη αναμενόμενο- ενώπιον αυτής της ιστορικής συγκυρίας είναι ωστόσο ότι οι ευρωπαϊκές κοινωνίες δεν κινητοποιούνται για να αλλάξουν την κατάσταση και παραμένουν παγιδευμένες στα δόκανα της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Αυτή η ιδιότυπη «αναισθησία» προκύπτει εν μέρει από το νεοφιλελεύθερο σοκ στο οποίο έχουν υποβληθεί οι ευρωπαϊκοί λαοί, τόσο στον Νότο όσο και στον Βορρά. Όμως, δεν είναι κυρίως ούτε μόνο αυτό. Είναι επίσης η προϊούσα (παρα)φθορά των κοινοτικών θεσμών, που αναλύεται με τη σειρά της σε επιμέρους παραφθορές και εκφυλιστικά φαινόμενα σε εθνικό επίπεδο: Δείτε την ολομέλεια και τις Επιτροπές της Βουλής και προσέξτε τις εκφραστικές αστοχίες, τη χαλαρότητα και την ανακρίβεια στους συλλογισμούς, την έλλειψη ειρμού, την κραυγαλέα -αλλά εντελώς νομιμοποιημένη πλέον- αναντιστοιχία λόγων και έργων. Όλα αυτά που συμβαίνουν στο εποικοδόμημα υποδηλώνουν ένα ανησυχητικό φαινόμενο πολύ σχετικό με το μεταπολιτευτικό «περίπου» στην Ελλάδα και την κουλτούρα τού «δήθεν» που επικράτησε σε ολόκληρη την Ευρώπη με την άνοδο του νεοφιλελευθερισμού: Όλα ψευδώνυμα και όλα λάθος, με τους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας να φθίνουν και τον κίνδυνο μιας νέας μορφής ολοκληρωτισμού προ των θυρών.
Στην κλινική καθημερινότητα συναντά κανείς γλαφυρές περιγραφές, αλλά και όρους που ενίοτε προκαλούν τρόμο ακόμα και στο άκουσμά τους. Παραδείγματος χάρη: αίσθημα αφανισμού και επικειμένου θανάτου, μαζική αιμορραγία, χαίνοντα τραύματα. Μαζί μ’ αυτά τα ανατριχιαστικά, υπάρχει όμως κι ένας πιο κρυπτικός όρος που συνήθως δεν γίνεται αντιληπτός από το μη ειδικό κοινό: Τα λεγόμενα “άτονα έλκη”. Τα έλκη αυτά είναι πληγές που, παρά τη δυσμορφία και τη δυσοσμία τους, πονούν ελάχιστα ή και καθόλου. Αυτό συμβαίνει γιατί μαζί με τις άλλες βλάβες έχουν επίσης καταστραφεί και οι νευρικές απολήξεις που «καταλαβαίνουν» τον πόνο.
Πρωταρχικό καθήκον της Αριστεράς είναι να μην καταλήξουν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες σε μια παρόμοια κατάσταση, με άτονα έλκη και βαθιά τραύματα που αδυνατούν όμως να αντιληφθούν, επειδή δεν υπάρχουν πια οι κατάλληλοι πολιτικοί αισθητήρες. Γιατί, αν συνεχίσουμε στη ρότα που ακολουθούμε τώρα, αν δεν εμβολιάσουμε τα δημόσια πράγματα με νέα υποδείγματα δημοκρατικών πρακτικών και πολιτικής ηθικής, αν δεν ουσιαστικοποιήσουμε τον πολιτικό διάλογο πέρα από τα συνήθη επικοινωνιακά και τα κουτοπόνηρα, αν δεν ελέγξουμε επί της ουσίας την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις πρακτικές που ακολουθεί, είναι περισσότερο από σίγουρο ότι η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία θα καταρρεύσει. Κι αυτό, δυστυχώς, δεν είναι πλέον πολύ μακριά...

4 Οκτωβρίου 2016

Να είμαστε όλοι με τον υπουργό Παιδείας

Να είμαστε όλοι με τον υπουργό Παιδείας! Γεωργακόπουλος Τάκης Δημοσίευση:ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ 30 Σεπτεμβρίου 2016 19:00 Εμείς, ως σύντροφοι του Νίκου Φίλη, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και υποστηρικτές της κυβέρνησης, οφείλουμε να εκφράζουμε δημόσια τη συμπαράστασή μας στον υπουργό Παιδείας για την προσπάθειά του να εφαρμόσει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και να αναμορφώσει τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών ΔΕΝ ξέρω αν έπρεπε να επινοήσουμε τον Νίκο Φίλη ως υπουργό της κυβέρνησης... ΞΕΡΩ ότι σήμερα έχουμε υπουργό Παιδείας τον Νίκο Φίλη που βάλλεται από όλες τις συντηρητικές πλευρές, επειδή εφαρμόζει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στην Παιδεία και, ως θεσμικός υπεύθυνος διαμόρφωσης του περιεχομένου του μαθήματος των Θρησκευτικών, σχεδιάζει την αναμόρφωση της διδασκαλίας του μαθήματος. Πού είναι το τραγικό της υπόθεσης;
Στο ότι ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης θεσμοθετεί το αυτονόητο, τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών ως θρησκειολογικό μάθημα και όχι ως ομολογιακό, δηλαδή ως μάθημα κατήχησης, από τη στιγμή που στην Ελλάδα έχομε συνταγματικά θεσμοθετημένη ανεξιθρησκία. Ειλικρινά δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η επιμονή της Εκκλησίας να επιβάλει στο κράτος και στο αρμόδιο υπουργείο την άποψή της ή μάλλον τη... συνήθειά της να παρεμβαίνει σε ζητήματα του κράτους, και στην προκειμένη περίπτωση της εκπαίδευσης. Πρόκειται μάλλον για... χούι που έχει κληρονομηθεί από την εποχή του Βυζαντίου και, μετά τόσους αιώνες, δεν λέει να εξαλειφθεί. Όποιος πρόσεξε τις διατυπώσεις του Νίκου Φίλη γι’ αυτό το θέμα, θα διαπίστωσε πως ήσαν πάρα πολύ προσεκτικές και ουσιαστικές, καταδεικνύοντας ότι στην πραγματικότητα ο θρησκευτικός ρόλος της Εκκλησίας δεν θίγεται αλλά, αντίθετα, αναβαθμίζεται, αφού τώρα θα μπορεί απερίσπαστη να αφιερωθεί στο έργο της κατήχησης, της θρησκευτικής λατρείας, της ενίσχυσης της πίστης των ορθοδόξων.
Συνεπώς, ο Νίκος Φίλης, είτε έχει παρεξηγηθεί είτε βάλλεται σκόπιμα στο πλαίσιο μιας ανούσιας και άγονης πολιτικής αντιπαράθεσης... Χωρίς να θίγει σε τίποτα τη χριστιανική θρησκεία, με την αναμόρφωση του μαθήματος των Θρησκευτικών, ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης προσφέρει στις νέες γενιές την ευκαιρία να στεριώσουν την πίστη τους μέσα από κριτική στάση και τη συγκριτική αξιολόγηση των θρησκειών που θα διδάσκονται - αυτό είναι και η πεμπτουσία της Παιδείας, όπως άλλωστε την αντιλαμβάνεται η Ριζοσπαστική Αριστερά. Κι αυτό που ενοχλεί περισσότερο είναι το γεγονός ότι με τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ διασαλεύεται το αστικό σύστημα που είχε μάθει να αυθαιρετεί σε βάρος της κοινωνίας. Κάποιοι μητροπολίτες, δυστυχώς, επιμένουν να πολιτικολογούν και εντός του θρησκευτικού χώρου υπερτονίζοντας τον δικό τους παρεμβατικό ρόλο στα πολιτικά-κρατικά ζητήματα. Ξεχνάνε τη ρήση ''ου δύνασαι δυσίν κυρίοις δουλεύειν...''. Κι από την άλλη, χρησιμοποιούν φρασεολογία σε βάρος του υπουργού Παιδείας που δεν συνάδει με το ιερατικό τους σχήμα και το θρησκευτικό τους λειτούργημα. Αυτό θα έλεγα πως αποτελεί άκρατη υποκρισία! Ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί!
Οι ιεράρχες που επιτίθενται στον υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη σκόπιμα αποσιωπούν την παραίνεση του Ιησού τού από Ναζαρέτ, ''απόδοτε ουν τα του Καίσαρος των Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ''. Εμείς ωστόσο, ως σύντροφοι του Νίκου Φίλη, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και υποστηρικτές της κυβέρνησης, οφείλουμε να εκφράζουμε δημόσια τη συμπαράστασή μας στον υπουργό Παιδείας για την προσπάθειά του να εφαρμόσει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και να αναμορφώσει τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών. Άλλωστε, κατά τον Κάλβο ''...θέλει αρετήν και τόλμη η Ελευθερία''. Μην το λησμονάμε... Τάκης Γεωργακόπουλος, γιατρός, αντιπρόεδρος ΕΟΠΥΥ

13 Σεπτεμβρίου 2016

Το άρθρο 28 και η ΠΦΥ

ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 19-9-2016 ΣΥΓΚΑΛΕΙΤΑΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ –ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΓΙΑΤΡΩΝ ΠΕΔΥ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΗΡΙΔΑΝΟΣ 8,30μμ Πλαταιών 32 στον Κεραμεικό. Νομίζω 2η παράλληλη στην αρχή της Ιεράς Οδού για όποιον δεν ξαναήρθε. Θέματα προς συζήτηση: 1. Νομοσχέδιο Υγείας άρθρο 28 http://www.opengov.gr/yyka/?p=1689 Δείτε εδώ την αντίστοιχη συζήτηση στη Διαύγεια με 19 καταγεγραμμένα σχόλια συναδέλφων. 2. Εκλογές Συλλόγων Αττικής Πειραιά. 3. Τρέχοντα

27 Αυγούστου 2016

Μια σπασμένη αποχέτευση στο Ελληνικό που την μυρισε ο Μπένος και ο Πατούλης σαν "βρωμιά προσφύγων"

Κάποιοι δεν θα μας συγχωρήσουν ποτέ που καταργήσαμε την κατάπτυστη ρατσιστική διάταξη 39Α για τους οροθετικούς Κάποιοι δεν θα μας συγχωρήσουν ποτέ που δεν υποκύψαμε στην ξενοφοβία και το ρατσισμό και υποδεχτήκαμε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες σαν ανθρώπους με όλα τα δικαιώματα που εκπορεύονται από το διεθνές δίκαιο. Κάποιοι δεν θα μας συγχωρήσουν ποτέ που φροντίσαμε από την πρώτη στιγμή, παρά την τεράστια δυσκολία του εγχειρήματος ,να διασφαλίσουμε την υγεία όλων των προσφύγων-μεταναστών με την τεράστια συγκινητική συνεισφορά δημόσιων λειτουργών, στρατού, ΜΚΟ, εθελοντών και αλληλέγγυων. Κάποιοι χάνουν τον ύπνο τους που δεν «σκάει» η επιδημία που ονειρεύονται και προαναγγέλλουν κάθε μέρα, που η διεθνής κοινότητα και οι διεθνείς οργανισμοί κύρους, κατανοούν και συγχαίρουν την κυβέρνηση και το λαό μας για τη στάση που τηρούμε. Κάποιοι δεν θα «χωνέψουν» εύκολα το γεγονός πως οι «υγειονομικές βόμβες» που μες πετάνε στη μούρη κάθε μέρα αποδεικνύονται μια απλή βλάβη αποχέτευσης που με εντυπωσιακά άμεσες ενέργειες επισκευάζονται.
Κάποιοι δεν θα μας συγχωρήσουν ποτέ που αντί να κινδυνολογούμε και να περιχαρακωνόμαστε , αρπάζουμε την ευκαιρία να κάνουμε τις προκλήσεις ευκαιρία για την ανάπτυξη και ενίσχυση των πολιτικών δημόσιας υγείας με τη βοήθεια των κατά τα λοιπά «δύσκολων» εταίρων μας και των δυνάμεων καλής θέλησης σε όλο τον κόσμο. Κάποιοι δεν θα μας συγχωρήσουν ποτέ που, συνεπείς στις εξαγγελίες και στα πιστεύω μας, διασφαλίσαμε νομοθετικά την πρόσβαση όλων των ανασφάλιστων στο δημόσιο σύστημα υγείας. Κάποιοι δεν θα μας συγχωρήσουν ποτέ που προσπαθούμε με όλους τους νόμιμους τρόπους να απαλλάξουμε το χώρο της υγείας από τη διαφθορά την κακοδιοίκηση και τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος. Κάποιοι δεν θα μας συγχωρήσουν ποτέ που επιμένουμε και προχωρούμε να βάλουμε τέλος στο καθεστώς ανομίας στα ΜΜΕ. Υπάρχουν πολλοί όμως που νοιώθουν περήφανοι για όλα αυτά. Και ελπίζουμε και προσπαθούμε να γίνονται όλο και περισσότεροι αυτοί που το δίκιο, την πανανθρώπινη αξιοπρέπεια και την κοινωνική δικαιοσύνη επιμένουν να τα θεωρούν υπέρτατα αγαθά και δεν τα απεμπολούν στο όνομα της «ιδιοκτησίας» του μνημονίου που με το μαχαίρι στο λαιμό υποχρεώθηκε αυτή η κυβέρνηση να συνομολογήσει. Είμαστε πολλοί, θα συνεχίσουμε γιατί είμαστε πεισματάρηδες και , ναι, είμαστε και ρομαντικοί. Γινόμαστε όλο και πιο έμπειροι και πιο αποτελεσματικοί για το συμφέρον του λαού μας. Αξίζει να συνεχίσουμε την προσπάθεια. 27/8/16 ΓΙΑΝΝΗΣ Γ ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ
Στις 22 Αυγούστου 2016 - 3:50 μ.μ., ο χρήστης Γιάννης Μεταξάς έγραψε: Το βιβλίο "Ζήτα" του Βασίλη Βασιλικού αναφέρεται στην υπόθεση Λαμπράκη και ονομάστηκε έτσι πιθανότατα επειδή η σορός του δολοφονημένου αγωνιστή, βουλευτή και επιστήμονα μεταφέρθηκε σιδηροδρομικώς από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα μέσα στο εμπορικό βαγόνι υπ' αριθμόν Ζ-4383. Ένας πολύ καλός φίλος, ερευνητής της σιδηροδρομικής ιστορίας, μου είχε πει ότι έχει σε πίνακες την αντιστοιχία παλαιάς και νέας αρίθμησης. Δυστυχώς, ο πρόωρος θάνατός του το 2000 δεν επέτρεψε να εξακριβωθεί εάν το συγκεκριμένο βαγόνι διασώζεται. Αν και δεν τότε ( 1998 ) μάλλον οι πιθανότητες για αυτό ήσαν λίγες, πόσο μάλλον σήμερα. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το σήμερα; Το "Ζ", τόσο στην έντυπη όσο και στην επί οθόνης εκδοχή του, αρχίζει με μία σύσκεψη υπηρεσιακών παραγόντων στη Θεσσαλονίκη για την καταπολέμηση του περονόσπορου, στην οποία παρευρίσκονται και οι επικεφαλής της χωροφυλακής Βορείου Ελλάδος. Μόλις τελειώνει ο γεωπόνος τα δικά του, το λόγο παίρνει ο στρατηγός Μήτσου, ο οποίος συνδέει τον περονόσπορο με την κομμουνιστική απειλή. Αξίζει να διαβάσει κανείς το λογύδριο, το οποίο αποδίδεται και στην ταινία. Ο συνειρμός με την ανακοίνωση του προέδρου του ΙΣΑ περί ελονοσίας είναι προφανής - και η προκαλούμενη θυμηδία επίσης.😂☺😊 "Με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επανεμφανίστηκε η ελονοσία. Για να μη μας βρει άλλο κακό, ψήφισε ΝΔ". Άμα το πατεντάρουμε, πόσο να το πουλήσουμε στους νεοδημοκράτες για πνευματικά δικαιώματα αφίσας στις επόμενες εκλογές; -- Μεταξάς Ιωάννης

19 Αυγούστου 2016

Το άλλο μισο του ουρανού

Το άλλο μισό του ουρανού Μπαλή Κ. Δημοσίευση: ΑΥΓΗ την 17 Αυγούστου 2016 19:00 Κάποτε οι γυναίκες ξεφύλλιζαν φιγουρίνια. Κάποτε αναστέναζαν βλέποντας στο σινεμά τον Κούρκουλο να τα δίνει όλα για την καρδιά μιας δύσκολης γυναίκας - ενώ έβρεχε φωτιά στη στράτα του. Κάποτε οι γυναίκες ήταν πρώτα του πατρός τους και μετά του ανδρός τους κι εύχονταν να είναι τυχερές με τον δεύτερο, αφού τον πρώτο δεν μπορούσαν έτσι κι αλλιώς να τον διαλέξουν. Κάποτε οι άνδρες ήταν άνδρες, ή έστω έμοιαζαν με άνδρες. Έφερναν τα λεφτά στο σπίτι, προστάτευαν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας -ή έτσι έλεγαν- φρόντιζαν να περνάνε το δικό τους - ή έτσι νόμιζαν. Ήταν ο λόγος τους συμβόλαιο και άλλα χαριτωμένα, αυτά που μας τα θυμίζουν ακόμα τα τραγούδια και οι παλιές ελληνικές ταινίες. Σήμερα; Αν πιστέψει κανείς τα άρθρα και τις έρευνες -με ή χωρίς εισαγωγικά- στα χιλιάδες γυναικεία περιοδικά που κυκλοφορούν στον πλανήτη, οι άνδρες τύπου Κούρκουλου μας τελείωσαν. Σήμερα οι άνδρες είναι αυτοί που θέλουν στοργή και προδέρμ και δεν ξέρουν πώς να τα ζητήσουν. Σήμερα το καημένο το ισχυρό φύλο έχει χάσει τα προσόντα των παππούδων -δύναμη, ικανότητα στήριξης και προστασίας, σταθερότητα-, χωρίς να καταφέρει να τα αντικαταστήσει με κάτι άλλο. Οι άνδρες ψάχνονται - ή έτσι λένε. Και άντε να τους βρεις. Σήμερα οι γυναίκες έχουν καταφέρει -ή έχουν υποχρεωθεί- να γίνουν δυνατές. Να φέρνουν λεφτά στο σπίτι - αλλά και να το φροντίζουν. Να στηρίζουν τον εαυτό τους - αλλά και τους άνδρες τους. Κάτι οι αγώνες του φεμινισμού, κάτι οι πιέσεις του καπιταλισμού, και οι γυναίκες απέκτησαν τον νέο ρόλο. Γατούλες και κουβαλητές, μάνες και ερωμένες, όλα σε ένα.
Μόνο που το άλλο μισό του ουρανού, το αρσενικό, αυτόν τον νέο ρόλο δεν τον βρήκε ακόμα. Δυσκολεύεται. Γονατίζει από το άγχος. Ο σύγχρονος άνδρας καλείται να είναι δυνατός και τρυφερός συνάμα, αποφασιστικός αλλά και με κατανόηση, πετυχημένος αλλά και με την ικανότητα να δαμάζει την ανταγωνιστικότητά του, αρσενικός αλλά και με θηλυκά στοιχεία. Οι γυναίκες ζητούν το αυτονόητο: έναν άνδρα να τις συμπληρώνει. Τρυφερό και κουβαλητή, πατέρα και εραστή, όλα σε ένα. Μόνο που το είδος είναι σπάνιο, ίσως επειδή οι άνδρες δεν μπορούν να κάνουν -και να είναι- πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Έτσι, τη λύση στα σημερινά αδιέξοδα των σχέσεων μεταξύ των δύο φύλων καλούνται να τη δώσουν οι γυναίκες. Μεγαλώνοντας τους γιους τους όπως θα ήθελαν να είναι οι άνδρες τους. Σε δυο - τρεις γενιές μπορεί να φανούν τα επιθυμητά αποτελέσματα...

11 Αυγούστου 2016

Μιά άποψη για τις ειδικότητες και τις σχέσεις εργασίας.

Μια άποψη για τις ειδικότητες και τις σχέσεις εργασίας by epohi / on August 2, 2016 at 10:14 pm / Μετά από πολλές αποτυχημένες απόπειρες, τριάντα και πλέον ετών, για ένα σύστημα πρωτοβάθμιας Υγείας, ήρθε η ώρα αυτό να γίνει πράξη. Ο σχεδιασμός της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) πρέπει να λάβει υπόψη τις εμπειρίες άλλων χωρών -αξιοποιώντας τα θετικά και απορρίπτοντας τα αρνητικά-, τις ιδιαιτερότητες της χώρας μας (ορεινή, νησιωτική, αποστάσεις κ.α), τις ιδιομορφίες του υγειονομικού προσωπικού (εξειδικευμένοι γιατροί, νοσηλευτές, μαίες, φυσιοθεραπευτές κτλ), τη σημερινή δύσκολη συγκυρία, αλλά και να βλέπει στο μέλλον. Να είναι η ΠΦΥ μικρού κόστους, αλλά μέγιστου ποιοτικά αποτελέσματος. Να έχει ορίζοντα εφαρμογής 20ετίας, ενώ θα αρχίζει να υλοποιείται άμεσα και να ολοκληρώνεται σε 5-7 έτη. Το σύστημα της ΠΦΥ πρέπει να είναι ανθρωποκεντρικό και όχι ιατροκεντρικό, να λειτουργεί η ομάδα στην κοινότητα που θα είναι συνεχώς και κοντά στους ανθρώπους και στις ανάγκες τους. Βασικό μέλημα η πρόληψη και η προαγωγή υγείας, αλλά και η εξωνοσοκομειακή αντιμετώπιση και θεραπεία. Στο νοσοκομείο κατευθύνονται οι άνθρωποι που πραγματικά έχουν ανάγκη νοσοκομειακής διαγνωστικής προσέγγισης και θεραπευτικής αγωγής. Πριν και μετά το νοσοκομείο αναλαμβάνει το Πρωτοβάθμιο Σύστημα Υγείας. Στην Πρωτοβάθμια συνεργάζεται ο δημόσιος με τον ιδιωτικό τομέα (συμπληρωματικός). Ο σχεδιασμός, η χρηματοδότηση, ο έλεγχος λειτουργίας και οι βασικές δομές ανήκουν και ασκούνται από το Δημόσιο. Σε ό, τι αφορά το ιατρικό προσωπικό (και επειδή χωρίς γιατρό, σύστημα υγείας δεν νοείται): Ο Γενικός Ιατρός αποτελεί τον πυρήνα του συστήματος της ΠΦΥ. Ασχολείται στην ομάδα με την πρόληψη και την πρώτη επαφή και αντιμετώπιση περιστατικών που έχει υπό την εποπτεία του, κατευθύνει στον ειδικό του συστήματος ΠΦΥ περιστατικά που χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης, ειδικής αγωγής και παρακολούθησης. Λόγω της φύσης της ειδικότητας και του ρόλου του, συμμετέχει στο δημόσιο σύστημα της ΠΦΥ και εργάζεται με σχέση εργασίας πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Αντιστοιχούν, σε πλήρη ανάπτυξη, περίπου 4.000 Γενικοί Ιατροί (1 ανά 2.000 ενήλικες). Η χώρα μας υστερεί σημαντικά σε Γενικούς Ιατρούς. Ο Παιδίατρος συμμετέχει στο σύστημα ΠΦΥ. Αντιστοιχεί 1 ανά 2.000 παιδιά. Απαιτούνται περίπου 1.000 παιδίατροι και να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Ακτινολόγοι, βιοπαθολόγοι και οδοντίατροι επίσης πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης και είναι τόσοι όσες και οι μονάδες αναφοράς (περίπου 300). Στις Μονάδες Αναφοράς (1 ανά 30.000 κατοίκους), όπως και στις τομεακές (νομαρχιακές) συμμετέχουν και γιατροί άλλων ειδικοτήτων.
Ευέλικτη ΠΦΥ Τα κριτήρια για το ποιες ειδικότητες θα συμμετέχουν στο σύστημα ΠΦΥ είναι πληθυσμιακά και νοσηρότητας. Συμμετέχουν παθολόγοι, καρδιολόγοι, πνευμονολόγοι, νευρολόγοι, ψυχίατροι, γυναικολόγοι, ορθοπεδικοί ενδοκρινολόγοι κ.α. Φυσικά υπάρχουν ειδικότητες μη αναγκαίες στην ΠΦΥ. Αναλογούν στο σύστημα 2.500 περίπου γιατροί ειδικότητας. Η σχέση εργασίας τους είναι πλήρους και μη αποκλειστικής απασχόλησης, εργάζονται δηλαδή σε πλήρες ωράριο, όπως και οι αποκλειστικής απασχόλησης με ραντεβού ελεγχόμενο (16 ραντεβού/ημερησίως), ενώ αμείβονται λιγότερο. Η δυνατότητα ιατρείου, για όσους το επιθυμούν, δεν επιβαρύνει το σύστημα. Αντιθέτως, προσθέτει πόρους στο δημόσιο μέσω εφορίας (πρόσθετη φορολόγηση, τέλος επιτηδεύματος κ. α. ), ενισχύει δε τις τοπικές κοινωνίες (ενοίκιο ιατρείου, υλικά, προσωπικό ιατρείου κ. α.). Ήδη ως πλήρους μη αποκλειστικής εργάζονται στο δημόσιο, και δη στο ΕΣΥ, οι πανεπιστημιακοί και οι στρατιωτικοί ιατροί. Η ΠΦΥ πρέπει να είναι πιο ευέλικτη και να ικανοποιεί τις ανάγκες των ανθρώπων, ειδικά στη σημερινή δύσκολη συγκυρία. Η χώρα έχει πληθώρα ειδικών ιατρών και αυτό είναι πλεονέκτημα που πρέπει να αξιοποιηθεί. Προσφέρεται ειδίκευση, ποιότητα και εμπειρία με χαμηλό μισθό. Αντιθέτως, χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης στερούνται ειδικών γιατρών και για τον λόγο αυτό «εισάγουν» ειδικούς από τον Νότο. Στους νέους ειδικούς ιατρούς πρέπει να δίνεται η δυνατότητα μέσω της ΠΦΥ να μείνουν στην χώρα και να προσφέρουν εδώ, αποφεύγοντας τη μετανάστευση. Παγκοσμίως η τάση σήμερα είναι προς την εξειδίκευση. Ας σκεφτεί κανείς το παράδειγμα ασθενών με Στεφανιαία Νόσο να παρακολουθείται από Γενικό Ιατρό και όχι από καρδιολόγο ή ασθενών με Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) να παρακολουθούνται από Γενικό Ιατρό και όχι από Πνευμονολόγο. Ας ανοίξουμε τα μάτια και το μυαλό μας. Να ακούμε, να σκεφτούμε και να ξανασκεφτούμε αυτό που πάμε να υλοποιήσουμε. Άλλες ειδικότητες όπως ΩΡΛ, οφθαλμίατροι κ.α, απαραίτητοι σε ευρύτερες περιοχές συνεργάζονται με το σύστημα ΠΦΥ, αξιοποιώντας τα ιατρεία και την υλικοτεχνική υποδομή τους. Συνάπτουν ειδικές συμβάσεις 3ετούς διάρκειας, ανανεούμενες. Εργάζονται με πλήρες ωράριο π.χ πρωινό, με ραντεβού ελεγχόμενο (16 ραντεβού ημερησίως) και αμείβονται με αντιμισθία, όπως όλοι οι ειδικοί στις Μονάδες πλήρους, μη αποκλειστικής, με ένα επιπλέον μικρό προκαθορισμένο ποσόν για την χρήση της υποδομής. Αναλογούν 1.000 περίπου συμβεβλημένοι. ‘Έτσι το σύνολο των ιατρών (γενικοί, ειδικοί-συμβεβλημένοι) στην ΠΦΥ ανέρχονται σε 9-10. 000 όταν το σύστημα βρεθεί σε πλήρη ανάπτυξη.
Οι γιατροί που σήμερα εργάζονται στις εναπομείνασες μονάδες ΠΦΥ και όσοι εκδιώχθηκαν από τον Άδωνι Γεωργιάδη πρέπει ορθολογικά να αξιοποιηθούν, για να σταθούν οι μονάδες στο μεταβατικό στάδιο των 5-7 ετών πλήρους εφαρμογής του συστήματος. Άρα η εμμονή, να κλείσουν όσοι έχουν τα ιατρεία τους δεν είναι αποδοτική για τους ανθρώπους που δεινοπαθούν, για την κοινωνία, για το σύστημα ΠΦΥ, ούτε βέβαια για την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα και όχι εκ των υστέρων να αξιολογήσουμε τις επιπτώσεις. Υ. Γ: Η μεταρρύθμιση της ΠΦΥ χρειάζεται χρηματοδότηση και προσωπικό. Ντόβολης Βασίλειος Ιατρός Πνευμονολόγος (επί 25 έτη εργαζόμενος στην ΠΦΥ ολημερίς και ολονυχτίς με εμπειρία από όλες τις σχέσεις εργασίας)

14 Ιουλίου 2016

Η παρακμή των Πολυϊατρείων και οι κραυγές αγωνίας
Ιατρεία Σήμερα που οι μνημονιακές πολιτικές έχουν διαλύσει την Υγεία, δεν ωφελεί σε τίποτα η εμμονή σε αμφιλεγόμενες σχέσεις εργασίας που έχουν αποτύχει παταγωδώς καθώς προέχει η περίθαλψη των πολιτών | EUROKINISSI/ ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ 14.07.2016, 18:00 | Ετικέτες: υγεία, γιατροί, ασθενείς, ΕΣΥ, ΙΚΑ, ΕΟΠΥΥ, υπουργείο Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, απολύσεις Η κατάσταση στις δημόσιες δομές της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), δηλαδή στα ΠΕΔΥ, είναι τραγική. Καθημερινά απαξιώνονται και ιδιαίτερα στην επαρχία στέκουν σαν άδεια κουφάρια με ελάχιστους γιατρούς. Από τότε που ο Γεωργιάδης απέλυσε 2.500 γιατρούς σε μια νύχτα, δυστυχώς τίποτε δεν έχει γίνει για να στηριχτεί η ΠΦΥ. Οι ασφαλισμένοι ψάχνουν να βρουν γιατρούς στα υποβαθμισμένα ΠΕΔΥ, διανύοντας σε πολλές περιπτώσεις πολλά χιλιόμετρα για να βρουν γιατρούς πολλών ειδικοτήτων. Σήμερα, στα διαλυμένα Πολυϊατρεία οι 1.000 από τους περίπου 2.200 γιατρούς δουλεύουν με ασφαλιστικά μέτρα. Αυτοί, όπως και το σύνολο των 5.500 γιατρών που δούλευαν μέχρι την ψήφιση του καταστροφικού ν. 4238/2014, για πάνω από 20 χρόνια, προσελήφθησαν με συμβάσεις έργου, χωρίς ασφάλιση και με χαμηλό μισθό.
Η πολιτεία τούς είχε δώσει το δικαίωμα να ασκούν νόμιμα ελεύθερο επάγγελμα και οι περισσότεροι διατηρούσαν ιδιωτικό ιατρείο. Ετσι λοιπόν πορεύτηκαν όλα αυτά τα χρόνια προσφέροντας τις υπηρεσίες τους τόσο στα Πολυϊατρεία όσο και στα ιατρεία τους στις γειτονιές της Αθήνας και των άλλων πόλεων της χώρας μας. Η λειτουργία αυτών των νόμιμων ιατρείων, αφ’ ενός, δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα στα Πολυϊατρεία, αφ’ ετέρου, προσέφερε και προσφέρει στο κράτος. Αξίζει να σημειωθεί ότι σπανίως εμφανίστηκαν φαινόμενα διαφθοράς στα Πολυϊατρεία της ΠΦΥ, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε άλλους χώρους της δημόσιας περίθαλψης. Η νόμιμη λειτουργία των ιατρείων τους προσφέρει στην εθνική οικονομία, αφού αφ’ ενός μεν χρησιμοποιούνται χιλιάδες διαμερίσματα ως επαγγελματική στέγη και απασχολούνται επίσης χιλιάδες εργαζόμενοι (γραμματείς, νοσηλεύτριες), αφ’ ετέρου πληρώνουν χιλιάδες ευρώ κάθε χρόνο σε τέλη και φόρους. Μόνο το τέλος επιτηδεύματος ανέρχεται σε 650 ευρώ ετησίως. Ποια είναι η ανάγκη να κλείσουν τα ιατρεία αυτά και ποιο το όφελος που θα προκύψει λοιπόν; Τι θα ωφελήσει η ένταξή τους στο σύστημα με σχέση ΠΑΑ; Πρόκειται να έχουμε βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών; Θα υπάρξει, όπως λένε οι θιασώτες της ΠΑΑ, «ηθικοποίηση» του συστήματος ή θα προκύψει όφελος για την Οικονομία;
Οσον αφορά το οικονομικό θέμα, να πούμε ότι ο συνδυασμός της απώλειας εσόδων για το κράτος από το κλείσιμο χιλιάδων ιατρείων και του αυξημένου κόστους μισθοδοσίας των ΠΑΑ γιατρών θα επιβαρύνει πάρα πολύ την εθνική οικονομία. Με πρόχειρους υπολογισμούς θα έχουμε επιπλέον ένα εκατ. ευρώ μηνιαίως μισθολογικό κόστος για τους 1.000 γιατρούς αν γίνουν ΠΑΑ, χώρια οι απώλειες εσόδων από το κλείσιμο των ιατρείων. Οσον αφορά τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών και την «ηθικοποίηση» του συστήματος, η εμπειρία του ΕΣΥ, όπου καθημερινά παρατηρούνται κρούσματα διαφθοράς, διαψεύδει τους υποστηρικτές της. Μάλιστα, αυτά τα κρούσματα έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια της κρίσης μετά τις μειώσεις των απολαβών των γιατρών του ΕΣΥ. Αλλά αν για την οικονομία της συζήτησης δεχθεί κάποιος το δίκαιο των ισχυρισμών του υπουργού Υγείας, πώς μπορεί να εξηγηθεί το ότι οι πανεπιστημιακοί και οι στρατιωτικοί γιατροί εξαιρούνται του μέτρου; Αρα, λοιπόν, το κλείσιμο των ιδιωτικών ιατρείων κανένα όφελος δεν θα προσφέρει. Αντίθετα, είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει στην οριστική κατάρρευση των ήδη υπολειτουργούντων ιατρείων του ΠΕΔΥ. Αυτό θα συμβεί εάν αποχωρήσει ένα τμήμα των 1.000 γιατρών που σήμερα δουλεύουν με δικαστικά μέτρα.
Αν, δηλαδή, για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, το υπουργείο προχωρήσει στην ολοκλήρωση του κατάπτυστου νόμου του Γεωργιάδη, απαιτώντας από τους γιατρούς να κλείσουν τα ιατρεία παρά τις δικαστικές αποφάσεις. Αραγε όμως πόσο δίκαιο και πόσο ηθικό είναι να αλλάζεις τις εργασιακές σχέσεις μετά από 20 και πλέον χρόνια; Τα ελληνικά δικαστήρια έχουν ήδη αποφανθεί ότι δεν είναι ούτε δίκαιο ούτε ηθικό και μας έχουν δικαιώσει. Οταν παραπέρα, σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού, το σχέδιό του για την ΠΦΥ θα ολοκληρωθεί μετά από δέκα και πλέον χρόνια, αδυνατεί κάποιος να εξηγήσει γιατί δεν αφήνει τους σημερινούς υπηρετούντες αλλά και τους εκδιωχθέντες να συνεχίσουν να εργάζονται με την ίδια εργασιακή σχέση, αφού αφενός είναι ηθικό, δίκαιο και επωφελές για όλους, και αφετέρου μετά από τόσα χρόνια θα έχει αποχωρήσει το σύνολο αυτών των γιατρών. Ο σημερινός μέσος όρος ηλικίας τους είναι τα εξήντα χρόνια. Ομως η παρουσία τους θα διασφαλίσει τη λειτουργία της δημόσιας ΠΦΥ και την ομαλή μετάβαση στο όποιο σύστημα επιλεγεί. Εμείς που υπογράφουμε, εκτός από την ιατρική μας ιδιότητα, ως αυτοδιοικητικά στελέχη στον 1ο και 2ο βαθμό Αυτοδιοίκησης έχουμε στενή σχέση και επικοινωνία με τις τοπικές κοινωνίες και τους εργαζόμενους που βιώνουν την παρακμή των πρώην Πολυϊατρείων του ΙΚΑ-ΕΟΠΥΥ. Ακούμε τις αγωνίες τους και τις κραυγές τους για τις τραγικές ελλείψεις στην πρωτοβάθμια και όχι μόνο περίθαλψη. Καλούμε λοιπόν το υπουργείο Υγείας να αναβαθμίσει την ΠΦΥ με περισσότερα κονδύλια, διατηρώντας το ήδη υπάρχον έμπειρο δυναμικό και επαναφέροντας τους απολυμένους, έτσι ώστε να καλυφθούν οι αυξημένες ανάγκες πρωτοβάθμιας φροντίδας των συμπολιτών μας. Να επιλέξει ακόμα και τώρα, λίγο πριν από την οριστική κατάρρευση της δημόσιας ΠΦΥ, το σωστό. Να κάνει το προφανές και συμφέρον για όλους. Κυρίως για τους πολίτες και την περίθαλψή τους και βέβαια για τους λειτουργούς της Υγείας. Γιατί σήμερα που οι μνημονιακές πολιτικές έχουν διαλύσει την Υγεία, δεν ωφελεί σε τίποτα η εμμονή σε αμφιλεγόμενες σχέσεις εργασίας που έχουν αποτύχει παταγωδώς.
Προέχει η περίθαλψη των πολιτών. Και σε αυτήν την προσπάθεια η Πολιτεία πρέπει να έχει μαζί της τους γιατρούς, όρθιους και αξιοπρεπείς. Χωρίς τους γιατρούς, βασικούς παράγοντες του εγχειρήματος, οποιαδήποτε μεταρρύθμιση είναι καταδικασμένη να αποτύχει! Βαρδουλάκης Θωμάς, ΠΕΔΥ Κ. Χαλανδρίου, πνευμονολόγος, δημοτικός σύμβουλος Χαλανδρίου, Γαβράς Παναγιώτης, ΠΕΔΥ Αγ. Παρασκευής, χειρουργός-ουρολόγος, διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, περιφερειακός σύμβουλος Περιφέρειας Αττικής, Καλαράς Παναγιώτης, ιατρός πρ. ΙΚΑ-ΕΟΠΥΥ Αγ. Αναργύρων (απολυμένος), καρδιολόγος, δημοτικός σύμβουλος Αγ. Αναργύρων-Καματερού, Κλαδευτήρας Χρήστος, ΠΕΔΥ Λ. Αλεξάνδρας, αγγειοχειρουργός, πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Ζωγράφου, Κομματάς Γιώργος, ιατρός πρ. ΙΚΑ-ΕΟΠΥΥ Αγ. Αναργύρων (απολυμένος), χειρ. ορθοπαιδικός, υπ. δήμαρχος Αγ. Αναργύρων -Καματερού, δημοτικός σύμβουλος, Κοτταρά Γαρυφαλλιά, ΠΕΔΥ Καλλιθέας, ωτορινολαρυγγολόγος, υπ. δημοτικός σύμβουλος με ΣΤΡΟΦΗ Ν. Σμύρνης, μέλος του Δ.Σ. του ΣΕΥΠ ΕΟΠΥΥ ΠΕΔΥ Αττικής, Μπίτσικας Ιωάννης, ΠΕΔΥ Π. Φαλήρου, παθολόγος εξειδικευμένος στη Διαβητολογία, διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, δημοτικός σύμβουλος Π. Φαλήρου, Σοφιανόπουλος Γιώργος, ΠΕΔΥ Παγκρατίου, γαστρεντερολόγος, δημοτικός σύμβουλος Καισαριανής, Στεφανοπούλου Αναστασία, ΠΕΔΥ Αγ. Αναργύρων, παθολόγος, περιφερειακή σύμβουλος Περιφέρειας Αττικής

2 Ιουλίου 2016

«Καημένη γενιά» είστε και φαίνεστε

«Καημένη γενιά» είστε και φαίνεστε Μπούσιος Ανδρέας Δημοσίευση: 26 Ιουνίου 2016 19:00 Grexit, “Μενουμευρωπαίοι”, πτώση τείχους του Βερολίνου, εμφύλιος σε όλη τη Μέση Ανατολή, εκατομμύρια πρόσφυγες, φτώχεια... Τώρα πια, και με το Brexit, συνειδητοποίησα ότι ποτέ κανένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα δεν έγινε τόσο γνωστός για έναν λάθος στίχο... Grexit, “Μενουμευρωπαίοι”, πτώση τείχους του Βερολίνου, εμφύλιος σε όλη τη Μέση Ανατολή, εκατομμύρια πρόσφυγες, φτώχεια... Τώρα πια, και με το Brexit, συνειδητοποίησα ότι ποτέ κανένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα δεν έγινε τόσο γνωστός για έναν λάθος στίχο. Ποτέ ένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα δεν στιγμάτισε μια γενιά τόσο πολύ και ποτέ κανένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα δεν έπεσε τόσο έξω όσο ο Νίκος Πορτοκάλογλου και συνολικά οι Φατμέ. “Χούντα δεν θυμάμαιν μα ούτε ελευθερία, της Μεταπολίτευσης καημένη γενιά άχρωμα όλα και λειψά” τραγουδούσαν το 1985 και τους αποθεώναμε. Αγοράζαμε τα δισκάκια (δεν υπήρχαν CD τότε) γυρίζοντας από τον ψυχολόγο που είχαμε πάει για να μας ανεβάσει το ιστορικό Εγώ μας και απογειώναμε την καριέρα τους.
Και ύστερα... Έπεσε το τείχος του Βερολίνου και κατέρρευσε όλο το σοβιετικό μπλοκ με το οποίο όλοι είχαμε μεγαλώσει μέχρι τότε, άλλοι ως φόβο, αφού θα μας έπαιρναν τα σπίτια, και άλλοι ως ελπίδα επαναστατική. Μετά διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία, με την οποία... μεγαλώσαμε μαζί στις παραλίες της Βόρειας Ελλάδας και την οδηγήσαμε... στα Ζastava (οι νεότεροι, δυστυχώς, θα πρέπει να το googlάρουν). Και ύστερα ζήσαμε το όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης. Από το '50 ζούσαν με το όνειρο και εμείς το ζούσαμε ως ιστορική πραγματικότητα. Πριν προλάβουμε να το χαρούμε, ήρθε στην ταβέρνα των Βρυξελλών ο λογαριασμός και καταρρεύσαμε. Τόσο “άσπρο - μαύρο”, τόσο “άνοδο και πτώση”, τόσο “μέσα - έξω” καμιά γενιά δεν βίωσε στην Ελλάδα!
Από την αυτοκρατορία του Αντρέα στη Φώφη! Από το ΚΟΔΗΣΟ στο Ποτάμι. Από τη δραχμή στο ευρώ κι από το ευρώ στο... ευρώ. Πόσα μπορεί να αντέξει μια γενιά; Εμείς, η “καημένη γενιά”, είδαμε όλες τις βεβαιότητες να καταρρέουν. Από την πολιτική έως τη γεωγραφία (ως μάθημα) άλλαξαν όλα. Η “καημένη γενιά” ήξερε την Τσεχοσλοβακία ως μία χώρα και η Εσθονία δεν υπήρχε. Για να καταλάβατε, εμείς (ως γενιά) της δεκαετίας του '80 πιστεύαμε ότι θα πεθάνουμε με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ που θα την ξεκουράζει πού και πού η Ν.Δ.! Πιστεύαμε ότι οι μισθοί είναι κάτι που συνεχώς αυξάνεται, και ότι οι πόλεμοι είναι breaking news! Και εντάξει, πολλές από τις βεβαιότητες που είχαμε μπορεί..., ενδεχομένως, ίσως..., και να ήταν λάθος. Αλλά να μας λες και καημένη; Πάει πολύ!

21 Ιουνίου 2016

Ο ελληνικός λαός έχει και κρίση και ιστορική μνήμη

Ο ελληνικός λαός έχει και κρίση και ιστορική μνήμη Του Θωμά Βαρδουλάκη Εχει δημοσιευτεί στον ιστότοπο "Στο κόκκινο" την 15 09 2015 17:43:31 Η αριστερά στην Ελλάδα από τη γέννηση της, τον 20ο αιώνα, μέχρι σήμερα, αγωνίστηκε με συνέπεια και πάντα με σημαία της το τρίπτυχο: ισότητα, δικαιοσύνη και κοινωνική απελευθέρωση, ενώ επιτέλεσε στο ακέραιο το πατριωτικό της καθήκον στους εθνικούς απελευθερωτικούς αγώνες της πατρίδας μας, με κορυφαία βέβαια περίοδο το έπος της Εθνικής Αντίστασης κατά του Ναζισμού – Φασισμού με εκατόμβες θυμάτων νέων ανθρώπων που εκτελέστηκαν και μαρτύρησαν από τα στρατεύματα Γερμανικής κατοχής. Η Αριστερά και οι σύμμαχοί της, στην Ελλάδα, κατατρέχτηκαν σε όλη αυτή την ιστορική διαδρομή πολλές φορές από την παιδική ασθένεια της καχυποψίας και οδηγήθηκαν στην περιθωριοποίηση. Σε ένα βαθμό αυτό ήταν δικαιολογημένο όταν ευρίσκονταν σε συνθήκες παρανομίας ή εν μέσω του αδελφοκτόνου εμφύλιου σπαραγμού. Τις περισσότερες φορές όμως ή σχεδόν πάντοτε πλέον σήμερα, υποκρύπται, στο όνομα της ιδεολογικής καθαρότητας, προσωπικές φιλοδοξίες και στρατηγικές. Η Ανανεωτική Ελληνική Ριζοσπαστική Αριστερά που υπό τη σημερινή της μορφή είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, πολύ νωρίτερα από την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού στη Μόσχα προ προ εικοσιπενταετίας λόγω κυρίως της παραγνώρισης από τις ηγεσίες του του ανθρωποκεντρικού χαρακτήρα που θα έπρεπε να εμπεριέχει, επανακαθορίστηκε ήδη από την εποχή του φωτισμένου ηγέτη της Ιταλικής Ευρωαριστεράς, Ενρίκο Μπερλίγκουερ και προσαρμόστηκε χωρίς να υποστείλει ποτέ τη σημαία της αγωνιστικότητας, στον Ευρωπαϊκό της προσανατολισμό .
Το έκανε απορρίπτοντας ουτοπικές και ανεφάρμοστες θεωρίες, αγωνιζόμενη πάντα ως Ανανεωτική Ευρωπαϊκή Αριστερά, για κοινωνική δικαιοσύνη και άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, με αλληλεγγύη υπό συνθήκες όμως απόλυτης ελευθερίας. Αυτόν τον ευρωπαϊκό και ανθρωποκεντρικό επαναπροσανατολισμό της, κάποιοι στο εσωτερικό της θέλησαν να τορπιλίσουν. Αντί όλοι μαζί να στηρίξουν την τιτάνια προσπάθεια της ηγεσίας και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα να σωθεί η χώρα από την άτακτη χρεοκοπία, τα αποτελέσματα της οποίας θα ήταν καταστροφικά, προτίμησαν να προκαλέσουν ένα αναίτιο ρήγμα και να εξαναγκάσουν τον Πρωθυπουργό να προκηρύξει εκλογές, αποσύροντας την στήριξή τους. Είμαι βέβαιος ότι ο στόχος του Αλέξη Τσίπρα ουδέποτε ήταν να αποφύγει την εφαρμογή του προγράμματος της Θεσσαλονίκης το οποίο πίστευε και υπερασπίστηκε όσο μπορούσε. Και είμαι βέβαιος ότι ούτε να υπογράψει μια τόσο δύσκολη για τον ελληνικό λαό συμφωνία είχε στο μυαλό του όταν ξεκίναγε την σκληρή διαπραγμάτευση. Ξέρουμε καλά πως αντιμετώπισε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες και χρειάστηκε να κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να αντιμετωπίσει τον πραγματικό κίνδυνο που ήταν να οδηγηθεί η χώρα εκτός ευρώ, όπως σχεδιάζαν οι ακραίοι ευρωπαϊκοί συντηρητικοί κύκλοι. Άποψή μου είναι ότι θα έπρεπε να τον εμπιστευτούν, να τον στηρίξουν και όλοι μαζί να δημιουργήσουν ένα αρραγές μέτωπο με έναν και μοναδικό στόχο: Να ανακάμψει η οικονομία της χώρας και ο ελληνικός λαός να σταθεί και πάλι στα πόδια του.
Η τακτική υπαναχώρηση στην οποία υποχρεώθηκε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, η επιλογή του για στροφή στον ρεαλισμό ήταν κατά την γνώμη μου απόλυτα αναγκαία και δικαιολογημένη από τον ευρωπαϊκό συσχετισμό δυνάμεων και θα την ενέτασσα κατ’ αναλογία στην παρακαταθήκη του αείμνηστου ηγέτη της δημοκρατικής παράταξης Ανδρέα Παπανδρέου που αποτυπώθηκε στην φράση του «πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού» Επειδή ο Ελληνικός Λαός έχει και κρίση και ιστορική μνήμη, πιστεύω ακράδαντα, ότι δεν θα ακούσει τις Κίρκες και τις πλανεύτρες φωνές των «…καθαρών», που προσφέρουν συνειδητά ή ασυνείδητα «υπηρεσία» στην παλινόρθωση της πιο σκληρής έκφρασης της δεξιάς στην Ελλάδα. Οι καιροί ου μενετοί. Εμείς οι μεγαλύτεροι έχουμε διανύσει με επιτυχίες και αποτυχίες ένα μεγάλο βιολογικό και επιστημονικό κύκλο ζωής. Δεν έχουμε το δικαίωμα, όντες πραγματικοί δημοκράτες, να αποστερήσουμε με την λάθος ψήφο μας την δυνατότητα σε μια ολόκληρη γενιά, να ονειρεύεται και να ζήσει με αξιοπρέπεια για τα επόμενα χρόνια. Η υπερψήφιση από όλους τους Δημοκράτες πολίτες και η πολιτική στήριξή τους στο κόμμα που αποτελεί σήμερα τον κορμό της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης της Αριστεράς και τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, αποτελεί ύψιστη επιτέλεση χρέους και καθήκοντος. Με το ισοϋψές και ισοδύναμο για κάθε πολίτη δικαίωμα της ψήφου:
1. Ψηφίζουμε Αλέξη Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ο Αλέξης Τσίπρας εκπέμπει από τα λόγια και τα έργα του εντιμότητα, ειλικρίνεια, διαφάνεια, μα προπαντός γενναιότητα, αφού έδωσε πέραν του ανθρωπίνου δυνατού άνιση μάχη, χωρίς να χαθεί ο πόλεμος, με τους ισχυρούς της Ευρώπης και της γης. 2. Ψηφίζουμε Αλέξη Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζοντας, όπως οι περισσότεροι Έλληνες, ότι ΔΕΝ υπήρχαν συναλλαγματικά αποθέματα σε χρυσό μετά την ένταξή μας στην Ο.Ν.Ε. για υποστήριξη εναλλακτικού νομίσματος, υπέστη τα πολύμηνα μαρτύρια και τους εκβιασμούς από τους ισχυρούς της Ευρώπης. Δεν λύγισε, ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΙΣΘΗΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ, έκανε ένα τακτικό σχεδιασμό αναδίπλωσης, χωρίς να χάσει τον πόλεμο για να πετύχει την τρίχρονη ανάσα της χώρας, προσδοκώντας και επιδιώκοντας, δεδομένης της διεθνοποιήσεως του Ελληνικού προβλήματος, κάτι που του πιστώνεται ως προσωπική του επιτυχία, στην ΕΛΑΦΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. Ελάφρυνση του χρέους για την οποία μόνο αυτός είχε εκδηλώσει την βούληση, τη δύναμη και το τσαγανό να διαπραγματευτεί και να επιτύχει, την ώρα που οι ηγεσίες της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ μέχρι πρότινος έλεγαν ότι αυτό είναι βιώσιμο, επαναλαμβάνοντας και αναμασώντας πιστά όσο εκέλευε ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κος Σόϊμπλε. 3. Ψηφίζουμε Αλέξη Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ, γιατί απέτρεψε με τη σκληρή, πολύμηνη διαπραγμάτευση τα τερατώδη πρωτογενή πλεονάσματα που είχαν αδιαμαρτύρητα αποδεχθεί η συγκυβέρνηση των κ.κ. Σαμαρά-Βενιζέλου. 4. Ψηφίζουμε Αλέξη Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ, γιατί πέτυχε το εμπροσθοβαρές πακέτο Γιούνγκερ το οποίο με προοπτική τριετίας τουλάχιστον θα δώσει τονωτική ένεση στην ανάκαμψη, την αγορά, την πραγματική οικονομία και εν τέλει στην ανάπτυξη της χώρας και 5. Ψηφίζουμε Αλέξη Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ως νέος, οραματικός, χαρισματικός, ανιδιοτελής, αποφασιστικός, με τη φρεσκάδα και τον δυναμισμό που εκπέμπει, στοιχεία αρμονικά δεμένα με την εμπειρία, την γνώση και την σοφία που αποκόμισε από την πολύμηνη μαρτυρική του διαπραγμάτευση και σε συνδυασμό με την πραγματική βούληση του , τώρα που είναι απαλλαγμένος δεσμεύσεων και βαρών, είναι ο μόνος που μπορεί να συνεχίσει να δίνει αποτελεσματική μάχη και να επιφέρει καίριο πλήγμα στην διαπλοκή και τη διαφθορά της μιντιοκρατίας και των «εθνικών» εργολάβων, που δεκαετίες λυμαίνονται τη χώρα ώστε να καταστήσει την πατρίδα μας, πραγματικό κράτος δικαίου, ευρωπαϊκή ευνομούμενη πολιτεία. Ο Θωμάς Βαρδουλάκης είναι Ιατρός – Πνευμονολόγος, Δημοτικός Σύμβουλος Χαλανδρίου

20 Ιουνίου 2016

Ενα προδιαγεγραμμένο αδιέξοδο

Ένα προδιαγεγραμμένο αδιέξοδο Τριποταμιανός Γ. | ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΝ 19.06.2016 Του Γ. Τριποταμιανού Ένα είναι σίγουρο: το βρετανικό δημοψήφισμα, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, θα αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στην Ευρώπη. Στην πραγματικότητα, σε όλη την διάρκεια της εκστρατείας, έγινε ξεκάθαρο ότι η Ευρώπη πλέον είναι βαθιά διχασμένη. Η οικονομική κρίση ανέδειξε τις ανισότητες, αλλά -το πιο σημαντικό- έκανε φανερό το γεγονός ότι οι λαοί της Ευρώπης αντιλαμβάνονται με εντελώς διαφορετικό τρόπο ο καθένας τον γείτονά του. Αν και κανένας κορυφαίος πολιτικός δεν το συζητάει δημόσια, η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση βρίσκεται πολύ κοντά στο να μετατραπεί σε ανεξέλεγκτη. Σίγουρα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν στο ευρωπαϊκό σπίτι κάποιοι θεωρούν τους εαυτούς τους "νοικοκύρηδες" και τους άλλους "ακαμάτηδες" και "τεμπέληδες", ενώ την ίδια στιγμή οι θεωρούμενοι "οκνηροί" αισθάνονται ότι πληρώνουν με αίμα και θυσίες την ευημερία των "νοικοκύρηδων". Για να το πούμε πιο απλά, όταν σε ένα σπίτι επικρατούν η "καχυποψία", η "επιφυλακτικότητα" και η "ιδιοτέλεια", η διάλυσή του είναι απλώς θέμα χρόνου. Και η βρετανική διαδρομή προς την κάλπη, όχι μόνο έφερε όλα αυτά στην επιφάνεια, αλλά ανέδειξε με θορυβώδη τρόπο, επειδή η Βρετανία είναι μεγάλη, μία αλήθεια: οι φυγόκεντρες δυνάμεις δεν ανήκουν πλέον στο πολιτικό περιθώριο της ηπείρου. Αντιθέτως, η κρίση λειτούργησε σαν "λίπασμα". Τις μεγάλωσε, τις ενίσχυσε και τις κατέστησε κρίσιμη πολιτική δύναμη, η οποία επηρεάζει όλο και περισσότερο την πολιτική καθημερινότητα της Ευρώπης, αφού πλέον έχουν ισχυρό ρόλο και στις χώρες της Ένωσης. Η διαχειριστική λογική που ακολουθήθηκε σε όλη τη διάρκεια της κρίσης και η οποία βασίστηκε στους συμβιβασμούς μεταξύ των ισχυρών και στην επιβολή αποφάσεων στους αδύναμους αποδείχθηκε αδιέξοδη στην πράξη. Στην πραγματικότητα διεύρυνε τις ανισότητες, προκάλεσε νέες εχθρότητες και όξυνε την επιφυλακτικότητα μεταξύ των Ευρωπαίων. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το γεγονός ότι πλέον κάθε μεγάλο πρόβλημα που προκύπτει γίνεται αφορμή για να εκδηλωθούν οι διαφορές που υπάρχουν. Στην πραγματικότητα το βρετανικό δημοψήφισμα, η κρίση του Νότου και το προσφυγικό έκαναν φανερό ότι πλέον το μοντέλο διακυβέρνησης στην Ευρώπη έχει φθάσει στα όριά του. Αν δεν αλλάξει, τότε κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το πώς θα ξεσπάσει η "πυρκαγιά". Και η αλήθεια είναι ότι, ακόμη και αν οι Βρετανοί ψηφίσουν υπέρ της παραμονής τους στην Ε.Ε., τόσο στη Γαλλία όσο και στη Γερμανία υπάρχουν μικρές εστίες που ανά πάσα στιγμή μπορεί να μετατραπούν σε πύρινη λαίλαπα.

13 Ιουνίου 2016

Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.

Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα Τριποταμιανός Γ. | Δημοσιεύτηκε στην Αυγή 12.06.2016 Του Γ. Τριποταμιανού Μπορεί μια οικονομία να πορεύεται στα τυφλά; Ή να βασίζει την επιβίωσή της σε μία ή δύο οικονομικές δραστηριότητες; Ή να εξαρτά την ύπαρξή της από υπερεθνικά πολιτικά κέντρα, τα οποία σχεδιάζουν και αποφασίζουν για τον παραγωγικό καταμερισμό σε μια ευρύτερη γεωγραφική και πολιτική οντότητα, όπως είναι, για παράδειγμα η Ε.Ε.; Αυτά είναι μερικά ερωτήματα στα οποία -σχεδόν πάντα- οι πολιτικές ηγεσίες σε όλον τον κόσμο αποφεύγουν να δώσουν καθαρές απαντήσεις ή, όταν δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, προσπαθούν να θολώσουν τα νερά και οι άνθρωποι τα καταχωνιάζουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους στις περιόδους ευμάρειας, απ' όπου τα ανασύρουν όταν κρίση τούς στέλνει τον λογαριασμό της. Κι όμως, οι απαντήσεις σε αυτές τις απλά διατυπωμένες απορίες είναι κρίσιμες όχι μόνο για το σήμερα, αλλά -και το κυριότερο- για το αύριο. Αφού ουσιαστικά αυτές θα καθορίζουν όχι μόνο τη ζωή των σημερινών πολιτών, αλλά και των παιδιών και των εγγονών τους. Κι αν για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους οι απαντήσεις αυτές έχουν μια βαρύνουσα σημασία, για εμάς τους Έλληνες είναι ζήτημα «ζωής ή θανάτου». Η αλήθεια είναι ότι για την ελληνική οικονομία η κρίση ήταν ο καταλύτης ο οποίος επηρέασε το παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Οι οικονομικές δραστηριότητες στις οποίες βασίστηκε η ελληνική οικονομία από τη δεκαετία του '50 και οι οποίες πρόσφεραν δουλειά σε εκατομμύρια Έλληνες είτε εξαφανίζονται είτε συρρικνώνονται. Για παράδειγμα, η γεωργία και η οικοδομή πλέον δεν έχουν το ίδιο ειδικό βάρος που είχαν κάποτε και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα το αποκτήσουν ποτέ. Τη θέση τους φαίνεται ότι παίρνει ένας υπερτροφικός τομέας υπηρεσιών όπου κυριαρχεί ο τουρισμός. Στην πραγματικότητα, η κρίση έγινε η αφορμή η Ελλάδα να αλλάξει «ατμομηχανή» κι από την μπετονιέρα μεταφέρθηκε στο τσάρτερ. Αλλά, παρ' όλα αυτά, κανείς υπεύθυνος δεν έχει πει καθαρά και ξάστερα ποιο θα είναι το μέλλον. Τι σχέδια γίνονται; Ποιες δραστηριότητες θα στηριχθούν και ποιες θα υποβαθμιστούν; Για να το διατυπώσουμε με απλά λόγια, κανείς δεν έχει πει ξεκάθαρα ποιο μέλλον σχεδιάζεται για την ελληνική οικονομία. Και όλοι εμείς οι υπόλοιποι πηγαίνουμε στο «μισοσκόταδο» εικάζοντας, προβλέποντας και ρισκάροντας το ψωμί μας, το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας. Μήπως τελικά είναι η πιο κατάλληλη στιγμή να σταματήσει αυτή η συσκότιση και να πάρουμε όλοι τις ευθύνες μας; Άλλωστε, η Δημοκρατία είναι σχεδόν ταυτισμένη με τη διαφάνεια και τη διάχυση της γνώσης και της πληροφορίας. Και, φυσικά, δεν είναι δυνατόν μια φούχτα ανθρώπων να γνωρίζουν πού πάει το καράβι και τα εκατομμύρια των υπολοίπων να βρίσκονται στο σκοτάδι. Εκτός αν σήμερα όλοι μαζί βαδίζουμε στο άγνωστο με βάρκα την... ελπίδα.

22 Μαΐου 2016

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΠΑΙΤΕΙ τους γιατρούς που απέλυσε ο Αδωνης πίσω στις θέσεις τους!

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΕΟΠΥΥ – ΠΕΔΥ ΑΤΤΙΚΗΣ ( ΣΕΥΠ ΕΟΠΥΥ-ΠΕΔΥ ΑΤΤΙΚΗΣ ) E-mail: seyp.eopyy.att@gmail.com Μενάνδρου 34, Αθήνα Τηλ.: 210-5239243, Fax: 210-5237280
Αθήνα 22/5/2016 Αρ.Πρ.30 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ –ΨΗΦΙΣΜΑ Η σημερινή μαζικότατη Γενική Συνέλευση των Ιατρών του ΣΕΥΠ ΕΟΠΥΥ-ΠΕΔΥ Αττικής απαιτεί από την Κυβέρνηση να σεβαστεί τις διαχρονικές της δεσμεύσεις και να διασώσει έστω και την τελευταία στιγμή τη Δημόσια Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ). Η διάλυση της ΠΦΥ που ξεκίνησε με τον Ν.4238/2014 του Γεωργιάδη, συνεχίζεται με την αδράνεια της ηγεσίας του Υπ. Υγείας και δυστυχώς ελλοχεύει πλέον ο υπαρκτός κίνδυνος να κλείσουν Μονάδες μετά την μνημονιακή αξιολόγηση των Δομών. Ο κατάπτυστος Ν.4238/2014 πρέπει να καταργηθεί όπως άλλωστε και προεκλογικά δήλωναν κυβερνητικά στελέχη, ειδικότερα σήμερα που οι ανάγκες της κοινωνίας αυξάνονται καθημερινά και λόγω των ανασφάλιστων, των ανέργων και των προσφύγων.
Η Γενική Συνέλευση αποφάσισε και απαιτεί από την Κυβέρνηση: 1. Να δώσει την δυνατότητα επανόδου, όλων των απολυμένων συναδέλφων. 2. Να δώσει την δυνατότητα επανόδου των συναδέλφων που υπηρετούσαν με συμβάσεις έργου επί πολλά έτη στο ΙΚΑ και ΕΟΠΥΥ. 3. Να κριθούν όσοι συνάδελφοι υπηρετούν σήμερα και να πληρωθούν άμεσα οι συνάδελφοι που έχουν επανέλθει με δικαστικές αποφάσεις. 4. Να δοθούν προσωποπαγείς θέσεις σε όλους τους γιατρούς, διατηρώντας την εργασιακή τους σχέση και επίσης το δικαίωμα της επανεπιλογής της εργασιακής σχέσης σε όσους επέλεξαν την ΠΑΑ κάτω από τον εκβιασμό του Α. Γεωργιάδη. 5. Να αποσυρθεί η απαράδεκτη παράγραφος 4ββ του άρθ.28 του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου, η οποία αντίκειται στο άρθρο 20 του Συντάγματος, το οποίο κατοχυρώνει το δικαίωμα έννομης προστασίας σε κάθε Έλληνα πολίτη. 6. Για τους γιατρούς χωρίς ειδικότητα, να ενταχθούν ισότιμα στο μισθολόγιο-βαθμολόγιο με τους υπόλοιπους γιατρούς του ΠΕΔΥ.
7. Η επέκταση της λειτουργίας των Μονάδων Υγείας να γίνει μόνο εφόσον υπάρχει ο απαιτούμενος αριθμός γιατρών για ασφαλή και επαρκή λειτουργία και όχι με την εξόντωση των σημερινών υπηρετούντων. 8. Την πλήρη μισθολογική εξομοίωση των ΠΑΑ σύμφωνα με το Ν.4368/2016. 9. Την εξαίρεση πρώτα από όλα της Υγείας-Πρόνοιας από τις μνημονιακές πολιτικές εξόντωσης. Εξουσιοδοτούμε την ΠΟΣΕΥΠ ΕΟΠΥΥ-ΠΕΔΥ να αποφασίσει κινητοποιήσεις. Ζητάμε από τον ΠΙΣ και τους Ιατρικούς Συλλόγους να στηρίξουν τις θέσεις μας, με στόχο την αναβάθμιση-ανόρθωση του Πρωτοβάθμιου Συστήματος Υγείας. Ομόφωνη Απόφαση Γενικής Συνέλευσης. ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Π. ΨΥΧΑΡΗΣ Δ. ΛΙΑΝΟΣ

19 Μαΐου 2016

Αλήθεια, τι θλίψη! Βαρδουλάκης Θωμάς

Αλήθεια, τι θλίψη! Βαρδουλάκης Θωμάς | ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΝ 18.05.2016
Αλήθεια, τι θλίψη! Του Θωμά Βαρδουλάκη* Η πολιτική δεν είναι μόνο κριτική, αλλά περισσότερο εφαρμοσμένη τέχνη. Δείγματα γραφής έχουμε δει στην Παιδεία, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και την Υγεία. Με τον νόμο για τους ανασφάλιστους έχουν πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη 2.500.000 ανασφάλιστοι, νομοσχέδιο σταθμός για το οποίο κανείς δεν μιλάει. Υπάρχουν όμως μεγάλες ανάγκες στην πρόληψη, που μπορεί να γίνει με την επαναστελέχωση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας με προσωπικό και εργαστήρια Στην πολιτική ζωή της χώρας, το τελευταίο δεκαεξάμηνο άσκησης της εξουσίας από τη συμμαχική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ., υπό τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, περισσεύει στις δυνάμεις της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης κατά την εκφορά του μίζερου δημόσιου λόγου τους το ψεύδος, η λάσπη, η συκοφαντία, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Οι τρεις σε συσκευασία ενός αρχηγοί της αντιπολίτευσης, στερούμενοι πολιτικού αισθητηρίου και ενόρασης, παραγνωρίζοντας ότι οι δικές τους πολιτικές και των κομμάτων που αντιπροσωπεύουν οδήγησαν τη χώρα στον όλεθρο και την καταστροφή τα τελευταία χρόνια της μεταπολίτευσης, «διέβλεπαν» δήθεν «αριστερή παρένθεση», που απλά δεν τους βγήκε! Με υλικά τους το ψεύδος και την παραπληροφόρηση, που απλόχερα τους παρέχεται έχοντας βήμα από τα δόλια συστημικά μέσα της διαπλοκής, αποπειρώνται να χρεώσουν στον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνησή του ότι δήθεν ακόμη και το δημόσιο χρέος κατέστη μη βιώσιμο κατά το δεκαεξάμηνο της διακυβέρνησής του! Πιστοί οι ίδιοι στη γραμμή Σαμαρά - Βενιζέλου, που σε κάθε ευκαιρία και από κάθε βήμα και σε όλους τους τόνους, ως θεραπαινίδες στα κελεύσματα των πιο συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων της Γερμανίας, διατυμπάνιζαν ότι «το χρέος είναι βιώσιμο!» και επιδίδονταν, κατά την προσφιλή τους τακτική, στις οριζόντιες περικοπές συντάξεων για την τιθάσευσή του. Οι ηγεσίες των τριών κομμάτων της αντιπολίτευσης, σε συσκευασία ενός, έπρεπε, μετά την απόφαση του Eurogroup της 9ης Μαΐου 2016 και ενόψει του καθοριστικού για την τύχη της πατρίδας μας τακτικού Eurogroup της 24ης Μαΐου 2016, να τηρούν αιδήμονα σιγή, αφού το μικροκομματικό τους όφελος και η πολιτική τους μικροψυχία δεν τους επιτρέπουν να προτάξουν το εθνικό και δημόσιο συμφέρον συμπαρατασσόμενοι με την κυβέρνηση, όταν για πρώτη φορά, στην εξαετή πολυεπίπεδη κρίση που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, δρομολογείται οδικός χάρτης ελάφρυνσης του δημοσίου χρέους και εξόδου της χώρας μας από την κρίση.
Αντί να λιθοβολούν και να κινδυνολογούν, οφείλουν, τουλάχιστον μέχρι την 24η Μαΐου, να σιωπούν! Αφού δεν συμμετέχουν, από πολιτική ιδιοτέλεια, στην εθνική πανστρατιά επανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας της χώρας, την οποία οδήγησαν, προ εξαετίας, σιδηροδέσμια στις αγκάλες του μνημείου του καπιταλισμού στην οικουμένη, όπως είναι το ΔΝΤ, και των πιο ακραίων και νεοφιλελεύθερων σκοταδιστικών κύκλων της κάποτε δημοκρατικής και σήμερα συντηρητικής και φοβικής Ευρώπης. Αμήχανες οι ηγεσίες της, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, βλέπουν άπραγες να εκκολάπτεται εβδομήντα χρόνια μετά και πάλι το αυγό του φιδιού, που οδήγησε στον ζόφο, την ανελευθερία και το αίμα, με εκατομμύρια νεκρούς στη Γηραιά Ήπειρο με βαρύ και δυσανάλογο τίμημα της δικής μας πατρίδας σε νεκρούς και ερείπια στον αμυντικό μας πόλεμο κατά του ναζισμού - φασισμού. Ενώ δε όλα αυτά τα κοσμογονικά συντελούνται, η δική μας αντιπολίτευση περί άλλων τυρβάζει, ναρκοθετώντας από μικροκομματική ιδιοτέλεια την προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας. Η πολιτική όμως δεν είναι μόνο κριτική, αλλά περισσότερο εφαρμοσμένη τέχνη. Δείγματα γραφής έχουμε δει στην Παιδεία, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και την Υγεία. Με τον νόμο για τους ανασφάλιστους έχουν πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη 2.500.000 ανασφάλιστοι, νομοσχέδιο σταθμός για το οποίο κανείς δεν μιλάει.
Υπάρχουν όμως μεγάλες ανάγκες στην πρόληψη, που μπορεί να γίνει με την επαναστελέχωση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας με προσωπικό και εργαστήρια. Από την άλλη, η στήριξη των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, η κάρτα σίτισης - αλληλεγγύης για 150.000 δικαιούχους, η επιδότηση ενοικίου, η καθιέρωση δωρεάν μεταφοράς των ανέργων με τα ΜΜΜ είναι πλέον γεγονός. Η κυβέρνηση ταχύτατα πρέπει να προχωρήσει το αναπτυξιακό πρόγραμμα για μείωση της ανεργίας και να έλθει ακόμα πιο κοντά στην καθημερινότητα του πολίτη. * Ο Θωμάς Βαρδουλάκης είναι ιατρός - πνευμονολόγος, ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος Δήμου Χαλανδρίου.