11-12-19 η ηγεσια του ΠΙΣ με ημεριδα στο Ζαππειο βαζει πλατες στη ΝΔ να διαλυσει το Εθνικο Συστημα Υγείας.

ΜΕΤΩΠΟ ΠΙΣ Δεκέμβριος 2019

Σχετικά με την Ημερίδα για τις ΣΔΙΤ Αδιαφορώντας προκλητικά στη θύελλα προβλημάτων που ταλανίζουν τους γιατρούς, το σύστημα υγείας και την ελληνική κοινωνία, η μειοψηφική ηγεσία του ΠΙΣ επέλεξε ν΄ ασχοληθεί μ΄ ένα πρόβλημα που απασχολεί αποκλειστικά την κυβέρνηση της ΝΔ, διοργανώνοντας ημερίδα για τη σύμπραξη του δημόσιου με τους ιδιώτες και για να ακριβολογούμε τη σύμπραξη δημοσίου με τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Η κατάρτιση του προγράμματος της Ημερίδας έγινε εν κρυπτώ, χωρίς να ζητηθεί η άποψη των άλλων παρατάξεων που συμμετέχουν και συγκροτούν το Διοικητικό Συμβούλιο του ΠΙΣ και χωρίς να δοθεί δυνατότητα να εκφέρουν άποψη μέσω ομιλιών, προφανώς για να μη διαταράξουν το κλίμα ευφορίας και πλασματικής συναίνεσης στο εγχείρημα που σχεδίασε η ΝΔ και αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει ο ΠΙΣ ως κομματικός της βραχίονας. Ως αναμενόμενο, η πρωτοβουλία του ΠΙΣ να λειτουργήσει ως κυβερνητικό αντηχείο, έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις, προερχόμενες από την Ομοσπονδία των Νοσοκομειακών Γιατρών (ΟΕΝΓΕ), την Ένωση Νοσοκομειακών Γιατρών Αθήνας-Πειραιά (ΕΙΝΑΠ) και δεκάδες Σωματεία Νοσοκομείων, τα οποία διοργανώνουν συγκέντρωση στο χώρο του Ζαππείου, αντιδρώντας στον ευτελισμό του ΠΙΣ και κυρίως στην απόπειρα να ιδιωτικοποιηθούν τα δημόσια Νοσοκομεία, όταν η χώρα μας διαθέτει ένα από τα πιο ιδιωτικοποιημένα συστήματα υγείας.

 Είναι πλέον τεκμηριωμένο πως το μοντέλο των ΣΔΙΤ στην υγεία έχει αποτύχει στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων που εφαρμόστηκε και σε χώρες διαφορετικών δομών, οικονομικού επιπέδου, συστημάτων υγείας και εφαρμογών πολιτικής υγείας. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι οι ΣΔΙΤ στην υγεία ενέχουν υψηλό κίνδυνο και είναι δαπανηρές και ως εκ τούτου θα πρέπει να αποφεύγονται, αποτελώντας εν δυνάμει απειλή για το σύνολο του συστήματος υγείας. Αντίθετα, θα πρέπει να αντληθεί εμπειρία από τις βέλτιστες πρακτικές χωρών όπου παρατηρείται σημαντική πρόοδος προς τη καθολική υγειονομική κάλυψη, οι οποίες βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στη δημόσια χρηματοδότηση και παροχή υπηρεσιών υγείας. Ως εκ τούτου θα πρέπει να δίνεται σαφής προτεραιότητα στη χαμηλότερου κόστους δημόσια χρηματοδότηση υποδομών και υπηρεσιών. Συνοπτικά, οι σοβαρές αντιρρήσεις σχετικά με τις ΣΔΙΤ, συνολικά αλλά και ειδικότερα στον τομέα της υγείας, εστιάζονται στα εξής: 1. Η εκ της φύσεως των ΣΔΙΤ εμπορευματοποίηση της φροντίδας υγείας 2. Ενώ η ευθύνη της παροχής των υπηρεσιών παραμένει στο κράτος, η παροχή της υπηρεσίας και ο έλεγχός της μεταβιβάζεται στον ιδιωτικό τομέα 3. Τα στοιχεία σχετικά με τα οφέλη των ΣΔΙΤ είναι ανεπαρκή 4. Τα κέρδη για τον ιδιωτικό τομέα ξεπερνούν τις «φυσιολογικές» αποδόσεις επί του κεφαλαίου, προσεγγίζοντας το 40-70% σε κάποιες περιπτώσεις

5. Η δυσκολία παρακολούθησης και ελέγχου εκ μέρους του κράτους και η δυσχέρεια στη συλλογή αξιόπιστων δεδομένων προς αυτή την κατεύθυνση 6. Το μεγαλύτερο μέρος των εξοικονομήσεων οι οποίες επιτυγχάνονται μέσω των ΣΔΙΤ συνδέεται με τη στελέχωση και το μισθολογικό κόστος. Είναι πρόδηλο ότι οι όροι εργασίας είναι χειρότεροι στον ιδιωτικό τομέα, με μικρότερη εργασιακή ασφάλεια, μικρότερους μισθούς και περισσότερες ώρες απασχόλησης 7. Οι ΣΔΙΤ παρέχουν οικονομικό κίνητρο για την επιλογή του είδους παροχής φροντίδας υγείας, αλλά και συνακόλουθα περιστατικών ασθενών 8. Μεγάλο μέρος της δαπάνης για τη φροντίδα του ασθενούς συνεχίζει να καλύπτεται από το κράτος (π.χ. φάρμακο) 9. Ο αντίκτυπος σε πολιτικό επίπεδο δε θα πρέπει να αγνοείται, εφόσον το κράτος δεν έχει το περιθώριο αποτυχίας και σε τέτοιες περιπτώσεις υποχρεώνεται να καλύπτει το επιπρόσθετο κόστος 10. Η ιδιωτική χρηματοδότηση και οι ΣΔΙΤ επικεντρώνονται σε κερδοφόρα έργα και όχι με βάση τις ανάγκες του πληθυσμού 11. Δίνεται προτεραιότητα σε έργα ανάλογα με τη καταλληλόλητα τους για ΣΔΙΤ, και όχι με βάση τη σημαντικότητά τους στην επίτευξη των κοινωνικών οικονομικών στόχων της δημόσιας πολιτικής

12. Διαβρώνεται η έννοια της λογοδοσίας, εφόσον τίθενται σημαντικά εμπόδια στη συμμετοχή κρίσιμων εμπλεκομένων μερών (π.χ. ασθενείς και εργαζόμενοι) 13. Η διεθνής προώθηση των ΣΔΙΤ υπονομεύει τη δημοκρατία σε τοπικό επίπεδο και μπορεί να ενισχύσει τις διεφθαρμένες ελίτ Τα μέλη στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΠΙΣ Βαρνάβας Δημήτρης Ψαλτάκος Μιχάλης

Περι γιατρών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας

ΠΕΡΙ ΓΙΑΤΡΩΝ ΠΦΥ Καλημέρα σε όλες, όλους αυτές τις ώρες δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να επιχειρήσω μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία των αγώνων των πρωην συμβασιούχων γιατρών ΙΚΑ και που έχουμε φτάσει μέχρι σήμερα, για να μαθαίνουν οι νεώτεροι αλλά και να υποχρεωθούν να θυμηθούν ορισμένοι που πολύ επιλεκτικά αναφέρονται στην ιστορία των αγώνων μας και των επιτυχιών μας Μαζί λοιπόν με πολλούς άλλους, αλλά και με την προσωπική πρωταγωνιστική παρουσία μας, δώσαμε μέσα απο το σύλλογο συμβασιούχων σκληρές μάχες, κόντρα σε θεούς και δαίμονες, για να αναγνωριστούμε σαν εργαζόμενοι!!! Παλέψαμε για ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, κόντρα σε συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες και κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Και καταφέραμε πολλά! Αναγνωρίστηκε ο , αυτονόητος, εξαρτημένος και μισθωτός χαρακτήρας της εργασίας μας, κατακτήσαμε μονιμότητα στην πράξη, αλλά ποτέ δεν καταφέραμε (ήταν εξαιρετικά δύσκολο και πολιτικά και τεχνικά) συνταξιοδοτικά δικαιώματα από τον τότε εργοδότη μας, το ΙΚΑ. Η αριστερά πρόταξε πάντα την προτεραιότητα της αναγνώρισης της εξαρτημένης εργασιακής σχέσης και των δικαιωμάτων που απέρρεαν από αυτή, με κυρίαρχο πάντα το αίτημα για αναβάθμιση των δημόσιων δομών και καθολική κάλυψη των αναγκών σε ΠΦΥ για όλους. Αγκάθι ήταν πάντα η μετάβαση από ένα καθεστώς μικτής εργασιακής σχέσης (με δικαίωμα ιδιωτικού ιατρείου) σε καθεστώς μόνιμου δημόσιου λειτουργού με όλα όσα αυτό συνεπάγεται. Καταφέραμε για πολλά χρόνια, και είχαμε δίκιο, να αντισταθούμε στο ψευδεπίγραφο δίλημα, ιδιωτικό ιατρείο η εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Γιατί για μας, ενώ ήταν πάντα αυτονόητη η ανάγκη ενιαίων εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων στο δημόσιο σύστημα υγείας, υπήρχε η ανάγκη να υπάρχει ένα εύλογο μεταβατικό διάστημα προκειμένου να αντιμετωπιστούν σημαντικά βιοτικά, επαγγελματικά και οικογενειακά προβλήματα, προκειμένου οι πρώην συμβασιούχοι γιατροί του ΙΚΑ να ενταχθούν ομαλά στο δημόσιο σύστημα υγείας. Αυτά που καταφέραμε, με τον κοινό μας αγώνα, αλλά και με τον διακριτό πρωταγωνιστικό ρόλο κάποιων από εμάς, όταν ξεκινούσαμε ίσως δεν μπορούσαμε ούτε να τα διανοηθούμε. Με τον συγκεκριμένο όμως τρόπο που αγωνιστήκαμε, με το πλαίσιο που προτάσσαμε, με την ηθική υπεροχή των συνδικαλιστών μας αλλά και με την τιτάνια προσπάθεια να πειστεί η πολιτική αριστερά για το δίκιο μας, φτάσαμε εκεί που μπορούσαμε να φτάσουμε. Επειδή με τις διασπαστικές επιλογές συνδικαλιστών και με την επικράτηση στενά συντεχνιακών και προσωποκεντρικών λογικών, έχουμε φτάσει σε απαράδεκτα σημεία ανθρωποφαγίας, συκοφαντίας, διαστρέβλωσης και διχασμού, παραθέτω ένα μήνυμα συναδέλφου, που τον ευχαριστώ θερμά γι αυτό, μόλις παραιτήθηκα από ΓΓΔΥ ΓΙΑΝΝΗ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΝΤΙΜΟΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ.ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΟΥ ΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΠΙ ΑΔΩΝΙ ΟΠΟΥ ΘΑ ΕΛΕΓΕΣ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΗΣΟΥΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ,ΕΙΧΕΣ ΠΕΙ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ Π.Α.Α. ΜΕ ΕΥΛΟΓΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ.ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΔΙΑΦΩΝΟΥΣΑ ΕΚΤΙΜΩ ΤΗΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ,ΣΠΑΝΙΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΓΙΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟ ΜΕ ΤΑ ΚΟΙΝΑ (ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ) Νομίζω πως τα λέει όλα! Καθώς λοιπόν παγιωνόταν ο ρόλος και η παρουσία μας στα πολυιατρεία του ΕΟΠΥΥ, ήλθε ο οδοστρωτήρας Αδωνις, υπέρμαχος και πρωταγωνιστής της μνημονιακής καταιγίδας για να υλοποιήσει το σχέδιο Μητσοτάκη (ναι του Κυριάκου..) για χιλιάδες απολύσεις και διάλυση του ιστού της δημόσιας ΠΦΥ. Παρά τους μαζικούς , σκληρούς ενωτικούς μας αγώνες η καταστροφή προχώρησε. Την ίδια εκείνη εποχή, δινόταν η σκληρή μάχη εντός του ΣΥΡΙΖΑ για ένα σχέδιο ανάταξης και αναβάθμισης της ΠΦΥ με σεβασμό των δίκαιων αιτημάτων των γιατρών αλλά και των αναγκών των πολιτών. Υπήρχαν διαφορετικές απόψεις, δόθηκαν σκληρές μάχες και κάποια στιγμή φτάσαμε στην παρουσίαση του σχεδίου στη βουλή, με την παρουσία Τσίπρα, όπου παρουσίασα , ως υπευθυνος από την ΠΓ (και παρά τις έντονες πιέσεις να μην είμαι εγώ αυτός που θα το παρουσίαζε), το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, που ηταν αποτέλεσμα προωθητικών συμβιβασμών. ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΙΣΧΥΡΙΣΤΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΠΑΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ Μερικοί προτίμησαν να κάνουν πως δεν κατάλαβαν, και ακόμα χειρότερα να παραπληροφορούν τους συναδέλφους. Όμως η πρόταση μας ήταν σαφής. Επιστροφή όλων όσων το επιθυμούσαν και εύλογο χρονικό διάστημα να αποφασίσουν για την εργασιακή σχέση, ταυτόχρονα βεβαίως με εργασιακή και μισθολογική αναβάθμιση. Και ήλθε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Και λαθεμένα κατ εμέ, αντί να προχωρήσουμε άμεσα στην υλοποίηση του σχεδίου που είχαμε παρουσιάσει, έγινε επεξεργασία και υιοθέτηση του σχεδίου Μπένου, παρά την εκφρασμένη δημόσια και ισχυρή αντίθεση μου. Παρα ταύτα, μέσα από έντονες συζητήσεις εντός του υπουργείου αλλά και μέσα από τους συνδικαλιστικούς αγώνες πολλές ακρότητες του σχεδίου αυτου απαλείφθηκαν και κατοχυρώθηκε εκτός από τις ΤΟΜΥ , η ύπαρξη Κεντρων Υγείας με ειδικευμένους γιατρούς, θεσμοθετημένο μεταβατικό διάστημα και «δεύτερη ευκαιρία» αλλά και αποφασίστηκε η ενίσχυση των ΚΥ με νεοπροσλαμβανόμενους γιατρούς ειδικοτήτων για να καλυφθούν τα κενά. Σε αυτά υπήρξαν αντιφάσεις, καθυστερήσεις, προβληματική επικοινωνία ανάμεσα σε συνδικαλιστές και υπουργείο, λαθεμένη επικοινωνιακή τακτική. Όμως πολλά διορθώθηκαν και αρκετά κατακτήθηκαν, γι αυτό δεν συμφωνώ καθόλου με την ισοπεδωτική άποψη πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έκανε τα ίδια με τον Αδωνι. Εκείνο το διάστημα άρχισαν να εκφράζονται έντονα απόψεις περί «προδοσίας» που ουσιαστικά μας καλούσαν να αποχωρήσουμε η και να ρίξουμε την κυβέρνηση αν μπορούσαμε για το θέμα της διατήρησης του ιδιωτικού ιατρείου. Όλα αυτά διανθισμένα με μικρότητες περι καρεκλών και ..υπέρογκων αμοιβών. Αθλιότητες και μικρότητες που οδήγησαν κάποιους στη διάσπαση και στη υιοθέτηση ρητορικής και συμπεριφοράς , αλλά και θέσεων της συντηρητικής παράταξης. Μέχρι του σημείου να επιχαίρουν με την επικράτηση στις εκλογές της ΝΔ. Φαντάζομαι πως είναι απολύτως κατανοητό πως δεν υπήρχε περίπτωση να αποδεχτώ τις προτροπές τους αφού η στήριξη της κυβέρνησης και η αποτροπή της συντηρητικής παλινόρθωσης κυριαρχούσαν στις επιλογές μου. Και έρχομαι στο σήμερα. Οι εκλογές στο σωματείο των γιατρών δημόσιας ΠΦΥ, ώφειλαν να είναι αυτό που λέει ο τίτλος. Διασφάλιση εργασιακών σχέσεων, βελτίωση αμοιβών και συνθηκών εργασίας, πορεία εξομοίωσης με όλους τους γιατρούς του ΕΣΥ. Αντ αυτού βλέπουμε εμμονή σε αδιέξοδους πια δικαστικούς αγώνες, ανθρωποφαγία κατά της ηρωικής προσπάθειας του ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ για αξιοπρεπή παρουσία, προσπάθεια προσωπικής αποδόμησης υποψηφίων, στενή «συντεχνιακή» περιχαράκωση, τέτοια που να μην επιτρέπει ούτε να δουν αυτά που έρχονται με «λαγό» την ηγεσία του ΠΙΣ Εφ όσον ισχυρίζονται πως θέλουν να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των γιατρών που υπηρετούν στις δημόσιες δομές ΠΦΥ οφείλουν να πάρουν θέση. Συμφωνούν με τη διάλυση του ΕΣΥ, τη μετατροπή των νοσοκομείων σε ΝΠΙΔ, την διάλυση των εργασιακών σχέσεων και των αμοιβών των γιατρών του ΕΣΥ με «καρότο» την αναπλήρωση εισοδήματος μέσα από το κυνήγι της προσωπικής πελατείας στο ιδιωτικό ιατρείο; Και τι θα σημάνει αυτό επαγγελματικά για τη μεγάλη πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων που θα δουν τον ανταγωνισμό να θεριεύει; Ολοι οφείλουν να πάρουν θέση γιατί αφορά τα μέλη του συλλόγου. Εδώ θα φανεί το ποιος είναι με ποιόν, εδώ θα φανούν υποχρεωτικά οι διαφορές πολιτικών και παρατάξεων Το ΜΕΤΩΠΟ πήρε θέση και πολύ καλά έκανε Ας υποχρεωθούν όλοι να απαντήσουν επί της ουσίας. Χωρίς μισόλογα , χωρίς αντιπερισπασμούς. ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ 18 ΟΚΤ 2019

Ο Άδωνης, οι συμπτώσεις και η Novartis

Ο Άδωνης, οι συμπτώσεις και η Novartis

τα ΠΑΝΩ ΜΑΣ και τα ΚΑΤΩ ΜΑΣ

Στο ζενίθ μιας επιστημονικής καριέρας, ταγμένοι στο δημόσιο τομέα στα χαρακώματα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας ξέρουμε πια αρκετά γύρω από την πολιτική κατάσταση που επηρεάζει την ζωή μας επαγγελματικά και κοινωνικά. Από τη δεκαετία του 70 έχουμε δει 29 ηγεσίες Υπουργείου Υγείας (οι 12 συνάδελφοι) να διαχειρίζονται γραφειοκρατία και ευνοιοκρατία, να σχεδιάζουν ερήμην ημών και η κοινωνία πολύ λίγο να ωφελείται από τα νομοθετήματά τους. Πανεπιστημιακοί και σύμβουλοι, εσχατολογούντες μετακλητοί και αδρανούντες διοικητικοί κατάφεραν ελάχιστες τομές στην ιστορία του ΕΣΥ. Ημιτελές νοσοκομειοκεντρικο σύστημα με χίλιες δυο αγκυλώσεις το 1985 συμπληρώθηκε μόλις το 2017 στην ΠΦΥ με ένα σύστημα γειτονιάς με φοβερές ελλείψεις προσωπικού και φυσικά αναντιστοιχία με τις κοινωνικές ανάγκες. Στην οικονομική κρίση οι προτάσεις του ΟΟΣΑ φάνταζαν έτσι κάτι να τρέχει. Κουρασμένα κτίρια, αρκετή ανανέωση εξοπλισμού μόνο στις μεγάλες πόλεις και φυσικά αδικημένο και εξασθενημένο σε δυνάμεις και κύρος προσωπικό. Είναι φανερό στο πέρασμα της ιστορίας ότι τα πετυχημένα και αυτοανανεούμενα συστήματα υγείας θέλουν κοινωνική υποστήριξη και όχι απαξία και ιδιωτικές δαπάνες στο φόρτε τους. Εμείς σαν παράταξη κοντά στο προηγούμενο κυβερνητικό σχηματισμό οφείλαμε και προειδοποιήσαμε ώστε να υπάρχουν οι κατά το δυνατόν διορθωτικές κινήσεις. Δεν ακούστηκε το συνδικαλιστικό κίνημα και όλη αυτή η δίνη προβλημάτων δημιουργεί απογοήτευση και απαξία. Από την άλλη το επίμαχο πρόβλημα της ασφάλισης και σύνταξης των γιατρών του ΙΚΑ δόθηκε η ευκαιρία να ικανοποιηθεί για πρώτη φορά σε 2.000 εξ ημών. Η επισφαλής σχέση εργασίας (πρέπει να αλλάξει) των συναδέλφων επικούρων μας θυμίζει τη χρόνια ταλαιπωρία τη δική μας, σαν ανασφάλιστοι τότε γιατροί του ΙΚΑ. Ηλιούπολη, Αιγάλεω, Μενίδι Ίλιον και Ν. Μάκρη πάσχουν από βασικές ειδικότητες.

Οι επιλογή του ιδιωτικού τομέα για κάποιους φαντάζει απόλυση για κάποιους φαντάζει εκβιασμός και αθέτηση υποσχέσεων. Η ουσία είναι ότι ο ρόλος και η προσφορά του γιατρού γειτονίας συνεχώς απαξιώνεται σε μια ασθενική οικονομικά κοινωνία . Υποβαθμίζεται ο ρόλος των Κέντρων Υγείας σε αστικό ιστό και ύπαιθρο, αργήσανε να στελεχωθούν τα αγροτικά και η κάλυψη του ανάγλυφου σε νησιά και βουνά της Πατρίδας μας. Οικονομική κρίση, οι δεξιοί κλείνανε νοσοκομεία, εμείς τα ξανανοίξαμε. Τα νοσοκομεία χρεωμένα επι δεξιάς αρκετά αναταγμένα μετά. Σίγουρα ο απολογισμός αν συνυπολογίσουμε ΜΕΘ, ΕΚΑΒ, Φάρμακο κλπ ήταν θετικός αλλά μακριά από τις προσδοκίες της κοινωνίας. Επαγγελματίες συνδικαλιστές σε αυτή τη πολυπλοκότητα βρήκαν την ευκαιρία του εύκολου συντεχνιασμού και της αδιαλλαξίας. Όταν προσπαθείς να είσαι το στόμα και το αυτί αυτών που σε τιμούν με την ψήφο τους σε εκλεγμένες θέσεις δεν ξέρω πόσο ροπή είναι να γίνεσαι άκαμπτος και αδιάλλακτος, χωρίς να υπολογίζεις την χειρότερη των εκδοχών . Να επανέλθει το κράτος των ολίγων ,να διαιρέσει τις δυνάμεις που προασπίζουν κοινωνικά δικαιώματα και να ξαναζήσουμε χρόνια αυξημένης νοσηρότητας και θνητότητας όπως τα χρόνια της οικονομικής χρεοκοπίας 2010-2016. Ας αντικρύσουμε όλοι τις πικρές αλήθειες κατάματα για να μπορούμε να διορθώσουμε αντί να καταστρέφουμε. Το αντί από μόνο του, είναι ο Δούρειος Ίππος των δυνάμεων της συντήρησης που ήδη κυβερνούν και δείχνουν δείγματα γραφής. Διονύσης Λαμπαδάριος Χειρουργός Διευθυντής ΕΣΥ