9 Σεπτεμβρίου 2017

Σημεια των καιρών.

Σημεία των καιρών Δημοσίευση: 06 Σεπτεμβρίου 2017 στην ΑΥΓΗ George Grosz, Άνεργος, 1934 Οι τοποθετήσεις των δύο ηγεσιών Μητσοτάκη - Γεννηματά είναι ταυτόσημες μέχρι τελείας σε όλα τα θέματα δημοσίου διαλόγου, μέσα και έξω από τη Βουλή Του Θωμά Βαρδουλάκη* Οι κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια καταστροφολόγοι της διαρκώς διολισθαίνουσας προς την Άκρα Δεξιά Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη συνεχίζουν το έργο τους. O κ. Μητσοτάκης συνθλίβεται ανάμεσα σε δύο μυλόπετρες. Από τη μια λόγω των μεγάλων πιέσεων που δέχεται από τον προεδρεύοντα αντιπρόεδρό του κ. Γεωργιάδη και από την άλλη από τον «οραματιστή» της ακροδεξιάς στροφής και υποστηρικτή της αμνήστευσης της Χρυσής Αυγής με τα ανομήματά της πρώην πρωθυπουργού κ. Σαμαρά. O κ. Μητσοτάκης, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η δίκη των στελεχών της Χρυσής Αυγής, κατηγορουμένων για σοβαρές αξιόποινες πράξεις, έσπευσε, προτρέχοντας της Δικαιοσύνης, να απαλλάξει τα στελέχη της, «καθαγιάζοντας» τη δράση τους! Μετά το κλείσιμο της β’ αξιολόγησης και τη χάραξη, διά της συμφωνίας με τους δανειστές, οδικού χάρτη εξόδου της χώρας στις αγορές και συνεπακόλουθης επαναφοράς της στην κανονικότητα των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, αυτοί οι καταστροφολόγοι απώλεσαν το προνομιακό τους πεδίο να επενδύουν στον πολύμηνο φόβο, την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα των Ελλήνων. Ευρίσκονται τώρα σε ένα πραγματικό παραλήρημα ασυνάρτητου λόγου και θεσμικών επιθέσεων και απρεπειών κατά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Με τη συμπόρευση της μεγαλύτερης μερίδας των παρανόμως λειτουργούντων επί τριακονταετία τηλεοπτικών σταθμών της χώρας.
Παραληρούν, υβρίζουν και ασχημονούν * Αυτοί που οικοδόμησαν και εισήγαγαν στον δημόσιο βίο της χώρας το ευνοιοκρατικό σύστημα πατρωνίας - πελατείας, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη για εργασία εκατομμυρίων νέων. * Αυτοί που ως κυβερνήτες της χώρας, αντί προστασίας του δημοσίου συμφέροντος, όπως επέτασσε το καθήκον τους, μετεξέλιξαν τη μεταπολεμική και μετεμφυλιακή Ελλάδα σε άνδρο σήψης, διαφθοράς και παρακμής τελευταίων ημερών του Βυζαντίου. Με μίζες και αρπαχτές εαυτών και ημετέρων, από τις παγωμένες πιστώσεις του Σχεδίου Μάρσαλ, των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, των εξοπλιστικών προγραμμάτων, έως προσφάτως και των θαλασσοδανείων τραπεζικών ιδρυμάτων σε ημέτερους του επιχειρείν και των μέσων ενημέρωσης, προκειμένου να εξασφαλίζουν τη σιωπή τους στο πάρτι της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου της χώρας και την κατά συνήθεια θεσμική ανομία των κυβερνήσεών τους, ασκούσαν την εξουσία εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος. * Αυτοί που κατά τη διακυβέρνηση 2004-2009, προπομπό της χρεοκοπίας της χώρας, δεν έβαλαν, αν και κοπτόμενοι για επενδύσεις, ούτε ένα ευρώ, ως επένδυση, στη χώρα! * Αυτοί που με τις πολιτικές τους εκτόξευσαν την ανεργία στο θηριώδες ποσοστό του 30%, σπρώχνοντας χιλιάδες νέους και ευφυείς επιστήμονες στον δρόμο της ξενιτειάς χωρίς επιστροφή. * Αυτοί οι οποίοι, στην κατ’ επίφαση κυβέρνηση του κ. Σαμαρά και του πρωθυπουργεύοντος αντιπροέδρου του κ. Βενιζέλου, συνεπικουρούντος και του τότε υπουργού των Οικονομικών κ. Στουρνάρα, διετράνωναν σε όλους τους τόνους και εκλιπαρούσαν τους δανειστές για χορήγηση πιστοποιητικών βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους. Οι ηγεσίες των δύο αμαρτωλών κομμάτων, τα οποία με συνευθύνη του συνένοχου τραπεζικού συστήματος της χώρας έλαβαν εκατομμύρια ευρώ «δάνεια», δανεικά και αγύριστα, ως οικονομική ενίσχυση, με μοναδικές εγγυήσεις «αέρα κοπανιστό» και μελλοντική προσδοκία επανεκλογής τους στα προ κρίσης ηγεμονικά ποσοστά τους.
Σ' αυτόν τον παραληρηματικό ξεπεσμό της σημερινής ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας και των ακροδεξιών στελεχών της προστρέχουν διαγωνιζόμενοι και συναγωνιζόμενοι σε ακραίο παραληρηματικό λόγο με πάθος και περίσσευμα μισαλλοδοξίας τα θλιβερά απομεινάρια, «μιντιακά» δημιουργήματα, του πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, με προεξάρχουσα στον χορό την κ. Γεννηματά, υπό την επίνευση και καθοδήγηση του κ. Σημίτη, εμπνευστή της καταψήφισης της απλής αναλογικής. Οι τοποθετήσεις των δύο ηγεσιών Μητσοτάκη - Γεννηματά είναι ταυτόσημες μέχρι τελείας σε όλα τα θέματα δημοσίου διαλόγου, μέσα και έξω από τη Βουλή, σαν να υπάρχει ένας αόρατος κοινός λογογράφος και των δύο (!) που επιμελείται την κοινή τους συμπόρευση, υπερθεματίζουσας μάλιστα της κ. Γεννηματά σε ακρότητα λόγου και υπερβαίνουσας ενίοτε και τον κ. Μητσοτάκη σε πάθος και μισαλλοδοξία. Όμως έχουν γνώση οι φύλακες - ψηφοφόροι της Κεντροαριστεράς, που εξάλλου στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις βρήκαν τον φυσικό τους χώρο στον φιλόξενο ΣΥΡΙΖΑ. Οι οποίοι, όποτε γίνουν εκλογές, θα δώσουν διά της ψήφου τους συντριπτική απάντηση στην ετερόκλητη και παρά φύση επιχειρούμενη και μετεκλογικά συμπόρευση Νέας Δημοκρατίας και των απομειναριών του ΠΑΣΟΚ. Και αυτό βέβαια υπό την απαράβατη προϋπόθεση μη προσκόλλησης ορισμένων στελεχών στην ουτοπική υπό τις σημερινές συνθήκες ιδεολογική καθαρότητα, αλλά με φυγή προς τα εμπρός στην ευρύτερη κοινωνία και την ανεξάντλητη δεξαμενή της Κεντροαριστεράς. * Ο Θωμάς Βαρδουλάκης είναι ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος Χαλανδρίου

27 Αυγούστου 2017

Διδάγματα αμερικανικής ιστορίας

Διδάγματα αμερικανικής ιστορίας Δημοσίευση: στην Αυγή 24 Αυγούστου 2017 Στις ΗΠΑ συντελείται μια απόπειρα παλινόρθωσης ενός αναχρονιστικού, ρατσιστικού, μισαλλόδοξου πολιτικού στρατοπέδου που απειλεί τόσο την κοινωνική πλειοψηφία της χώρας όσο και την ειρήνη και τη σταθερότητα στον πλανήτη Του Δημήτρη Καραμάνη Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι από τη σύστασή τους ένα κράτος με βαθιές και ιστορικές διαιρέσεις. Απότοκο της ίδιας του τής δημιουργίας και της πολυφυλετικότητας που το χαρακτήρισε και το χαρακτηρίζει στα σχεδόν 250 χρόνια ύπαρξής του. Υπάρχουν πολλά να αναζητηθούν πίσω από δύο υπεραπλουστεύσεις για το τι είναι τελικά οι Ηνωμένες Πολιτείας της Αμερικής. Η μία ότι οι ΗΠΑ είναι το σύμβολο και η απόδειξη για την απόλυτη υπεροχή του καπιταλισμού, ο οποίος συνιστά μονόδρομο για την ανθρωπότητα και τις κοινωνίες. Η άλλη ότι οι ΗΠΑ ήταν, είναι και θα είναι εσαεί μια ιμπεριαλιστική υπερδύναμη στην οποία οι πολιτικές συγκρούσεις είναι αμελητέες και εντελώς ακίνδυνες για το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο που κυριαρχεί στη χώρα και συνεπαγόμενα, στον πλανήτη. Αυτά τα σχήματα λίγο μας βοηθούν στο να κατανοήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ, με αποκορύφωμα την εποχή Τραμπ. Στην πραγματικότητα συσκοτίζουν την πολιτική και κοινωνική σύγκρουση που βρίσκεται σε εξέλιξη, υποβαθμίζουν τους λόγους και τις βαθύτερες αιτίες πίσω από γεγονότα όπως οι φυλετικές συγκρούσεις στο Φέργκιουσον και τη Βαλτιμόρη, η εκλογή Τραμπ, η αύξηση της επιθετικότητας της Kου Κλουξ Κλαν και των άλλων νεοφασιστικών ομάδων και τέλος το πρόσφατο μακελειό στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια. Still spell Amerikkka with the triple K;*
Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι χρειαζόμαστε την ιστορία για να βρούμε τις απαντήσεις πίσω από τον βαθύτατο φυλετικό διαχωρισμό στο εσωτερικό της αμερικανικής κοινωνίας. Η ανωτερότητα της λευκής φυλής δεν υπήρξε απλά μια άποψη στο πολιτικό φάσμα των ΗΠΑ. Υπήρξε ως θεσμική αρχή, εγγεγραμμένη στις αποφάσεις των Πολιτειακών Οργάνων τόσο στον Νότο όσο όμως και στον Βορρά πριν από τον Εμφύλιο το 1861, ενώ η δουλεία αποτελούσε κομμάτι του πρώτου Συντάγματος των ΗΠΑ από το 1776. Όταν ο υπόλοιπος πλανήτης βίωνε την άνοδο και τη φρίκη του ναζισμού, τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, η εκμετάλλευση, οι διώξεις, οι διακρίσεις κατά των μαύρων ήταν ο κανόνας, για ήδη σχεδόν 150 χρόνια. Ο άνθρωπος που αποπειράθηκε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας ήταν ο Πρόεδρος Λίνκολν. Πήγε μέχρις εσχάτων τη σύγκρουση με τους δουλοκτήτες του Νότου, γεγονός που οδήγησε στον Εμφύλιο Πόλεμο που διήρκεσε τέσσερα ολόκληρα χρόνια, μέχρι την ήττα των Νοτίων και τη συνταγματική κατάργηση της δουλείας. Η πορεία των πραγμάτων όμως μέχρι και εκατό χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου ήταν γεμάτη διακρίσεις, φυλετικό μίσος και διώξεις απέναντι στη μαύρη κοινότητα. Μια περίοδος που οριοθετείται από τις δολοφονίες δύο συμβόλων του αγώνα για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων. Η πρώτη, η δολοφονία του Λίνκολν το 1865, στέρησε τη δυναμική της νίκης του Εμφυλίου καθώς, με εξαίρεση την περίοδο της Ανοικοδόμησης από το 1867 ώς το 1877, η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση των ΗΠΑ φάνηκε είτε ανήμπορη είτε απρόθυμη να βάλει φρένο στον εγγενή ρατσισμό των ηγετών του Νότου. Η δεύτερη δολοφονία, αυτή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, το 1968, έκλεισε με τραγικό τρόπο μια περίοδο συγκρούσεων και αγώνων που κράτησαν πάνω από μια δεκαετία, ξεκινώντας συμβολικά από το 1955 και το Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, καταλήγοντας σε δύο εμβληματικά νομοθετήματα που εξασφάλιζαν την ισονομία για κάθε πολίτη ανεξαρτήτως χρώματος και καταγωγής: Το Civil Rights Act του 1964 και το Voting Rights Act του 1965. Η ανάλυση αυτής της μετεμφυλιακής εκατονταετίας των ΗΠΑ έχει ταυτιστεί με τις αναφορές στους δύο παγκοσμίους πολέμους και τον σημαντικό ρόλο που έπαιξαν οι ΗΠΑ σε αυτούς, την κρίση του ’29 και τα σημαντικά επιτεύγματα της περιόδου Ρούσβελτ αλλά και την αυγή του ψυχρού πολέμου. Την περίοδο αυτή που οι ΗΠΑ κατορθώνουν να γίνουν ο κυρίαρχος παίχτης στον μεταπολεμικό κόσμο, στο εσωτερικό της υπάρχει έντονο το στοιχείο του συστημικού ρατσισμού. Ήδη από το 1896, το Ανώτατο Δικαστήριο θεσμοποιεί τον διαχωρισμό λευκών και «έγχρωμων» στους χώρους εργασίας, στα εστιατόρια, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στις βιβλιοθήκες, στα νοσοκομεία, ακόμα και στα σχολεία. Το δόγμα “separate but equal” (χωριστά αλλά ίσοι), που εγγράφηκε για πρώτη φορά στην απόφαση εκείνη, χρειάστηκε 60 χρόνια για να αναιρεθεί, το 1964. Σε όλη αυτή την περίοδο, οι Αφροαμερικανοί πολίτες του Νότου ζουν σε καθεστώς απαρτχάιντ. Άνθρωποι που ακόμα και αν κατά 1/8 είχαν αφροαμερικανική καταγωγή, βρέθηκαν κατηγορούμενοι, διώχθηκαν ή φυλακίστηκαν γιατί κάθισαν στη «λάθος» θέση στο τρένο. Ακόμα πιο αυστηρές ποινές αντιμετώπιζαν τα διαφυλετικά ζευγάρια που αναγκάζονταν να ζουν στα κρυφά υπό την απειλή σκληρών κυρώσεων. Την ίδια περίοδο, ακόμα και ομάδες του ΝΒΑ ή των κολεγίων, που αποτελούνταν ως επί το πλείστον από Αφροαμερικανούς αθλητές, δεν γίνονταν καν δεκτές σε ξενοδοχεία ή εστιατόρια με βάση τον νόμο σε συγκεκριμένες πολιτείες του Νότου, όπως η Βόρεια Καρολίνα ή η Λουιζιάνα. Αυτή η χώρα λοιπόν, που μέχρι μισό αιώνα, στο ένα τρίτο της έκτασής της ίσχυαν οι διά του νόμου φυλετικές διακρίσεις, είναι προφανές ότι πολύ δύσκολα μπορεί να ξεμπερδεύει με το ρατσιστικό δηλητήριο. Μπορεί οι πρόσφατες δεκαετίες της οικονομικής ευημερίας να έκρυψαν αυτή την πτυχή των ΗΠΑ, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, την ίδια περίοδο, έγινε καθεστώς η γκετοποίηση ολόκληρων περιοχών στα μεγάλα αστικά κέντρα, ενώ τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα είχαν ως αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση ενός μεγάλου κομματιού της μαύρης νεολαίας. Και φυσικά η κρίση του 2007 έφερε στο προσκήνιο με εμφατικό τρόπο τις αντιθέσεις.
Η υπόθεση Τραμπ Η εκλογή Ομπάμα έδωσε μια τεράστια ανάσα και ώθηση στη μάχη ενάντια στις διακρίσεις. Αποδείχθηκε όμως ότι όσο σημαντική είναι η φυλετική πτυχή, είναι και η ταξική. Εκτός από ορισμένες εμβληματικές παρεμβάσεις, όπως στον τομέα της περίθαλψης και την καταπολέμηση της ανεργίας, η αδυναμία ρήξης με το επιχειρηματικό, τραπεζικό και πολιτικό κατεστημένο -που έχει δύναμη και στα δύο κόμματα-, και που ευθύνεται για τα αδιέξοδα σημαντικού μέρους της αμερικανικής κοινωνίας, έδωσε χώρο στους ακροδεξιούς σκελετούς του παρελθόντος να βγουν από τις ντουλάπες. Η υποψηφιότητα Τραμπ και το μήνυμα που αυτή εξέπεμπε συνένωσε ξανά όλες τις μισαλλόδοξες και ρατσιστικές φωνές. Περιθωριακά media έγιναν ξαφνικά η φωνή της αντίστασης. Το Breitbart του μετέπειτα chief strategist του Τραμπ, Στηβ Μπάνον, οι παράφρονες συνωμοσιολόγοι του Διαδικτύου με αρχηγό τον Άλεξ Τζόουνς του Infowars και φυσικά τα διάφορα φόρουμ που ελέγχει η Κου Κλούξ Κλαν. Η νίκη του Tραμπ αποθράσυνε αυτές τις φωνές. Το πρώτο επτάμηνο της θητείας Τραμπ διέλυσε δύο μύθους. Ο ένας ήταν ότι θα συμπεριφερθεί στα συνηθισμένα πλαίσια του Προέδρου των ΗΠΑ. Ο δεύτερος ήταν ότι θα προκαλέσει πανικό στις ελίτ και το κατεστημένο που έχουν δημιουργήσει Ρεπουμπλικανοί και Δημοκρατικοί. Αυτό που τελικά ισχύει είναι μια τρίτη επιλογή. Ο Τραμπ λειτουργεί ταυτόχρονα ως το σημείο αναφοράς του ακροδεξιού και ρατσιστικού στρατοπέδου αλλά και ως προστάτης των ελίτ. Απόδειξη αυτού του επικίνδυνου διττού ρόλου που έχει είναι τα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας. Μετά το δολοφονικό χτύπημα στο Σάρλοτσβιλ, o Τραμπ, στην τρίτη του δήλωση, εξίσωσε τους νεοναζί δολοφόνους με τους αντιφασίστες διαδηλωτές. Λίγες ώρες μετά, ανακοινώθηκε το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που προβλέπει φοροαπαλλαγές 7,8 τρισ. δολαρίων και μείωση κατά 20 μονάδες του φορολογικού συντελεστή, για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Συνδυαστικά με ένα σχέδιο περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες, εκ των οποίων 2,1 τρισ. για την υγειονομική περίθαλψη, την πρόνοια και τη στεγαστική πολιτική.
Η άλλη Αμερική Είναι σαφές ότι αυτό που συμβολίζει η περίοδος Τραμπ εκφεύγει κατά πολύ της περσόνας του ίδιου. Η ουσία δεν βρίσκεται ούτε στις γκάφες, ούτε στους βυζαντινισμούς του επιτελείου του στον Λευκό Οίκο, ούτε στα προκλητικά του tweets. Στις ΗΠΑ συντελείται μια απόπειρα παλινόρθωσης ενός αναχρονιστικού, ρατσιστικού, μισαλλόδοξου πολιτικού στρατοπέδου που απειλεί τόσο την κοινωνική πλειοψηφία της χώρας όσο και την ειρήνη και τη σταθερότητα στον πλανήτη. Μέσα σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση, το ενθαρρυντικό είναι ότι υπάρχει αντίπαλο δέος. Ετερόκλητο, πολυσυλλεκτικό, ασυντόνιστο πολλές φορές, όμως απολύτως υπαρκτό. Τόσο σε επίπεδο κινήματος, όπου η σπορά του Occupy, των φοιτητικών αγώνων, του Black Lives Matter αλλά και το ριζοσπαστικό κύμα πολιτών που στρατεύθηκε με την καμπάνια του Μπέρνι Σάντερς. Όσο όμως και στο επίπεδο του δημόσιου λόγου, με πανεπιστημιακούς, καλλιτέχνες, αθλητές, δημοσιογράφους, συγγραφείς και κάθε λογής στοιχειωδώς προοδευτικό άνθρωπο που έχει βήμα και η δημόσια τοποθέτησή του προσθέτει στον αγώνα ενάντια στην ακροδεξιά λαίλαπα. Αυτοί που συνεχίζουν να διολισθαίνουν στην ανυποληψία είναι τα ηγετικά στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος που μένουν να σχολιάζουν την ανικανότητα ή τις γκάφες του Τραμπ και αδυνατούν να κατανοήσουν ότι είναι και αυτοί μέρος του προβλήματος.
Το 2018 είναι εκλογική χρονιά για τις ΗΠΑ. Τον Νοέμβριο, θα διεξαχθούν οι εκλογές για τη Βουλή των Αντιπροσώπων, για το 1/3 του Κογκρέσου, ενώ υπάρχουν και εκλογές σε ορισμένες πολιτείες για την ανάδειξη των κυβερνητών. Εκεί θα κριθεί το κατά πόσο το προοδευτικό στρατόπεδο θα έχει τη δυνατότητα να σταθεί και σε θεσμικό επίπεδο ως ο πραγματικός αντίπαλος πόλος απέναντι στην ακροδεξιά παλινόρθωση. Με δεδομένη την απροθυμία των Δημοκρατικών να αλλάξουν έστω και κατ’ ελάχιστο την καταστροφική τους γραμμή, που διευκόλυνε την επικράτηση Τραμπ, τα πράγματα μοιάζουν δύσκολα. Υπάρχει όμως πλέον η εμπειρία της εκλογικής μάχης υπό τον Σάντερς, από τον κόσμο που οραματίζεται μια Αμερική της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Το σημαντικότερο όμως όλων είναι ότι διευρύνεται διαρκώς διαθεσιμότητα από πλειοψηφικά ρεύματα στην αμερικανική κοινωνία, να ενισχυθεί ο ριζοσπαστικός και προοδευτικός πόλος που θα βάλει φραγμό στους βρυκόλακες του ρατσισμού και του μίσους που απειλούν τις κοινότητες και τη χώρα τους. * Στίχος των Run The Jewels

17 Ιουνίου 2017

Περι "ραδιενέργειας" στο Νοσοκομειο Παίδων "Αγια Σοφία"

ΠΕΡΙ «ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑΣ» ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΑΙΔΩΝ «ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ» Στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», στήθηκε το Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής, και λειτουργεί εδώ και ένα χρόνο σε πλήρη ανάπτυξη με ραδιοϊσοτοπικές εξετάσεις παιδιών, τόσο για την κλασική Πυρηνική Ιατρική (SPECT/CT), αλλά και PET/CT για παρακολούθηση λεμφωμάτων και άλλων κακοηθειών της παιδικής ηλικίας. Προ 15νθημέρου περίπου εφαρμόσθηκε για πρώτη φορά η θεραπεία με Ι131 IMBG, σε ανθεκτικό νευροβλάστωμα, με ενθαρρυντικά αποτελέσματα για τη μικρή μας ασθενή. Σημειωτέον ότι η θεραπεία με το ραδιενεργό Ι131, δεν γίνεται πουθενά αλλού στην Ελλάδα, τα παιδιά φεύγουν έξω σε χώρες της Ευρώπης ή της Αμερικής και το κόστος αυτής της είναι 20.000 €, ενώ στην Ελλάδα το κόστος είναι 800 € με ΦΠΑ. Πανηγυρίσαμε όλοι στο νοσοκομείο και όλοι σταθήκαμε δίπλα στην ασθενή, να αντιμετωπίσουμε τις επιπλοκές , που η χορήγηση του ραδιοφαρμάκου επιφέρει, με αυταπάρνηση και ζήλο μέχρι να περάσουν τα δύο πρώτα 24ωρα. Όταν το παιδί βγήκε να πάει στο ιδιαίτερο δωμάτιο της ογκολογικής μονάδας, άρχισαν οι ενοχλήσεις από το Σωματείο, μέσω των νοσηλευτών, ότι αίφνης χτυπήθηκαν από τη ραδιενέργεια «τον αόρατο κίνδυνο», σε βαθμό που συγκαλούν έκτακτη Γενική Συνέλευση Σωματείου, στην οποία παρευρισκόμαστε με την υπεύθυνη ακτινοφυσικό, για να ενημερώσουμε με ομιλίες και διαφάνειες περί της ραδιενέργειας, η οποία ασήμαντα αγγίζει το νοσηλευτικό προσωπικό (πλην των εργαζόμενων στο Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής), ή τα εργαστήρια, στα οποία στέλνονται οι εργαστηριακές αιματολογικές εξετάσεις για την πορεία της ασθενούς.
Κατά την διάρκεια των ομιλιών μας διακοπτόμεθα συνεχώς από νοσηλεύτρια της ΜΕΘ, η οποία εξέφραζε τη δυσαρέσκειά της γιατί δεν την ικανοποιούσαν οι ομιλίες μας και είχε συνεχώς την εμμονή, ότι εκείνη, η οποία δεν άγγιξε το παιδί, θα πρέπει να δοσιμετρηθεί και να ανήκει στην κατηγορία των επαγγελματικά εργαζόμενων στον χώρο της ακτινοβολίας και να λάβει αυτά που από το νόμο δικαιούται. Στη συνέχεια μετά την αποχώρησή μας, και αφού ακούσαμε από τους συναδέλφους πολύ θετικά σχόλια, ιατρούς και άλλο προσωπικό, δεν σταματήσαμε όλο αυτό το διάστημα να κάνουμε μετρήσεις στο δωμάτιο της μικρής στα βιοχημικά δείγματα, στα απόβλητα της τροφής κ.ά. Αφού δεν καλύφθηκαν, φαίνεται, από την παρουσίασή μας, εζήτησαν ενημέρωση και από την ΕΕΑΕ (Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας), η οποία θα παραστεί εντός των προσεχών ημερών. Επειδή θεωρούμε ότι όλες αυτές οι κινήσεις δημιουργούν πανικό στους εργαζόμενους, πιστεύουμε ακράδαντα ότι το Σωματείο δέχθηκε πιέσεις από προσωπικό του νοσοκομείου (ιατρούς, τεχνολόγους) που έχουν πρόσβαση και στον ιδιωτικό τομέα, είτε ως δεύτερη εργασία, είτε με τη μορφή «μπαξίσι». Θεωρούμε ότι η στάση του Σωματείου διώχνει τα παιδιά και τους γονείς από το δημόσιο τομέα και τους αναγκάζει να βάλουν το χέρι βαθειά στη τσέπη, καταφεύγοντας στον ιδιωτικό τομέα. Ας σκεφτεί λίγο λογικά το σωματείο, που καθοδηγείται από την ΠΟΕΔΗΝ, ότι με τέτοιες πρακτικές σκάβουν το λάκκο τους για να χωθούν οι ίδιοι μέσα. Οι θεραπείες και οι εξετάσεις μας θα γίνονται κανονικά, το προσωπικό μας είναι εξειδικευμένο και οι μικροί ασθενείς μας έχουν άρτια επιστημονική και ανθρώπινη προσέγγιση, μέσα στο δημόσιο σύστημα υγείας, δωρεάν και ίση και ποιοτική πρόσβαση για όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως κοινωνικών στρωμάτων, εθνικότητας και βαρύτητας νόσου.
Η υγεία δεν είναι εμπόρευμα. Η υγεία είναι δικαίωμα. Που αυτό το αγαθό με μόχθο το κατακτούμε και ήδη έχουμε κάνει πολλά βήματα προς την απόλυτη κατάκτησή του. ΣΤΥΨΑΝΕΛΛΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Δ/ΝΤΡΙΑ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΥΡΗΝΙΚΉΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΙΔΩΝ «ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ»

9 Ιουνίου 2017

Η καθημερινότητα στο Δημόσιο τομέα Υγείας

Η καθημερινότητα στο Δημόσιο τομέα της υγείας. Ναι είναι καταπληκτικό και ιστορικό να δημιουργήσει η κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ δημόσια ΠΦΥ που να εξυπηρετεί τους πάντες στη Χώρα. Αυτό όμως προγραμματισμένα αργεί να γίνει. Τώρα υφιστάμεθα τις συνέπειες ακόμα του νομοσχεδίου Γεωργιάδη του 2014 που αφάνισε τις υπάρχουσες υποδομές ΙΚΑ, προς όφελος των ιδιωτών. Στους ανθρώπινους πόρους έχουμε κρατήσει το 35% των δυνάμεων πολλοί με δικαστικές προσφυγές. Κάθε μέρα από τα παλιά πολυκέντρα υγείας φεύγουν δυσαρεστημένοι ασφαλισμένοι γιατί οι ελάχιστοι γιατροί ,υπερεντατικά εργαζόμενοι , δεν πρόλαβαν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες. Οι περιορισμοί στην πολυφαρμακία ,στα μη συνταγογραφούμενα, στις παροχές υγείας συσσωρεύουν αγανάκτηση και προστριβές να μην μπορούν να καλυφθούν πέρα από βαρύγδουπες ανακοινώσεις στοιχειώδεις καλύψεις ιατρικής φροντίδας. Το επίπεδο πρωτοβαθμίου όπως αξιοπρεπώς καλυπτόταν από 5700 γιατρούς-οδοντιάτρους έως το 2014 τώρα δολιχοδρομείται σε ιδιωτικούς ατραπούς. Γιατρούς έχουμε, ασθένειες έχουμε, σύστημα υγείας δεν έχουμε. Αντίθετα ανθούν και ανοίγουν ιδιωτικά επώνυμα κέντρα που προσφέρουν πρωτοβάθμια φροντίδα και πολλά κεφάλαια αξιοποιούνται εδώ για τους έχοντες. Δηλαδή στο 10-15% των Ελλήνων!
Στα πλαίσια των παραδόξων της εποχής ελεγκτικά συνέδρια και άλλα καθεστηκυία και καταχρηστικώς δρώντα θεσμικά όργανα, πότε κόβουν λειτουργικά έξοδα της τάξεως 30-70 ευρώ και πότε αφήνουν κατηγορίες ολόκληρες εργαζομένων απλήρωτους επί 3μηνα και 6μηνα με μια ερμηνεία νόμων που ποτέ δεν παρουσιαζόταν όταν εργολάβοι και εξωχώριες ΚΕΕΛΠΝΟ λυμαίνονται τον τόπο! Όλοι οι εργατολόγοι και συνταγματολόγοι έχουν να επιδείξουν σημαντικά δείγματα κοινωνικής αναλγησίας με πολιτικό κίνητρο και χωρίς νομικά επιχειρήματα. Αυτά μπορεί να σημαίνουν ξεμείναμε από λάμπες, ασφάλειες, λουκέτα, σφουγγαρίστρες και λογής άλλα ζαρζαβατικά της καθημερινότητας. Το νέο νομοσχέδιο προβλέπει μικρό ταμείο στις μονάδες υγείας μια και οι προπληρωμένες τραπεζικές κάρτες δεν έχουν ανακαλυφθεί στο δημόσιο τομέα που διοικούν υπεύθυνοι δεμένοι χεροπόδαρα! Στα κτίρια έχουμε 58-60% των υπαρχόντων χωρίς ουσιαστικό πρόγραμμα ανακαινίσεων και εκσυγχρονισμού. Στα ενοίκια ουσιαστική εξοικονόμηση πόρων. Όλες οι ΔΥΠΕ εδώ έχουν να επιδείξουν σημαντικό έργο συγκράτησης Τεράστια ποσά από το σουρωτήρι που λεγόταν κρατικός κορβανάς έφευγαν σε ίδια συμφέροντα. Πρέπει να τονιστεί ότι σε 2 χρόνια οι διοικήσεις του Σύριζα από αναλήψεως έχουν να επιδείξουν ΕΡΓΟ κεφαλαιώδους σημασίας και αξίας. Οι τρύπες στο σουρωτήρι της Υγείας και πρόνοιας έχουν κλείσει σε βαθμό άνω του 50% και αυτό πρέπει να εκτιμηθεί .Πολλά ενεργειακά, οργανωτικά, διοικητικά, πολεοδομικά προβλήματα. Οι τεχνικές καλύψεις ανεπαρκείς. Οι εταιρείες λίγες και μονοπωλιακές λυμαίνονται ένα ακριβό αντικείμενο χωρίς τεχνικά συμβόλαια συνήθως. Οι έμπειροι διοικητικοί ξέρουν να διακρίνουν και τις προκλητές ανάγκες στο χώρο των συντηρήσεων. Τα ζητήματα ασφάλειας τεράστια και όλα ζητούν επειγόντως την τακτοποίησή τους. Στην 1η ΔΥΠΕ έγγραφα παρκάρουν επί 20-30 μέρες στο πρωτόκολλο. Στο αντίστοιχο υπουργείο υγείας υπάρχει πρόγραμμα που παρακολουθείτε η κυκλική πορεία ενός εγγράφου επί δίμηνο από γραφείο σε αρμόδιο και από επιτροπή σε αναρμόδιο. Οι ελλείψεις προσωπικού σε παραγωγικά τμήματα (π.χ. γ διεύθυνση αγροτικών) εγκαταλείπει την ύπαιθρο επί 8μηνα χωρίς γιατρούς. Οι αυστηρές προδιαγραφές εξετάσεων και σύνταξης κλειστών συντεχνιών ειδικοτήτων καθιστούν την στελέχωση και παραγωγική αξιοποίηση δύσκαμπτη και μονομερή ευνοιοκρατία. Βέβαια δεν μπορείς να κατηγορήσεις τους καινούργιους για τις αγκυλώσεις δεκαετιών αλλά η μη παρέμβαση σε επίπεδο αξιολόγησης- μετακίνησης προσώπων φέρνει την ασυδοσία και τον ωχαδερφισμό. Οι διορισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι απο τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ επί 35 χρόνια σαμποτάρουν ή ανέχονται την σημερινή κυβέρνηση κάνοντας υπομονή να "κλείσει το διάλλειμα" και να έρθει ο "σωτήρας τους Μητσοτάκης". Έτσι νομίζουν. Οι συνδικαλιστικοί φορείς που τους εκπροσωπούν συνήθως εκφράζουν την έλλειψη συλλογικότητας και κοινωνικής θέασης των πεπραγμένων τους. Οι περικοπές μισθών των μνημονίων περιόρισαν έτι περαιτέρω το κίνητρο δραστηριότητάς τους. Τα γρηγορόσημα και οι προτάσεις ανταμοιβών των φιλελεύθερων αντιπολιτευτικών δυνάμεων παρέμειναν πάντα στη σφαίρα της φαντασίας. Ουδέν μονιμότερο από την εξαπάτηση του μικροαστού.
Τα χρησιμοποιεί προεκλογικά και η κα Μερκελ στη δική της γραφειοκρατία τάχα ότι τώρα τιμωρεί τη μεσαία τάξη των χωρών του Νότου. Με σαρκασμό κομπάζουν «σωτήρες» σαν τον Λεβέντη για κοπή συντάξεων ,του Μητσοτάκη με απολύσεις όσων επιβουλεύεται, του Στ. Θεοδωράκη με γενική απαξία και των ΔΗΠΑΡΑΤ με τα περασμένα μεγαλεία που συνήθως επικαλούνται, τα ξέρουμε, τα έχουμε φάει κατακούτελα με χρεοκοπία! Φιλότιμες προσωπικές εξαιρέσεις φαντάζουν γραφικές και δακτυλοδεικτούμενες οριακά πυροτεχνήματα. Τα κονδύλια του ΕΣΠΑ για νέο εξοπλισμό δύσκολα βρίσκουν διεκπεραίωση. Έτσι μηχανήματα που θα μπορούσε κάλλιστα να προσφέρει δωρεάν ο δημόσιος τομέας γίνονται προνόμιο μόνο συμβεβλημένων ιδιωτών με τον ΕΟΠΥΥ. Ο μοναδικός αγοραστής παροχών υγείας έχει το 99% των συμβάσεων του με τον ιδιωτικό τομέα και πολλές θεσμικές αγκυλώσεις νομοθετικών ανεπαρκειών από το χρεοκοπημένο παρελθόν και αναποτελεσματικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς. Χωρίς λιτότητα μπορεί και καλύτερα στην διαχείριση των 5,4 δις ετησίως ώστε να αποδίδονται σε αποτελεσματικές θεραπείες.
Οι ανάγκες δεν καλύπτονται ο δρόμος μεταξύ πρωτοκόλλου και επιτροπών είναι σκεπασμένος τεχνικά σκαλοπάτια. Θα μπορούσαμε πολύ καλύτερη τύχη στη μάχη της καθημερινότητας, στην υγεία, στην παιδεία, στον αθλητισμό, στον πολιτισμό, στην απονομή συντάξεων και το κυνήγι του οικονομικού εγκλήματος αν η κυβέρνηση εκτός απο την διαπραγμάτευση είχε δώσει πιο πολύ βάρος στις κοινωνικές και συνειδησιακές δυνάμεις που την περιβάλλουν. 9-6-2017 Δρ Διονύσης Λαμπαδάριος Επιστ. Υπεύθυνος ΠΕΔΥ Νέου Κόσμου.

20 Μαΐου 2017

Οι εκλογές στους γιατρούς της ΠΦΥ Πανελλαδικά Αυτές γίνονται συνήθως Πανελλαδικά ανά 3ετία όταν υπάρχει Ομοσπονδία. Γιατί ένα από τα πρώτα καθήκοντα του αντιδραστικού και αποδεδειγμένα καταστροφικού και διεφθαρμένου υπουργού κου Γεωργιάδη το 2013 λίγο πριν την απόλυση όλων των γιατρών του ΕΟΠΥΥ το 2014 ήταν η διαβρωτική διάλυση της τότε Ομοσπονδίας που απηχούσε λίγο πολύ και συγγενή ιδεολογία, (ονειρέψου ιδιωτικά και παρασίτωσε στο δημόσιο.) Έφαγαν και πάνω από 120.000 από τα ταμεία της. Οι συνεπείς αγωνιστικές και για την ιατρική επαγγελματική αξιοπρέπεια δυνάμεις σε μια αταλάντευτη στάση ετών ,τουλάχιστον 18 είδαμε να αποκλειόμαστε τεχνικά και «καταστατικά» να συκοφαντούμεθα ,να λοιδορούμεθα, να υποβαθμιζόμεθα επιστημονικά και βαθμολογικά να επιπλέουν φελλοί στις διοικητικές και ελεγκτικές θέσεις με μοναδικό προσόν τους την εθελοτυφλότητα στην πρόοδο και τα κομματικά εύσημα στο ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ. Τα χρόνια πέρασαν τα Ενιαία Ψηφοδέλτια των αγωνιστών χειρουργούντο με συνοπτικές διαδικασίες από τους 35 υποψήφιους να μένουν 15 «εγκεκριμένοι» και φτάσαμε σήμερα στην μεγαλειώδη αναβίωση της Ομοσπονδίας ΠΕΔΥ με ελεύθερες εκλογές σε 1η, 3η, 5η ΥΠΕ Οι νεοεκλεγέντες συνάδελφοι 18 εκ των 21 από το Ενιαίο ψηφοδέλτιο, που τους ενώνουν η κοινή ζέση για δημόσιο τομέα ΠΦΥ, με ιατρική ποιότητα και καθολικότητα, για προσλήψεις και κάλυψη κενών θέσεων, για εξοπλισμό και επαρκή κτιριακή υποδομή σε όλους τους νομούς της Χώρας. Πικρό βλέμμα πίσω που μας έμαθαν τους δύσκολους στρεψίκαιρους συναδέλφους και αγέρωχο βλέμμα μπροστά σε άβολες ηγεσίες υπουργείων που πολλές φορές αποφασίζουν πριν από μας ,χωρίς εμάς. Ο μύλος του νεοφιλελευθερισμού και τα χυμένα λεφτά χωρίς υγεία, μας έχουν κάνει όλους πιο καχύποπτους ,πιο σοφούς και πιο μοιραίους.
Στην Ολομέλεια της Διοίκησης της Ομοσπονδίας εξελέγησαν¨ 1. Ψυχάρης Παναγιώτης Ορθοπαιδικός Βύρωνας 2. Προβατάς Σπύρος Γυναικολόγος Νέα Σμύρνη 3. Γαβράς Παναγιώτης Ουρολόγος Αγ. Παρασκευή 4. Κωστάκης Προκόπης Παθολόγος Αργος 5. Παρασκευόπουλος Σάββας Ουρολόγος Θεσσαλονίκη 6. Κοσμίδης Χρήστος Ορθοπαιδικός Λ. Αλεξάνδρας 7. Λαμπαδάριος Διονύσης Χειρουργός Ν. Κόσμος 8. Μανιάτη Νικολέττα Χειρουργός Θεσσαλονίκη 9. Μπακούλας Γεώργιος Κυτταρολόγος Βόλος 10. Μπίτσικας Ιωάννης Παθολόγος Καλλιθέα 11. Φλίγκος Κωνσταντίνος Ορθοπαιδικός Αθηνών 12. Καραμπάτσας Δημήτριος Ορθοπαιδικός Λάρισα 13. Κλαδευτήρας Χρήστος Χειρουργός Λ. Αλεξάνδρας 14. Λιανός Δημήτριος Πνευμονολόγος Χαλάνδρι 15. Ανεμοδουρά Βαρβάρα Γενική Ιατρός Κορυδαλλός 16. Γκιουζέλης Ιωάννης Ψυχίατρος Ζωγράφου 17. Τσινάρη Μαρία Οδοντίατρος Θεσσαλονίκη 18. Καλπασίδου Ζωή Οδοντίατρος Κεντρική Μον. Θεσσαλονίκης 19. Τοπαλλιανίδης Βασίλειος Πνευμονολόγος Αχαρναί 20. Φίλιππας Σπυρίδων Δερματολόγος Ζωγράφου 21. Αποστολόπουλος Αθανάσιος Καρδιολόγος Ν. Ιωνία
Ελπίζουμε σύντομα να ξεκαθαρίσουν οι συνάδελφοι τους διασπαστές και το σκοταδιστικό ρόλο που τους επιφυλάσσει η κάθε ευεπίφορη εξουσία για την επιβίωση της σε κλειστό κύκλωμα. Ο ακηδεμόνευτος συνδικαλισμός είναι βαρειά κουβέντα για να τον ξεστομίζει ο καθένας χώρο των γιατρών τώρα πιά. Αγωνιστικό Μέτωπο Γιατρών.

14 Μαΐου 2017

Οταν βλαχοδημαρχοι πατούνε πάρκα.

ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗΣ: ΤΕΛΙΚΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ; Δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από τότε που, με συντονισμένες ενέργειες του νέου φορέα διαχείρισης του Πάρκου, η εικόνα του αλλάζει διαρκώς προς το καλύτερο. Η δε απόφαση του υπουργείου εσωτερικών για μόνιμη και σταθερή χρηματοδότηση μέσω των ΚΑΠ, έδωσε τη σιγουριά ότι αυτή η πορεία ανάκαμψης του Πάρκου παίρνει μόνιμο και σταθερό χαρακτήρα. Δυστυχώς όμως αυτή η εικόνα σε κάποιους δεν άρεσε. Και αποφάσισαν να την υπονομεύσουν με οποιονδήποτε τρόπο. Αυτοί οι κάποιοι δεν είναι τυχαίοι η άγνωστοι, αλλά γνωστοί « άρχοντες » της τοπικής αυτοδιοίκησης. Πρώτος και καλύτερος ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ κ. Γ. Πατούλης. Ο οποίος προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας να θεωρηθεί παράνομη η χρηματοδότηση του Πάρκου από τους κοινοτικούς πόρους των Δήμων της Αττικής. Να σημειώσουμε ότι οι πόροι που μεταφέρονται κυμαίνονται από 5.000 – 25000 € το χρόνο ανάλογα με το μέγεθος του κάθε Δήμου. Ποσό σημαντικά μικρότερο από αυτά που δαπανώνται για εκδηλώσεις πολλές φορές αμφιλεγόμενες.
Ακολούθησε , σαν έτοιμος από καιρό, ο δήμαρχος Ιλίου κ. Ν. Ζενέτος. Ο οποίος δεν αποδέχτηκε ποτέ το γεγονός ότι δημιουργήθηκε φορέας διαχείρισης του Πάρκου. Είναι γνωστό σε όλους ότι πάντα ήθελε να του παραχωρηθεί το Πάρκο για να το διαχειρίζεται αποκλειστικά ο ίδιος. Κάτι σαν παιχνιδάκι δηλαδή η σαν περιουσία του πατέρα του. Αφού δεν το κατάφερε πέρασε στα «δραστικά» μέτρα. Αρχικά αφαίρεσε όλους τους κάδους του Δήμου Ιλίου από το Πάρκο και έπαψε να στέλνει τα απορριμματοφόρα του δήμου για την αποκομιδή των σκουπιδιών. Παρ’ όλο που αυτό είναι θεσμική του υποχρέωση. Όταν το πρόβλημα, με τη βοήθεια και του δήμου Αγ. Αναργύρων- Καματερού, λύθηκε, προχώρησε ακόμη περισσότερο, με αστείρευτη είναι η αλήθεια ευρηματικότητα. Αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο την εμπειρία παλαιότερων πλιατσικολόγων και καταπατητών του Πάρκου. Αρχικά, τελείως αυθαίρετα, έβαλε λουκέτο σε κτίρια τα οποία δεν του ανήκουν. Στη συνέχεια έστειλε συνεργείο του Δήμου να ξηλώσει γεώτρηση η οποία χρησιμοποιείται για τον εμπλουτισμό των λιμνών με νερό. Υπόγεια καλώδια ηλεκτροδότησης δεν αφαίρεσε γιατί τον είχαν προλάβει άλλοι νωρίτερα.
Η στόχευση όλων αυτών των ενεργειών του κ. Ζενέτου και Πατούλη είναι άγνωστοι. Όμως είναι βέβαιο ότι βλάπτουν σοβαρά και το Πάρκο και τους πολίτες που το χρησιμοποιούν. Και καθήκον όλων μας είναι να τους σταματήσουμε. Γιατί οι ίδιοι δεν έχουν σκοπό να σταματήσουν πριν ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο.

9 Μαΐου 2017

Μάθημα καλλιγραφίας σε έναν κόσμο αστραπών.

Μάθημα καλλιγραφίας σε έναν κόσμο αστραπών. της Μαρίας Αρβανιτη Σωτηροπουλου* ΕΧΕΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΝ 2-5-2017 Χιλιάδες χρόνια μετά, στο μάθημα Καλλιγραφίας αντιγράφαμε κάποιο κείμενο με πένα που βουτούσαμε εκνευριστικά συχνά στο μελάνι, την εποχή που ήδη είχε ανατείλει η αυτοκρατορία των στυλό. Δεν καταλαβαίναμε την αξία του κειμένου, δεν το διαβάζαμε καν. Θα μπορούσε να είναι από τη Βίβλο ή τους κλασικούς, λίβελος, ραβασάκι ή συνταγή μαγειρικής. Σήματα λυγρά (=ύπουλα) ονόμαζε ο Όμηρος τα γράμματα σε μια εποχή που η ποίηση φτερούγιζε από στόμα σε στόμα και η γραφή ήταν μαγεία. Χιλιάδες χρόνια μετά, στο μάθημα Καλλιγραφίας αντιγράφαμε κάποιο κείμενο με πένα που βουτούσαμε εκνευριστικά συχνά στο μελάνι, την εποχή που ήδη είχε ανατείλει η αυτοκρατορία των στυλό. Δεν καταλαβαίναμε την αξία του κειμένου, δεν το διαβάζαμε καν. Θα μπορούσε να είναι από τη Βίβλο ή τους κλασικούς, λίβελος, ραβασάκι ή συνταγή μαγειρικής. Δεν αναζητούσαμε την κρυφή σοφία κάθε λέξης ή έστω την προϊστορία κάθε γράμματος. Αγνοούσαμε ότι κάθε γράμμα, τουλάχιστον του ελληνικού αλφαβήτου, μια και προέρχεται απ’ το φοινικικό, σέρνει ξωπίσω του τον συμβολισμό κάποιου αντικειμένου. Πασχίζαμε να σερβίρουμε ευπρεπώς τα γράμματα, όπως τα δώρα που πασχίζουν να εντυπωσιάσουν με το περιτύλιγμα ή οι μπουφέδες των δεξιώσεων που από έργα τέχνης στο τραπέζι καταλήγουν αηδιαστικό συμπίλημα στα περιφερόμενα χέρια καλοντυμένων αχόρταγων. Το εκπαιδευτικό σύστημα, επηρεασμένο από σινοιαπωνικές πρακτικές, πάσχιζε να αναδείξει τη γραφή σε καλή τέχνη. Ακόμη και στην Έκτη του Δημοτικού γράφαμε διαγώνισμα καλλιγραφίας. Επί μία ώρα παιδευόμαστε να γράψουμε μισή σελίδα με αρμονική ισοτιμία των γραμμάτων, μέχρι που ένας λεκές από μελάνι κατέστρεφε το προϊόν του μόχθου μας. Τότε ειρωνευόμαστε το σύστημα που δεν τολμούσαμε να αμφισβητήσουμε. Θα μπορούσαμε ίσως να αξιοποιήσουμε τον χρόνο μας σε πιο σύγχρονες γνώσεις, υπολογίζαμε.
Σήμερα, την εποχή των ηλεκτρονικών μηνυμάτων, κρίνω ότι η καλλιγραφία ήταν σημαντικό μάθημα ζωής. Σε μια κοινωνία που από τότε απαιτούσε την ταχεία και με λιγότερο κόπο επιτυχία, εκπαιδευόμασταν στην αναγκαιότητα της αποτυχίας και την υποταγή στο μέτρο κάποιων -έστω άσκοπων- κανόνων, που όμως ίσχυαν για όλους. Μαθαίναμε την αξία τού κάθε γράμματος ξεχωριστά, κατατάσσοντάς τα ισότιμα, εκτός των κεφαλαίων. Τα κεφαλαία κάθε παραγράφου είχαν περισσότερα δικαιώματα και μπορούσαν να πλουμιστούν με περίτεχνες περικοκλάδες, τα πνεύματα και οι τόνοι έγερναν ισοϋψώς σαν στάχυα, που τα διαπερνά ο άνεμος, ενώ η περισπωμένη ποτέ δεν ήταν ευθεία, αλλά ριγούσε έτοιμη να απογειωθεί· η μόνη ίσως Κασσάνδρα που προέβλεπε το σύντομο τέλος της βασιλείας τους. Χρησιμοποιούσαμε πένες ειδικές σε σχήμα χεριού, που άφηναν περισσότερο μελάνι στην κάθοδο και λιγότερο στην άνοδο της κίνησης γραφής, έτσι που οι γραφολόγοι μάταια θα αναζητούσαν την πατρότητα κάθε κειμένου. Σήμερα, όλα τα παιδιά είναι ανορθόγραφοι κακογράφοι. Επικοινωνούν με γκρίκλις, ηλεκτρονικά, πατώντας με ταχύτητα αστραπής τα πλήκτρα και περιφρονούν την υγρή ηδονή της παραδοσιακής γραφής. Τα κείμενά τους μιας χρήσης, καταδικασμένα σε ταχεία διάλυση έπειτα από εξίσου ταχεία διασπορά σε πολλούς αποδέκτες, που όμως συνήθως δεν εντρυφούν στο κείμενο, αλλά αρκούνται στο επιφανειακό σταχυολόγημα απόψεων και φευγαλέων εντυπώσεων. Ζούμε σ’ έναν κόσμο αστραπών, όπου ό,τι λάμπει σίγουρα δεν είναι πολύτιμο. Ο χρόνος έπαψε να κυλά με την περιστροφή των ρολογιών ή τους ρυθμούς των πλανητών. Καταποντίζεται σε αεροπορικές μετακινήσεις, λιμνάζει σε τηλεοπτικά παράθυρα και εκρήγνυται σε θραύσματα άοσμων επιθυμιών και τεχνολογικών θαυμάτων. Η αποτυχία ασυγχώρητη σ’ έναν κόσμο που θεοποίησε τον καθρέφτη. Τον παραλογισμό αυτής της θεώρησης κανείς δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται στον τυφώνα του ατομικισμού που σαρώνει την ηθική και κάθε συλλογική προσπάθεια.
Ο κόσμος μας αποδομείται και εμείς εκτός εποχής. Πίσω από το αλφάβητο, ο γενετικός χάρτης της ανθρώπινης λογικής που πια δεν μας προσφέρει σιγουριά. Από τη βεβαιότητα της ευκλείδειας λογικής, στις θεωρίες του χάους και του τυχαίου, όπου η ευθεία δεν υπάρχει ούτε σαν φιλοσοφική χροιά και όπου το μηδέν ταυτίζεται με το άπειρο, στην Ιατρική που μεταμορφώνεται σε ρομποτική και την Αστροφυσική που θυμίζει όλο και πιότερο Θεολογία. Χρειαζόμαστε χρόνο περισυλλογής. Να κλείσουμε τις τηλεοράσεις και να επιστρέψουμε στα βιβλία όχι για να αναζητήσουμε το νέο μπεστ σέλερ, αλλά την αποδόμηση των λέξεων. Ίσως αυτό που χρειαζόμαστε να μην είναι παρά η απόδοση τιμής στο κύτταρο κάθε λέξης. Ίσως ελπίδα μας μοναδική πια νάναι ένα μάθημα Καλλιγραφίας. *Η Μαρία Αρβανίτη - Σωτηροπούλου είναι γιατρός, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρείας κατά της Πυρηνικής και Βιοχημικής Απειλής

23 Απριλίου 2017

Οι πολιτικές των μνημονίων εκτός από τις περιοριστικές δημοσιονομικές παραμέτρους, έχουν και μια άλλη παράμετρο, προσπαθούν να σπάσουν τις πολιτικές συμμαχίες που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά στην κυβέρνηση και το κάνουν με μαεστρία

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΑΣΚΟΖΟΥ, ΓΓΔΥ, ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΠΟΧΗ, 23/4/17 Η αξιολόγηση είναι ανοιχτή και οι συζητήσεις περιστρέφονται κυρίως γύρω από τα πλεονάσματα, τα μέτρα και τα αντίμετρα κτλ. Να δούμε λίγο την αξιολόγηση σε σχέση με την υγεία και πώς την επηρεάζει; Αυτό που θα ήθελα να πω αρχικά είναι ότι κατά τη δική μου εκτίμηση η αξιολόγηση δεν έχει τελειώσει, διότι αυτά που θεωρώ εξαιρετικά σημαντικά ζητήματα, και επηρεάζουν και το χώρο της υγείας και του κοινωνικού κράτους, είναι το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων που θα απαιτηθούν από τη χώρα μας τα επόμενα χρόνια και οι ρυθμίσεις για το χρέος. Όσο το χρέος χρησιμοποιείται σαν μηχανισμός επιβολής λιτότητας και επιτροπείας, η χώρα μας δεν μπορεί να ξεφύγει από το φαύλο κύκλο που βρίσκεται σήμερα. Άρα έχει τεράστια σημασία η σκληρή διαπραγμάτευση που κάνει η κυβέρνηση, όπως και το να πετύχουμε αυτά που έχουμε δηλώσει ότι επιδιώκουμε. Δεν είμαι ούτε αισιόδοξος, ούτε απαισιόδοξος, αξίζει τον κόπο αυτή η μάχη να δοθεί μέχρι τέλους, η κυβέρνηση οφείλει να ολοκληρώσει τη θητεία της, για το καλό του κόσμου αλλά και της υγείας. Όσον αφορά το δεύτερο, να δώσω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: αν σου επιβάλλουν άπιαστα κατά τη γνώμη μου πλεονάσματα για τα επόμενα πολλά χρόνια, 3,5%, από πού θα μπορέσεις να χρηματοδοτήσεις τις μεταρρυθμίσεις που θέλεις στο πρωτοβάθμιο σύστημα υγείας, στις πολιτικές δημόσιας υγείας, στην ενίσχυση των νοσοκομείων κτλ; Θα είναι μια θηλιά που δεν θα σου επιτρέπει να ασκήσεις την πολιτική που επιδιώκεις. Άρα το βασικό διακύβευμα της διαπραγμάτευσης κατά τη γνώμη μου είναι να βγεις από αυτόν το φαύλο κύκλο και να δοθεί δημοσιονομικός χώρος για το κοινωνικό κράτος, για την υγεία, την παιδεία κοκ. Το ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζετε στο υπουργείο υγείας είναι η χρηματοδότηση, φαίνεται όμως να υπάρχει και οργανωτικό πρόβλημα που προϋπήρχε. Πώς επηρεάζει το καθένα και σε ποια κλίμακα; Έχουμε να λύσουμε μια δύσκολη εξίσωση σε περιοριστικές πολιτικές δημοσιονομικής λιτότητας, όπου προσπαθούμε από τη μια να δώσουμε προτεραιότητα σε πολιτικές «κοινωνικού μισθού», δηλαδή υγεία και πρόνοια, και από την άλλη να είμαστε αποτελεσματικοί. Το σχέδιο μας περιλαμβάνει διασφάλιση καθολικής πρόσβασης στο δημόσιο σύστημα υγείας, διαφανή αποτελεσματική διακυβέρνηση με πάταξη διαφθοράς και κακοδιαχείρισης και επαρκή βιώσιμη χρηματοδότηση. Εδώ οφείλω να ομολογήσω, εκτός από το γεγονός ότι δεν ήμασταν γεννημένοι κυβερνητικοί, υπάρχει και το πρόβλημα του τρόπου λειτουργίας των δημόσιων υπηρεσιών και του μηχανισμού του υπουργείου. Υπάρχουν πολλά προβλήματα που αρκετές φορές μας δημιουργούν την εντύπωση ότι εμποδίζουν να κάνουμε ακόμα και αυτά που μπορούν να γίνουν εντός του παρόντος πλαισίου. Αλλαγές, δηλαδή, συγκεκριμένες που θα βελτίωναν την κατάσταση σε ένα θέμα, να πληρωθούν ας πούμε έγκαιρα κάποιοι κλάδοι εργαζομένων, που κολλάνε, συνήθως, στην πεπατημένη, στο γνωστό τρόπο λειτουργίας του δημοσίου και του υπουργείου που ποτέ δεν βιάζεται και όλα όσα σχετίζονται με το καλό των εργαζόμενων και των ασθενών πάντα «είναι δύσκολα» και αργούν. Εμείς είπαμε από την αρχή ότι δεν θα γεμίσουμε με στρατιές συμβούλων τα υπουργεία, θα αξιοποιήσουμε τον υπάρχοντα διοικητικό μηχανισμό. Αυτή είναι μια σωστή θέση, όμως έχει δυστυχώς τα όριά της. Χρειάζεται ένας συγκεκριμένος αριθμός ανθρώπων που θα πιστεύει σε αυτό που θέλει να κάνει η κυβέρνηση, αλλά και να εμπνεύσεις το ίδιο στον υπάρχοντα μηχανισμό, αλλά δυστυχώς αυτό αποδεικνύεται δύσκολο, παρόλο που υπάρχουν υπάλληλοι που λειτουργούν μα αίσθηση καθήκοντος και αφοσίωση στην υπεράσπιση της δημόσιας υγείας.
Είναι το υπουργείο, στελεχωμένο με το απαραίτητο επιστημονικό προσωπικό, π.χ οικονομολόγοι ή κοινωνιολόγοι της υγείας κτλ; Υπάρχει ένα πρόβλημα σε αυτό τον τομέα, γιατί, πρώτον, η στελέχωση των υπουργείων όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν γινόταν συνήθως βάσει επιστημονικών κριτηρίων και επάρκειας, και, δεύτερον, οι πολιτικές των μνημονίων, όπως και γενικά της τελευταίας δεκαετίας θα μπορούσα να πω, είχαν ως διακηρυγμένο στόχο τη μείωση του προσωπικού του δημοσίου, κάτι που το κατάφεραν, με αποτέλεσμα την ακραία υποστελέχωση. Δεν είναι ούτε η ποιοτική σύνθεση αυτή που θα έπρεπε, αλλά ούτε και η ποσοτική. Έχετε κινηθεί καθόλου προς την επίλυση αυτού του ζητήματος, με εξειδικευμένους επιστήμονες; Στο θέμα των μόνιμων προσλήψεων στο δημόσιο τομέα λίγα μπορούν να γίνουν και η αλήθεια είναι ότι προτιμάμε να ρίχνουμε το βάρος των προσλήψεων σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό και αναγκαστικά οι διοικητικοί πάνε σε δεύτερη μοίρα. Και εδώ έρχεται σαν λύση η πρόσληψη ειδικών συνεργατών ή επιστημονικών συμβούλων, και για αυτό το λόγο είναι απαραίτητοι, είναι λάθος λαϊκισμός να λέγεται ότι μπορεί να κυβερνήσει κάποιος χωρίς αυτούς. Εμείς σαν υπουργείο συνεργαζόμαστε επίσης με όποιον μπορεί να μας δώσει επιστημονικά τεκμηριωμένη άποψη που μετά θα τη φιλτράρουμε πολιτικά για να γίνει πράξη. Οι μεροληπτικές πολιτικές μας υπέρ των αδυνάτων θέλουμε να έχουν επιστημονική τεκμηρίωση και προσπαθούμε να την πάρουμε από όπου μπορούμε. Η αλήθεια είναι πως ο επιστημονικός κόσμος στο χώρο της υγείας εχει ανταποκριθεί και τους ευχαριστούμε γι αυτό.
Στον τομέα της υγείας βρήκατε ένα σύστημα που κατέρρεε και παρά τα θετικά βήματα που έχετε κάνει, υπάρχουν ακόμα σημαντικά κενά. Σε ποια κατάσταση βρίσκεται τώρα το σύστημα; Είναι αλήθεια ότι το σύστημα υγείας το παραλάβαμε υπό κατάρρευση. Από την άλλη βέβαια, είναι εύλογη η κριτική ότι κυβερνάμε εδώ και δυο χρόνια, ποιο το έργο μας λοιπόν; Επίσης είναι αλήθεια ότι εφόσον οι στενοί όροι δημοσιονομικής λιτότητας και η επιτροπεία υπάρχουν ακόμα μας εμποδίζουν να κάνουμε όσες προσλήψεις χρειάζονται και ότι δεν μπορούμε να κάνουμε όλα αυτά που θα θέλαμε με την ταχύτητα που θα θέλαμε. Μπορούμε όμως να κάνουμε αυτά που είναι αναγκαία; Η απάντηση είναι, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, ναι. Δηλαδή, έπρεπε να σταθεροποιήσουμε το σύστημα, κάτι που δεν ήταν καθόλου εύκολο, αλλά το πετύχαμε και αισθανόμαστε ότι συχνά υποτιμάται. Είναι απολύτως ψευδές και υποκριτικό κάποιοι να κινδυνολογούν ασύστολα και να παρουσιάζουν εικόνα διάλυσης που περιέργως την είδαν σήμερα. Ναι δεν είμαστε ικανοποιημένοι από την κατάσταση, όμως είναι καλύτερη από ότι πριν 2 χρόνια. Για να γίνει αυτό πρώτον προσπαθήσαμε να ενισχύσουμε ηθικά και πρακτικά όλους τους λειτουργούς της υγείας που δούλευαν και δουλεύουν με ανιδιοτέλεια, για να συνεχίσουν να εργάζονται με τον ίδιο τρόπο, έχοντας τη στήριξή μας. Δηλαδή, προχωρήσαμε σε προσλήψεις, ενώ τα προηγούμενα χρόνια είχαμε μόνο αποχωρήσεις και απολύσεις και αυξήσαμε τις δημόσιες δαπάνες υγείας οριακά αλλά και τις ασφαλιστικές εισφορές υγείας που αποδίδονται από τον ΕΟΠΥΥ. Αυτή τη στιγμή οι προσλήψεις είναι περισσότερες από τις αποχωρήσεις, αλλά και πάλι δεν φτάνουν και δυστυχώς δεν έχουν υποχρεωτικά τον χαρακτήρα των μόνιμων προσλήψεων που θα θέλαμε να έχουν. Διαρκούν όσο τα προγράμματα που τις χρηματοδοτούν και μετά τη λήξη τους η αγωνία μας είναι να υπάρχει η δυνατότητα να περάσουν στον εθνικό προϋπολογισμό. Αυτό θα είναι δυνατόν αν πετύχουμε στη διαπραγμάτευση και φύγει η επιτροπεία, σε όποιο βαθμό είναι δυνατό αυτό να γίνει στον κόσμο που ζούμε, και αν μπορέσουμε να καθορίσουμε τη χρηματοδότηση με βάση τις αληθινές ανάγκες του συστήματος, αφαιρώντας βεβαίως τα έξοδα κακοδιαχείρισης, διαφθοράς και κατασπατάλησης που με εμάς δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συνεχίσουν να υπάρχουν. Από την Εξεταστική για την υγεία, ποια πρακτικά και θεσμικά οφέλη μπορούν να προκύψουν για τους πολίτες; Αυτή η πολιτική ηγεσία του υπουργείου και όλη η κυβέρνηση διαφέρει στο ότι δεν έχει κανέναν να την κρατάει από το να ελέγξει τα μεγάλα συμφέροντα, τη διαφθορά και την κακοδιαχείριση. Άρα εμείς έχουμε ειδικό λόγο να θέλουμε να αποκαλυφθούν οι ευθύνες για κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, οι ευθύνες για διαφθορά και οι ευθύνες για όποιες πολιτικές αποφάσεις ευνοούσαν αυτά τα φαινόμενα και όσες ποινικές ευθύνες προκύψουν. Το βασικό, όμως, ζήτημα είναι μέσα από αυτή τη διερεύνηση και πέρα από τους πρόσκαιρους εντυπωσιασμούς, να συμπεράνουμε τι πρέπει να γίνει ώστε να μην ξανασυμβούν αυτά τα φαινόμενα. Οι υπερτιμολογήσεις, οι μίζες κτλ έγιναν γιατί κάποιος μηχανισμός ή κενό το καθιστούσε δυνατό. Αυτά πρέπει να τα μάθουμε και να δημιουργήσουμε τους μηχανισμούς να μην ξαναγίνουν, αυτό θα είναι το κέρδος, πέρα από το ό,τι ο ελληνικός λαός θα καταλάβει πως ναι μεν πλήρωσε και πληρώνει για τα σπασμένα όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά κάποιοι σήμερα φροντίζουν για τα χρήματά του και για τη σωστή αξιοποίηση τους.
Κατά τη διαπραγμάτευση, οι δανειστές πώς στέκονται απέναντι στα ζητήματα υγείας; Δεν τολμούν να παραδεχτούν, όταν τους το θέτουμε ευθέως πολιτικά, ότι δεν θεωρούν ανάγκη να σωθεί το δημόσιο σύστημα υγείας. Επίσης δεν τολμούσαν να παραδεχτούν ότι δεν υπήρχε διαφθορά και κακοδιαχείριση, την οποία υποτίθεται ότι και οι ίδιοι ήθελαν να χτυπήσουν. Όπως εμείς θέλουμε να χτυπήσουμε τα μεγάλα συμφέροντα, τις μεγάλες πολιτικές ευθύνες, αυτοί τα χρησιμοποιούσαν ώστε να επιχειρηματολογήσουν ότι σαν χώρα σπαταλούσαμε πολλά και ότι τώρα πρέπει να γίνει μείωση δαπανών επί αδίκων και δικαίων και αυτό καταφέραμε να το αποκρούσουμε. Και εδώ θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ και στο μεγάλο ψέμα που ακούστηκε στη Βουλή την περασμένη εβδομάδα ότι δεν έχουμε κάνει τίποτα για τον έλεγχο της δαπάνης και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Αυτό είναι ένα εξόφθαλμο ψέμα. Είναι η πρώτη φορά που συνεχώς νέα θεραπευτικά και διαγνωστικά πρωτόκολλα μπαίνουν στο σύστημα της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, δηλαδή οι γιατροί δεν είναι ανεξέλεγκτοι να γράφουν ό,τι εξετάσεις και φάρμακα θέλουν ανεξάρτητα από το αν είναι ανάγκη να γίνουν, πάντα σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες των ασθενών και τους κανόνες της ορθής ιατρικής πρακτικής. Τι έχει γίνει, λοιπόν, μέχρι τώρα στον τομέα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης της υγείας; Το πρώτο είναι η ενίσχυση του υπάρχοντος συστήματος ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, προσθέτουμε πρωτόκολλα, ορίζουμε κανόνες, ενισχύουμε τη δυνατότητα ελέγχου, βρίσκουμε τα αδύνατα σημεία του και σε συνεργασία με την ΗΔΙΚΑ και τον ΕΟΠΥΥ, αλλά και με τους λειτουργούς της υγείας προσπαθούμε να τα διορθώσουμε. Δεύτερον έχουμε κάνει και άλλες δύο τομές για τις οποίες είμαστε περήφανοι. Έχουμε πια τον Άτλαντα Υγείας. Θυμάστε τον λεγόμενο Χάρτη Υγείας, για τον οποίο ξοδεύτηκαν εκατομμύρια και δεν υπήρξε ποτέ. Τώρα υπάρχει όμως, από την παρούσα πολιτική ηγεσία, χωρίς κανένα πρόσθετο κόστος, με δουλειά δηλαδή της Διεύθυνσης Πληροφορικής του υπουργείου Υγείας και της αντίστοιχης του ΕΟΠΥΥ, και μπορεί ο καθένας να τον επισκεφθεί στην ιστοσελίδα του, όπου αποτυπώνεται δυναμικά η κατάσταση των υπηρεσιών υγείας στη χώρα. Ποιες υπηρεσίες υπάρχουν σε μια περιοχή, δημόσιες και ιδιωτικές, πού υπάρχουν, ποιες είναι οι ανάγκες του πληθυσμού τους και τα επιδημιολογικά της στοιχεία. Με αυτόν τον τρόπο και ο πολίτης εξυπηρετείται, γνωρίζοντας επιτέλους πού να πάει, αλλά και η διακυβέρνηση του συστήματος διευκολύνεται και η ερευνητική κοινότητα, έχοντας πρόσβαση σε επιστημονικά στοιχεία για αξιόπιστες μελέτες. Επίσης δημιουργήσαμε ένα σύστημα κεντρικής παρακολούθησης λειτουργικών και οικονομικών των μονάδων υγείας. Κάθε νοσοκομείο, δηλαδή, έχει το ηλεκτρονικό του σύστημα, στο οποίο πρέπει να περνάνε τα στοιχεία των ασθενών που το επισκέφθηκαν, πόσες μέρες νοσηλεύτηκαν, το κόστος νοσηλείας, η διάγνωση κτλ. Αυτά τα στοιχεία στην πλήρη λειτουργία του συστήματος, που παλεύουμε να γίνει πολύ γρήγορα, θα αντλούνται αυτόματα από το σύστημα επιχειρηματικής ευφυΐας του υπουργείου Υγείας, μπορώντας να ασκήσει τελικά ένα πραγματικό έλεγχο στις δαπάνες και στη διαφθορά, και για αυτό νομίζω πως θα συναντήσει και αντιστάσεις. Προσωπικά έχω εισηγηθεί στον υπουργό η αξιοποίηση αυτού του συστήματος από τα νοσοκομεία να αποτελέσει και ένα από τα κριτήρια αξιολόγησης των διοικητών τους. Να αναφέρω και σύντομα τα ηλεκτρονικά μητρώα χρόνιων νοσημάτων και ασθενειών. Στη χώρα μας μέχρι τώρα δεν υπήρχε ακριβής καταγραφή για το πόσα άτομα αφορούν, ποια είναι η πορεία τους μες στα χρόνια, το κόστος θεραπείας τους κτλ. Αυτό θα είναι δυνατό στο άμεσο μέλλον με τα ηλεκτρονικά μητρώα, αποτελώντας επανάσταση στο χώρο της υγείας. Επίσης από τον 12/16 άρχισε να λειτουργεί το σύστημα ηλεκτρονικών δωρεάν ραντεβού για την ΠΦΥ που θα επεκταθεί.
Το επόμενο διάστημα αναμένεται να δούμε, όπως έχει περιγραφεί, και τον ατομικό ηλεκτρονικό φάκελο ασθενούς και τον ηλεκτρονικό έλεγχο για τα φακελάκια. Να πούμε δυο λόγια και για αυτά; Ποιο ήταν το μεγάλο έλλειμμα που επέβαλλε να υπάρξει σύστημα πρωτοβάθμιας υγείας στη χώρα; Η ασυνέχεια στην παρακολούθηση του ασθενούς και η μη καταγραφή της παλαιότερης κατάστασης της υγείας του. Ο ηλεκτρονικός φάκελος θα δημιουργηθεί μαζί με τις νέες δομές πρωτοβάθμιας υγείας και είναι μια κίνηση που αναβαθμίζει σημαντικά την πρωτοβάθμια φροντίδα. Όσον αφορά το φακελάκι, πρέπει να πούμε πρώτα από πού πηγάζει αυτό το φαινόμενο. Είναι αυτό που λέμε κόστος σε χρόνο, υπάρχουν ασθενείς που αισθάνονται ότι διαφορετικά θα αργήσουν να απολαύσουν τις υπηρεσίες υγείας και ότι δεν θα εξυπηρετηθούν ποιοτικά και προσεχτικά. Δεν λύνεται από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά χρειάζονται συντονισμένες κινήσεις, όπως η λίστα χειρουργείων που θεσμοθετεί τη διαφάνεια στη σειρά που πρέπει να γίνουν οι επεμβάσεις, εκτός βέβαια και αν πρόκειται για επείγοντα περιστατικά, που όμως και σε αυτή την περίπτωση θα είναι φανερό αν είναι όντως τέτοια. Επίσης η θεσμοθέτηση των γραφείων δικαιωμάτων ασθενών, αν στηριχτεί πραγματικά από τις διοικήσεις των νοσοκομείων με ικανό προσωπικό. Η λύση βέβαια είναι να υπάρξει ένα σύστημα που θα μπορεί να καλύψει πραγματικά τις ανάγκες όλων, ανεξαρτήτως εισοδήματος, και των προσφύγων και των μεταναστών, ώστε να μην υπάρχει αυτό το φαινόμενο. Και βεβαίως η επίδειξη μηδενικής ανοχής σε φαινόμενα εκμετάλλευσης του πόνου και της αδυναμίας την ώρα της ανάγκης. Πώς έχει ανταποκριθεί το υπουργείο στις ανάγκες του προσφυγικού; Βοήθησε το γεγονός ότι είχαμε ήδη μηχανισμούς φροντίδας και υγιεινής λόγω των προσφύγων της Μ. Ασίας; Έχεις δίκιο, ακόμα και η σχολή δημόσιας υγείας ιδρύθηκε τότε. Αυτή είναι μια θετική παράδοση που έχουμε στη χώρα μας. Να πούμε ότι η δημόσια υγεία αφορά όλους τους τομείς που επηρεάζουν την κατάσταση των πολιτών, το περιβάλλον, την εργασία, το στρες ,την πρόληψη μεταδιδόμενων νοσημάτων, την πρόληψη μη μεταδιδόμενων νοσημάτων όπως ο καρκίνος, τα καρδιοαγγειακά νοσήματα η ο σακχαρώδης διαβήτης, η ορθή χρήση των αντιβιοτικών και η αντιμετώπιση της μικροβιακής αντοχής. Οι πολιτικές δημόσιας υγείας είναι υποτιμημένες, δεν παράγουν άμεσα πολιτικά οφέλη, αλλά είναι ο τομέας που πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρξει το αριστερό αποτύπωμα. Οι πολιτικές δημόσιας υγείας δοκιμάστηκαν και από την είσοδο στη χώρα ενός εκατομμυρίου και πλέον ανθρώπων σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Μας κατήγγειλαν για υγειονομικές βόμβες, αμέλεια, και για πόσα άλλα. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η χώρα μας παρέμεινε υγειονομικά ασφαλής και ανέπτυξε ένα πρότυπο σύστημα επιδημιολογικής επιτήρησης και δεν μας ξεφεύγει τίποτα και για αυτό έχουμε την αναγνώριση της παγκόσμιας κοινότητας και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Και δεύτερον όταν εγκλωβίστηκαν εδώ οι 60.000-65.000 με το κλείσιμο των συνόρων, ακολουθήσαμε ένα πρότυπο σύστημα εμβολιασμών που δεν έχει ξαναγίνει πουθενά και εμβολιάσαμε όλα τα παιδιά των προσφύγων και καμαρώνουμε για αυτό. Έτσι επιτρέψαμε να ξεπεραστούν οι δικαιολογημένοι, αλλά και οι αδικαιολόγητοι και ρατσιστικού τύπου, φόβοι και πήγαν τα παιδιά στα σχολεία. Υπήρξε βάση για να γίνει αυτή η δουλειά και οι επιστημονικές κοινότητες της δημόσιας υγείας, όπως και οι ΜΚΟ, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας. Τώρα βέβαια αρχίζουν τα δύσκολα, γιατί οι πρόσφυγες πρέπει να ενταχθούν στην κοινωνία μας και να έχουν την περίθαλψη που έχουν και όλοι οι υπόλοιποι, και για λόγους ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας. Πρέπει δηλαδή να έχουν πρόσβαση στις δημόσιες δομές υγείας, σε νοσοκομεία, κέντρα υγείας, πρωτοβάθμιες δομές. Και εδώ έρχεται ένα από τα πιο σημαντικά έργα της κυβέρνησης, η πρόσβαση για όλους ασφαλισμένους και ανασφάλιστους, και πρόσφυγες και μετανάστες στο δημόσιο σύστημα υγείας.
Υπάρχει πρόβλημα, όμως, για όσους πρόσφυγες δεν έχουν ΑΜΚΑ. Στην πραγματικότητα δεν αντιμετωπίζουν όντως πρόβλημα πρόσβασης, αλλά σε ό,τι αφορά τη συνταγογράφηση φαρμάκων. Την Τετάρτη είχαμε σύσκεψη με τον υπουργό Υγείας, την επόμενη εβδομάδα θα έχουμε με το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, ώστε να φτιάξουμε την κάρτα υγείας προσφύγων και όποιος δεν έχει ΑΜΚΑ, όπου και να πηγαίνει, θα έχει αυτή την κάρτα με ένα μοναδικό ηλεκτρονικό αριθμό που θα του εξασφαλίζει ότι χρειάζεται από τις υπηρεσίες υγείας. Θα το ξεκινήσουμε πιλοτικά με τα παιδιά, ώστε να δούμε πώς θα πάει , γιατί θέλουμε όλοι να έχουν πρόσβαση, αλλά και να αποφύγουμε τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος από τυχόν επιτήδειους. Το υπουργείο προχωρά τώρα και στη μεταρρύθμιση της πρωτοβάθμιας φροντίδας. Πώς θα στηθεί το καινούργιο σύστημα; Το σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας έρχεται να λύσει το ζήτημα της καθολικής πρόσβασης για όλους και την εγγύτητα των δημόσιων δομών υγείας με τους πολίτες, τη συνέχεια στην περίθαλψή τους με τον ατομικό φάκελο και τον οικογενειακό γιατρό που θα έχει τη συνολική εικόνα του αρρώστου, αλλά θα κάνει και εξωστρεφείς δράσεις πρόληψης και αγωγής υγείας, στο οποίο είμαστε πολύ πίσω σαν χώρα. Θα σταματήσει το σύστημα να είναι ιατροκεντρικό, με αυτό δεν εννοούμε ότι θα υποτιμήσουμε τη δράση των γιατρών, αλλά δεν είναι μόνο αυτοί οι επιστήμονες που πρέπει να παρέχουν υπηρεσίες για την υγεία, η πρόληψη και η αγωγή υγείας γίνεται και από άλλους, όπως ψυχολόγοι, επισκέπτες υγείας, μαίες, νοσηλευτές, κοινωνικοί λειτουργοί κτλ. Όλοι μαζί και με τους γιατρούς πρέπει να αποτελέσουν την ομάδα της πρωτοβάθμιας υγείας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα στερήσουμε από τους πολίτες τη δυνατότητα να πηγαίνουν στον εξειδικευμένο γιατρό, ούτε ότι θα πάμε σε ένα σύστημα προ 40 χρόνων, αυτό είναι μια κριτική που μας ασκείται και μια αγωνία δικιά μου ομολογώ. Χαίρομαι που μπόρεσα να πείσω ότι θα υπάρχει η τοπική μονάδα υγείας, αλλά σαν δεύτερη βαθμίδα του συστήματος πρωτοβάθμιας θα είναι τα κέντρα υγείας και τα ΠΕΔΥ, που θα επαναστελεχωθούν με γιατρούς ειδικοτήτων και εργαστήρια και υπόλοιπο προσωπικό. Στόχος είναι να ανακοπεί η χωρίς λόγο μετάβαση στο νοσοκομείο, γιατί οι πολιτικές πρόληψης, αγωγής, δημόσιας υγείας και πρωτοβάθμιας φροντίδας είναι απαραίτητες ώστε να επιβιώσει και το νοσοκομειακό σύστημα υγείας. Να δέχεται αυτούς που πρέπει να δέχεται και να τους παρέχει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες, αν δεν γίνουν τα άλλα, απλά θα ρίχνουμε χρήματα σε ένα κουβά χωρίς πάτο. Υπάρχουν βέβαια εδώ και αντιπαραθέσεις με τους επαγγελματίες υγείας που πρέπει να τις λάβουμε υπόψιν μας. Εδώ επιτρέψτε μου μια παρένθεση. Οι πολιτικές των μνημονίων εκτός από τις περιοριστικές δημοσιονομικές παραμέτρους, έχουν και μια άλλη παράμετρο, προσπαθούν να σπάσουν τις πολιτικές συμμαχίες που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά στην κυβέρνηση και το κάνουν με μαεστρία και πρέπει με τον ίδιο τρόπο να απαντήσουμε και εμείς.
Πώς, δηλαδή, στη συγκεκριμένη περίπτωση; Λαμβάνοντας υπόψιν μας τα αιτήματα των επαγγελματιών υγείας. Για παράδειγμα στην πρωτοβάθμια, αυτοί που εκδιώχτηκαν από τον Γεωργιάδη, ζητούσαν μεταβατικό διάστημα μέχρι να περάσουν στην αποκλειστική απασχόληση του δημοσίου. Είχα την άποψη πως έπρεπε αμέσως να επαναπροσλάβουμε τους εξαναγκασθέντες σε απομάκρυνση γιατρούς των ΠΕΔΥ και με λελογισμένα μέτρα μετάβασης να προχωρήσουμε στην αναγκαία μεταρρύθμιση. Δεν έγινε κατορθωτό αυτό, ίσως δεν ήταν εφικτό. Όμως θεωρώ σημαντικό πως τελικά δόθηκε μεταβατικό διάστημα μέχρι το τέλος του 2018 ώστε να μην μείνουν εκτός και να κανονίσουν τη ζωή τους. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι με την αποκλειστική απασχόληση στο δημόσιο, που αυτή είναι η σχέση εργασίας που του ταιριάζει, εξισώσαμε τις αμοιβές των γιατρών του ΠΕΔΥ που την επέλεξαν, με αυτές των νοσοκομειακών και τους δίνεται η δυνατότητα να απασχολούνται και στα νοσοκομεία, να εφημερεύουν, να συμμετέχουν στη λειτουργία των απογευματινών ιατρείων και οι χειρουργικές ειδικότητες να μπορούν όντως να ασκούν πλήρως το επάγγελμά τους. Αυτά προέκυψαν μέσα από διάλογο και χαίρομαι που έπαιξα ρόλο σε αυτό. Επίσης κάνουμε προσλήψεις. Το λέω με μια μικρή επιφύλαξη, αλλά υπάρχει σημαντική περίπτωση φέτος να έχουμε 400 μόνιμες προσλήψεις για την πρωτοβάθμια. Μπορεί να μην έχουμε ικανοποιήσει όλους, αλλά δεν είναι καλό ότι θα μπουν 1300 νέοι γιατροί στο σύστημα υγείας; Δεν είναι καλό που βρίσκουμε τρόπους να μην κατασπαταλάται το δημόσιο χρήμα; Θα έχουμε αντιπαραθέσεις, αλλά θα έχουμε και συναινέσεις. Η χρηματοδότηση των νέων δομών πρωτοβάθμιας βασίζεται σε κοινοτικά χρήματα που προβλέπονται για τέσσερα χρόνια. Μετά τι γίνεται; Επίσης υπάρχει η κριτική ότι πρόκειται και για ένα ακριβό σύστημα. Να πούμε για αρχή ότι η κριτική ότι είναι ακριβό το σύστημα αντιφάσκει με την άλλη που λέει ότι είναι τριτοκοσμικό. Το σύστημα δεν είναι ακριβό, γιατί με το να αντιμετωπίζει τα προβλήματα σε πρώιμο στάδιο, εξοικονομεί τεράστιους πόρους από τα νοσοκομεία. Θα είναι τεράστια ανακούφιση, αρκεί να δουλέψει πλήρως και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου. Όσον αφορά τη χρηματοδότηση, έχουν εξασφαλιστεί τα κονδύλια για τα τέσσερα πρώτα χρόνια για τη στελέχωση των δομών, συν αυτά που ούτως ή άλλως πήγαιναν στην υπάρχουσα πρωτοβάθμια. Μετά όλα θα πάνε καλά αν αυτή η κυβέρνηση έχει πετύχει τους στόχους της, αν έχει πετύχει στη διαπραγμάτευση, αν έχει καταφέρει να βγει από την επιτροπεία και να έχει πλεόνασμα για κοινωνική πολιτική και όχι για να ξεχρεώνει τους δανειστές. Τι σας τρομάζει, τελικά, πιο πολύ για το σύστημα της υγείας; Η υπερκόπωση και η ψυχολογική εξάντληση του προσωπικού που εργάζεται στο δημόσιο σύστημα υγείας, γιατί είναι κουρασμένο, είναι γερασμένο, αισθάνεται ότι δεν αμείβεται σύμφωνα με αυτά που προσφέρει και ότι δεν αναγνωρίζεται το έργο του. Όπως με τρομάζει και η μισθολογική υποχώρηση των τελευταίων χρόνων που κάνει τις αμοιβές μη ελκυστικές για να πάει κάποιος στο δημόσιο σύστημα υγείας. Καταλαβαίνουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και αναγνωρίζουμε πως το σύστημα στέκεται όρθιο χάρις στην προσπάθεια τους και για αυτό προσπαθούμε να αυξηθεί και η στελέχωση και να αλλάξουμε τη μισθολογική κατάσταση. ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΠΟΧΗ 23-4-2017

22 Ιανουαρίου 2017

Ηγεσία ΠΟΕΔΗΝ... Ή όταν η διάκριση μεταξύ ψέματος και φαντασίωσης είναι αδύνατη

Κοινωνία Υγεία Ηγεσία ΠΟΕΔΗΝ... Ή όταν η διάκριση μεταξύ ψέματος και φαντασίωσης είναι αδύνατη Καλαράς Παναγιώτης Δημοσίευση στην ΑΥΓΗ: 18 Ιανουαρίου 2017 19:00 Ξιφούλκησε πάλι η βιομηχανία ανακοινώσεων που λέγεται ΠΟΕΔΗΝ. Αυτή τη φορά με στόχο τη διοικήτρια του Ευαγγελισμού και το ίδιο το νοσοκομείο το οποίο, αν κρίνουμε από όσα λέει στην ανακοίνωσή της, έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που κάποιο στέλεχός της το επισκέφτηκε. Παίρνοντας τα πράγματα με τη σειρά που τα βάζει η ανακοίνωση και ξεπερνώντας την αρχική επισήμανση για την προηγούμενη θητεία της κ. Μητσάκη ως υποδιοικήτριας της Πολυκλινικής επί κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου. Και την προσπερνάω για έναν και μόνο λόγο. Γιατί η θέση αυτή αντανακλά με τον πιο γλαφυρό τρόπο τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται η διοίκηση της ΠΟΕΔΗΝ τη δημόσια διοίκηση. Μοναδικό κριτήριο διορισμού, για τα στελέχη της ΠΟΕΔΗΝ, είναι οι πολιτικές θέσεις και τοποθετήσεις. Θα τους πάρει καιρό αλλά θα καταλάβουν ότι αυτή η αντίληψη αποτελεί πλέον παρελθόν. Μετά από αυτή την αρχική τους τοποθέτηση αρχίζουν μια σειρά από ψεματάκια. Ψεματάκια αναγκαία για να στηριχτούν οι καταγγελίες της ΠΟΕΔΗΝ. Λένε λοιπόν για: * Τις ελλείψεις προσωπικού στο νοσοκομείο, όταν ξέρουν ότι τα κενά που όντως υπήρχαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις καλύπτονται καθημερινά. Μόνο τους τελευταίους μήνες έχουν διοριστεί 52 εργαζόμενοι σε θέσεις μόνιμου προσωπικού και άλλοι 52 σε θέσεις επικουρικού και ΚΕΕΛΠΝΟ.
* Τα δήθεν κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ. Όμως ένα τηλεφώνημα θα τους πληροφορούσε ότι στον Ευαγγελισμό δεν υπάρχει ούτε ένα κλειστό κρεβάτι ΜΕΘ. Αντίθετα, με την ολοκλήρωση της δεύτερης φάσης των νέων χειρουργείων θα ανοίξουν άλλες 18 κλίνες καρδιοχειρουργικής και νευροχειρουργικής μονάδας. Και για αυτές τις κλίνες δημιουργούνται από τώρα προϋποθέσεις άμεσης λειτουργίας τους αμέσως μόλις μας αποδοθούν από τον κατασκευαστή. Το ίδιο ισχύει και για όλα όσα «καταγγέλλει» η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ. Τα ράντζα έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο και μόνο για την επομένη της γενικής εφημερίας. Δεν έχει κλείσει ούτε μία χειρουργική αίθουσα. Όσο για τις συνθήκες των εφημεριών ας διαβάσουν τη δήλωση του κ. Μητσοτάκη κατά την επίσκεψή του στο νοσοκομείο μας κατά τη διάρκεια δύσκολης εφημερίας. Εκτός αν και αυτόν τον θεωρούν υποστηρικτή της κυβερνητικής πολιτικής της υγείας.
Τέλος, η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ επικαλείται και τα δίκαια των εργαζομένων τα οποία υπερασπίζεται με συνέπεια. Μόνο που δεν την απασχολεί καθόλου η γνώμη τους για τις κινητοποιήσεις της ούτε η συμμετοχή τους σε αυτές. Χαρακτηριστικό ότι στην τελευταία «μεγαλειώδη» κινητοποίηση συμμετείχαν μόνο είκοσι επτά (27) εργαζόμενοι από την πρωινή βάρδια των περίπου 2.000 εργαζομένων του νοσοκομείου μας. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Τους αρκεί να εξασφαλίζουν μερικά λεπτά στα δελτία ειδήσεων. Παναγιώτης Καλαράς, καρδιολόγος και μέλος του Δ.Σ. του Ευαγγελισμού

7 Ιανουαρίου 2017

Με σταθερούς ρυθμούς ενισχύεται η δημόσια ΥΓΕΙΑ

Με σταθερούς ρυθμούς ενισχύεται η δημόσια ΥΓΕΙΑ Εντυπη εκδοση Καλυβιώτου Μαρία Δημοσίευση: στην ΑΥΓΗ 01 Ιανουαρίου 2017 19:00 Με σταθερούς ρυθμούς αντιστρέφεται το κλίμα στη δημόσια Υγεία, έπειτα από έξι χρόνια μνημονιακών επιλογών, περικοπών, λουκέτων και χρόνιων παθογενειών του συστήματος, που καλλιέργησαν πρόσφορο έδαφος για την παγίωση φαινομένων διαφθοράς και κακοδιαχείρισης. Το 2016 ήταν η χρονιά των ανασφαλίστων, που για πρώτη φορά είδαν της πόρτες του ΕΣΥ ανοιχτές, ενώ, μεσούσης της κρίσης, έγιναν αθρόες προσλήψεις. Σημαντικές και καρποφόρες προσπάθειες σημειώθηκαν στον εξορθολογισμό των δαπανών, κλινικές και ΜΕΘ άνοιξαν, ενώ το μεγάλο σύστημα για μια ολοκληρωμένη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας παραμένει το μεγάλο επίδικο. Αιμοδότηση ΕΣΥ με χιλιάδες προσλήψεις Για πρώτη φορά έπειτα από έξι χρόνια «παγώματος», η νυν πολιτική ηγεσία προχώρησε σε μια σημαντική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, που έφτασαν τις 6.400. Ειδικότερα, ολοκληρώθηκαν οι προκηρύξεις για 950 νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό και για 760 γιατρούς στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας και ήδη έχουν αναλάβει υπηρεσία περίπου 900 εργαζόμενοι. Παράλληλα, στο ΕΣΥ τοποθετούνται άμεσα 700 εργαζόμενοι, ακόμη 2.000 μέσω ΑΣΕΠ, καθώς και 2.000 γιατροί. Σε πλήρη ισχύ βρίσκεται και το πρόγραμμα πρόσληψης 4.000 εργαζομένων (μη ιατρικό προσωπικό) με ετήσιες συμβάσεις μέσω ΟΑΕΔ, που θα αναλάβουν υπηρεσία μέσα στο πρώτο δίμηνο του 2017 και η απασχόλησή τους τους θα είναι πλήρης.
Επιπλέον, έχουν ήδη προσληφθεί πάνω από 1.300 επικουρικοί γιατροί με συμβάσεις από ένα έως τρία χρόνια, ενώ παρατάθηκε και η θητεία 884. Επίσης, προσλήφθηκαν 585 επικουρικοί εργαζόμενοι (νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό) και παρατάθηκε η θητεία περίπου 600, ενώ και στο ΕΚΑΒ διορίσθηκαν 186 εργαζόμενοι. Διορίστηκαν περισσότεροι από 200 μόνιμοι γιατροί ΕΣΥ από παλιές κρίσεις του 2009-2010 και 1.000 διοικητικοί υπάλληλοι σε νοσοκομεία και Υγειονομικές Περιφέρειες από τον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ του 1998. Επίσης, συμβάσεις συνάφθηκαν με 50 γιατρούς και 200 νοσηλευτές μέσω ΚΕΕΛΠΝΟ για τη στελέχωση των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ). Ο αριθμός των κλειστών κρεβατιών έχει ήδη μειωθεί από 200 σε 150, ενώ ειδικότερα όσον αφορά το λεκανοπέδιο Αττικής, από 65 σε 33.
Μέριμνα για τους πρόσφυγες Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε και στην υγειονομική διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος, με χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά ταμεία. Συγκεκριμένα, με χρηματοδότηση του ΑΜΙF έγιναν 850 προσλήψεις γιατρών και λοιπού προσωπικού στους χώρους φιλοξενίας και γειτονικές δημόσιες δομές, ενώ υπογράφηκαν και 140 συμβάσεις για ενίσχυση των δομών του ΕΣΥ στα νησιά του Αιγαίου, με χρηματοδότηση από το ISF. Οι τελευταίες έχουν λήξει και έχει υποβληθεί στην Ε.Ε. αίτημα νέας χρηματοδότησης, προκειμένου να επαναπροκηρυχθούν 165 θέσεις. Δωρεάν φάρμακα και υπηρεσίες σε δεκάδες χιλιάδες ανασφάλιστους Για πρώτη φορά θεσπίστηκε φέτος το δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης σε όλες τις δημόσιες δομές Υγείας για την παροχή νοσηλευτικής και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε ανασφάλιστους και σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Ένα μέτρο που αφορά 2,5 εκατομμύρια ανασφάλιστων πολιτών, αλλά και όσους δεν έχουν νομιμοποιητικά έγγραφα διαμονής αλλά χρήζουν άμεσης υγειονομικής περίθαλψης ως μέλη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Μάλιστα, το 1/3 από αυτούς τους πολίτες, που βρίσκεται σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, δικαιούται να παίρνει φάρμακα με μηδενική συμμετοχή από τα ιδιωτικά φαρμακεία και μάλιστα χωρίς να πρέπει να καταβάλλει την εισφορά του 1 ευρώ υπέρ του ΕΟΠΥΥ. Ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός έχει πολλάκις δηλώσει δημοσίως ότι οι παρεμβάσεις της πολιτικής ηγεσίας έχουν «σαφές κοινωνικό πρόσημο υπέρ των αδυνάτων» και όσο αυτές υλοποιούνται, καταγράφονται και σε στοιχεία. Στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, ενημέρωσε ότι με το πρόγραμμα υγειονομικής κάλυψης των ανασφάλιστων έχουν γίνει συνταγογραφήσεις σε 274.000 ανασφάλιστους πολίτες. Παρουσιάζοντας τα στοιχεία, ο υπουργός σημείωσε ότι 82.000 πολίτες έχουν πάρει φάρμακα με μηδενική συμμετοχή και 190.000 έχουν κάνει εργαστηριακές εξετάσεις.
Η Υγεία μπαίνει στην ψηφιακή εποχή Φέτος ολοκληρώθηκε ο υγειονομικός χάρτης (Άτλαντας Υγείας) και ξεκίνησε η πιλοτική εφαρμογή του Ατομικού Ηλεκτρονικού Φακέλου Υγείας. Ξεκίνησε η εφαρμογή ηλεκτρονικών ραντεβού των ΠΕΔΥ, που αντικαθιστά τις τηλεφωνικές κλήσεις στα πενταψήφια νούμερα ιδιωτικών εταιρειών, που κόστιζαν στους ασφαλισμένους δεκάδες εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο. Ολοκληρώθηκε επίσης και το σύστημα ΒΙ, που διασυνδέει τα πληροφοριακά συστήματα των νοσοκομείων του ΕΣΥ. Ψηφιακή μαστογραφία και άλλες εξετάσεις καλύπτονται από τον ΕΟΠΥΥ Από τον ΕΟΠΥΥ αποζημιώνεται από φέτος η ψηφιακή μαστογραφία, μια βασική, «υποχρεωτική» προληπτική εξέταση για κάθε γυναίκα που φτάνει στο τεσσαρακοστό έτος της ηλικίας της, και η οποία μέχρι πρότινος ήταν για... λίγες. Ο ΕΟΠΥΥ καλύπτει πλέον πολύ περισσότερες ιατρικές πράξεις και εξετάσεις όπως ο προγεννητικός γονιδιακός έλεγχος για κυστική ίνωση, η αξονική στεφανιογραφία, το κολπικό υπερηχογράφημα κ.ά. Επιπλέον, κοστολογούνται οι ιατρικές εξετάσεις με στόχο τη μείωση της επιβάρυνσης των ασθενών για εργαστηριακό έλεγχο.
Λίστα χειρουργείων και προστασία δικαιωμάτων των ασθενών Το 2016 υπογράφηκε και η Υπουργική Απόφαση (Υ.Α.) για τη θέσπιση λίστας χειρουργείων, με στόχο την ενίσχυση της διαφάνειας, την ισότητα και τη μείωση των χρόνων αναμονής στις χειρουργικές επεμβάσεις που πραγματοποιούνται στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας. Στην ίδια κατεύθυνση, υπογράφηκε και Υ.Α. για την ίδρυση γραφείων προστασίας δικαιωμάτων ασθενών τα οποία θα λειτουργούν σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας. Κλείνει το έτος χωρίς ληξιπρόθεσμα για πολλά νοσοκομεία «Για πρώτη φορά στα χρονικά του δημοσίου συστήματος Υγείας», όπως έχει υπογραμμίσει ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης, πολλά νοσοκομεία της χώρας θα κλείσουν χωρίς ληξιπρόθεσμα προς εργαζομένους και προμηθευτές. Τα νοσοκομεία χρηματοδοτήθηκαν φέτος με 300 εκατομμύρια παραπάνω από τον αρχικό προϋπολογισμό του 2015, έχουν πληρώσει 1 δισ. και ληξιπρόθεσμα μηδενίζοντας το παλιό τους χρέος. Για πρώτη φορά τα τελευταία 40 χρόνια, τόσο τα νοσοκομεία όσο και ο ΕΟΠΥΥ κλείνουν τη χρονιά χωρίς να παράξουν νέα ληξιπρόθεσμα χρέη. Κατέρρευσε το καρτέλ των εργολάβων Εργολαβικοί εργαζόμενοι στην καθαριότητα, τη σίτιση και τη φύλαξη είπαν «αντίο» στους εργολάβους και επέλεξαν τον δρόμο των ατομικών συμβάσεων εργασίας με τα δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα, αποκτώντας δικαίωμα σε ρεπό, αργίες, άδειες και βλέπουν το μηνιαίο τους εισόδημα -τουλάχιστον- να διπλασιάζεται. Δεκαετίες επέλασης του ιδιωτικού τομέα σε δημόσιες υπηρεσίες, εργοδοτικής τρομοκρατίας, απομύζησης πόρων, μισθών πείνας και καταστρατήγησης εργασιακών δικαιωμάτων έχουν ήδη αρχίσει να αποτελούν παρελθόν. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της πολιτικής ηγεσίας της Αριστοτέλους, με την παύση των εργολαβικών συμβάσεων σε ολόκληρη τη χώρα τα νοσοκομεία θα εξοικονομήσουν περίπου 90 εκατομμύρια ευρώ.
Πολιτική προτεραιότητα το σχέδιο για την ΠΦΥ Σε συστατικό κομμάτι του ΕΣΥ ανάγεται η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), με μια μεταρρύθμιση με σαφή κοινωνικό χαρακτήρα, που έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα στη Δημόσια Υγεία. Οικογενειακός γιατρός, λειτουργοί στα σχολεία και σε πλείστους άλλους κοινωνικούς χώρους και ενίσχυση της πρόληψης, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που συνθέτουν το ανθρωποκεντρικό μοντέλο μιας ιατρικής υπηρεσίας στις γειτονιές μας. Το νέο σύστημα πρωτοβάθμιας Υγείας βασίζεται στις αποκεντρωμένες δημόσιες δομές (Τοπικές Μονάδες Υγείας ) οι οποίες, με πυρήνα τον οικογενειακό γιατρό και τη διεπιστημονική ομάδα Υγείας, μπορούν να προσφέρουν ευχερή πρόσβαση, ολιστική φροντίδα, τομεοποιημένες υπηρεσίες με κοινοτικό προσανατολισμό, πρόληψη και αγωγή Υγείας, δικτύωση με δομές ψυχικής Υγείας, με δομές αντιμετώπισης των εξαρτήσεων ή κοινωνικές δομές. Το νέο αυτό δίκτυο υπηρεσιών ΠΦΥ -το οποίο στην αρχική του φάση θα χρηματοδοτηθεί από ευρωπαϊκούς πόρους- περιλαμβάνει την ανάπτυξη 240 Τοπικών Μονάδων Υγείας σε 62 αστικές περιοχές και περισσότερες από 3.000 προσλήψεις (γενικών γιατρών, παιδιάτρων, νοσηλευτών, κοινωνικών λειτουργών και επισκεπτών Υγείας).