14 Ιουλίου 2016

Η παρακμή των Πολυϊατρείων και οι κραυγές αγωνίας
Ιατρεία Σήμερα που οι μνημονιακές πολιτικές έχουν διαλύσει την Υγεία, δεν ωφελεί σε τίποτα η εμμονή σε αμφιλεγόμενες σχέσεις εργασίας που έχουν αποτύχει παταγωδώς καθώς προέχει η περίθαλψη των πολιτών | EUROKINISSI/ ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ 14.07.2016, 18:00 | Ετικέτες: υγεία, γιατροί, ασθενείς, ΕΣΥ, ΙΚΑ, ΕΟΠΥΥ, υπουργείο Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, απολύσεις Η κατάσταση στις δημόσιες δομές της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), δηλαδή στα ΠΕΔΥ, είναι τραγική. Καθημερινά απαξιώνονται και ιδιαίτερα στην επαρχία στέκουν σαν άδεια κουφάρια με ελάχιστους γιατρούς. Από τότε που ο Γεωργιάδης απέλυσε 2.500 γιατρούς σε μια νύχτα, δυστυχώς τίποτε δεν έχει γίνει για να στηριχτεί η ΠΦΥ. Οι ασφαλισμένοι ψάχνουν να βρουν γιατρούς στα υποβαθμισμένα ΠΕΔΥ, διανύοντας σε πολλές περιπτώσεις πολλά χιλιόμετρα για να βρουν γιατρούς πολλών ειδικοτήτων. Σήμερα, στα διαλυμένα Πολυϊατρεία οι 1.000 από τους περίπου 2.200 γιατρούς δουλεύουν με ασφαλιστικά μέτρα. Αυτοί, όπως και το σύνολο των 5.500 γιατρών που δούλευαν μέχρι την ψήφιση του καταστροφικού ν. 4238/2014, για πάνω από 20 χρόνια, προσελήφθησαν με συμβάσεις έργου, χωρίς ασφάλιση και με χαμηλό μισθό.
Η πολιτεία τούς είχε δώσει το δικαίωμα να ασκούν νόμιμα ελεύθερο επάγγελμα και οι περισσότεροι διατηρούσαν ιδιωτικό ιατρείο. Ετσι λοιπόν πορεύτηκαν όλα αυτά τα χρόνια προσφέροντας τις υπηρεσίες τους τόσο στα Πολυϊατρεία όσο και στα ιατρεία τους στις γειτονιές της Αθήνας και των άλλων πόλεων της χώρας μας. Η λειτουργία αυτών των νόμιμων ιατρείων, αφ’ ενός, δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα στα Πολυϊατρεία, αφ’ ετέρου, προσέφερε και προσφέρει στο κράτος. Αξίζει να σημειωθεί ότι σπανίως εμφανίστηκαν φαινόμενα διαφθοράς στα Πολυϊατρεία της ΠΦΥ, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε άλλους χώρους της δημόσιας περίθαλψης. Η νόμιμη λειτουργία των ιατρείων τους προσφέρει στην εθνική οικονομία, αφού αφ’ ενός μεν χρησιμοποιούνται χιλιάδες διαμερίσματα ως επαγγελματική στέγη και απασχολούνται επίσης χιλιάδες εργαζόμενοι (γραμματείς, νοσηλεύτριες), αφ’ ετέρου πληρώνουν χιλιάδες ευρώ κάθε χρόνο σε τέλη και φόρους. Μόνο το τέλος επιτηδεύματος ανέρχεται σε 650 ευρώ ετησίως. Ποια είναι η ανάγκη να κλείσουν τα ιατρεία αυτά και ποιο το όφελος που θα προκύψει λοιπόν; Τι θα ωφελήσει η ένταξή τους στο σύστημα με σχέση ΠΑΑ; Πρόκειται να έχουμε βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών; Θα υπάρξει, όπως λένε οι θιασώτες της ΠΑΑ, «ηθικοποίηση» του συστήματος ή θα προκύψει όφελος για την Οικονομία;
Οσον αφορά το οικονομικό θέμα, να πούμε ότι ο συνδυασμός της απώλειας εσόδων για το κράτος από το κλείσιμο χιλιάδων ιατρείων και του αυξημένου κόστους μισθοδοσίας των ΠΑΑ γιατρών θα επιβαρύνει πάρα πολύ την εθνική οικονομία. Με πρόχειρους υπολογισμούς θα έχουμε επιπλέον ένα εκατ. ευρώ μηνιαίως μισθολογικό κόστος για τους 1.000 γιατρούς αν γίνουν ΠΑΑ, χώρια οι απώλειες εσόδων από το κλείσιμο των ιατρείων. Οσον αφορά τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών και την «ηθικοποίηση» του συστήματος, η εμπειρία του ΕΣΥ, όπου καθημερινά παρατηρούνται κρούσματα διαφθοράς, διαψεύδει τους υποστηρικτές της. Μάλιστα, αυτά τα κρούσματα έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια της κρίσης μετά τις μειώσεις των απολαβών των γιατρών του ΕΣΥ. Αλλά αν για την οικονομία της συζήτησης δεχθεί κάποιος το δίκαιο των ισχυρισμών του υπουργού Υγείας, πώς μπορεί να εξηγηθεί το ότι οι πανεπιστημιακοί και οι στρατιωτικοί γιατροί εξαιρούνται του μέτρου; Αρα, λοιπόν, το κλείσιμο των ιδιωτικών ιατρείων κανένα όφελος δεν θα προσφέρει. Αντίθετα, είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει στην οριστική κατάρρευση των ήδη υπολειτουργούντων ιατρείων του ΠΕΔΥ. Αυτό θα συμβεί εάν αποχωρήσει ένα τμήμα των 1.000 γιατρών που σήμερα δουλεύουν με δικαστικά μέτρα.
Αν, δηλαδή, για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, το υπουργείο προχωρήσει στην ολοκλήρωση του κατάπτυστου νόμου του Γεωργιάδη, απαιτώντας από τους γιατρούς να κλείσουν τα ιατρεία παρά τις δικαστικές αποφάσεις. Αραγε όμως πόσο δίκαιο και πόσο ηθικό είναι να αλλάζεις τις εργασιακές σχέσεις μετά από 20 και πλέον χρόνια; Τα ελληνικά δικαστήρια έχουν ήδη αποφανθεί ότι δεν είναι ούτε δίκαιο ούτε ηθικό και μας έχουν δικαιώσει. Οταν παραπέρα, σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού, το σχέδιό του για την ΠΦΥ θα ολοκληρωθεί μετά από δέκα και πλέον χρόνια, αδυνατεί κάποιος να εξηγήσει γιατί δεν αφήνει τους σημερινούς υπηρετούντες αλλά και τους εκδιωχθέντες να συνεχίσουν να εργάζονται με την ίδια εργασιακή σχέση, αφού αφενός είναι ηθικό, δίκαιο και επωφελές για όλους, και αφετέρου μετά από τόσα χρόνια θα έχει αποχωρήσει το σύνολο αυτών των γιατρών. Ο σημερινός μέσος όρος ηλικίας τους είναι τα εξήντα χρόνια. Ομως η παρουσία τους θα διασφαλίσει τη λειτουργία της δημόσιας ΠΦΥ και την ομαλή μετάβαση στο όποιο σύστημα επιλεγεί. Εμείς που υπογράφουμε, εκτός από την ιατρική μας ιδιότητα, ως αυτοδιοικητικά στελέχη στον 1ο και 2ο βαθμό Αυτοδιοίκησης έχουμε στενή σχέση και επικοινωνία με τις τοπικές κοινωνίες και τους εργαζόμενους που βιώνουν την παρακμή των πρώην Πολυϊατρείων του ΙΚΑ-ΕΟΠΥΥ. Ακούμε τις αγωνίες τους και τις κραυγές τους για τις τραγικές ελλείψεις στην πρωτοβάθμια και όχι μόνο περίθαλψη. Καλούμε λοιπόν το υπουργείο Υγείας να αναβαθμίσει την ΠΦΥ με περισσότερα κονδύλια, διατηρώντας το ήδη υπάρχον έμπειρο δυναμικό και επαναφέροντας τους απολυμένους, έτσι ώστε να καλυφθούν οι αυξημένες ανάγκες πρωτοβάθμιας φροντίδας των συμπολιτών μας. Να επιλέξει ακόμα και τώρα, λίγο πριν από την οριστική κατάρρευση της δημόσιας ΠΦΥ, το σωστό. Να κάνει το προφανές και συμφέρον για όλους. Κυρίως για τους πολίτες και την περίθαλψή τους και βέβαια για τους λειτουργούς της Υγείας. Γιατί σήμερα που οι μνημονιακές πολιτικές έχουν διαλύσει την Υγεία, δεν ωφελεί σε τίποτα η εμμονή σε αμφιλεγόμενες σχέσεις εργασίας που έχουν αποτύχει παταγωδώς.
Προέχει η περίθαλψη των πολιτών. Και σε αυτήν την προσπάθεια η Πολιτεία πρέπει να έχει μαζί της τους γιατρούς, όρθιους και αξιοπρεπείς. Χωρίς τους γιατρούς, βασικούς παράγοντες του εγχειρήματος, οποιαδήποτε μεταρρύθμιση είναι καταδικασμένη να αποτύχει! Βαρδουλάκης Θωμάς, ΠΕΔΥ Κ. Χαλανδρίου, πνευμονολόγος, δημοτικός σύμβουλος Χαλανδρίου, Γαβράς Παναγιώτης, ΠΕΔΥ Αγ. Παρασκευής, χειρουργός-ουρολόγος, διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, περιφερειακός σύμβουλος Περιφέρειας Αττικής, Καλαράς Παναγιώτης, ιατρός πρ. ΙΚΑ-ΕΟΠΥΥ Αγ. Αναργύρων (απολυμένος), καρδιολόγος, δημοτικός σύμβουλος Αγ. Αναργύρων-Καματερού, Κλαδευτήρας Χρήστος, ΠΕΔΥ Λ. Αλεξάνδρας, αγγειοχειρουργός, πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Ζωγράφου, Κομματάς Γιώργος, ιατρός πρ. ΙΚΑ-ΕΟΠΥΥ Αγ. Αναργύρων (απολυμένος), χειρ. ορθοπαιδικός, υπ. δήμαρχος Αγ. Αναργύρων -Καματερού, δημοτικός σύμβουλος, Κοτταρά Γαρυφαλλιά, ΠΕΔΥ Καλλιθέας, ωτορινολαρυγγολόγος, υπ. δημοτικός σύμβουλος με ΣΤΡΟΦΗ Ν. Σμύρνης, μέλος του Δ.Σ. του ΣΕΥΠ ΕΟΠΥΥ ΠΕΔΥ Αττικής, Μπίτσικας Ιωάννης, ΠΕΔΥ Π. Φαλήρου, παθολόγος εξειδικευμένος στη Διαβητολογία, διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, δημοτικός σύμβουλος Π. Φαλήρου, Σοφιανόπουλος Γιώργος, ΠΕΔΥ Παγκρατίου, γαστρεντερολόγος, δημοτικός σύμβουλος Καισαριανής, Στεφανοπούλου Αναστασία, ΠΕΔΥ Αγ. Αναργύρων, παθολόγος, περιφερειακή σύμβουλος Περιφέρειας Αττικής

2 Ιουλίου 2016

«Καημένη γενιά» είστε και φαίνεστε

«Καημένη γενιά» είστε και φαίνεστε Μπούσιος Ανδρέας Δημοσίευση: 26 Ιουνίου 2016 19:00 Grexit, “Μενουμευρωπαίοι”, πτώση τείχους του Βερολίνου, εμφύλιος σε όλη τη Μέση Ανατολή, εκατομμύρια πρόσφυγες, φτώχεια... Τώρα πια, και με το Brexit, συνειδητοποίησα ότι ποτέ κανένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα δεν έγινε τόσο γνωστός για έναν λάθος στίχο... Grexit, “Μενουμευρωπαίοι”, πτώση τείχους του Βερολίνου, εμφύλιος σε όλη τη Μέση Ανατολή, εκατομμύρια πρόσφυγες, φτώχεια... Τώρα πια, και με το Brexit, συνειδητοποίησα ότι ποτέ κανένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα δεν έγινε τόσο γνωστός για έναν λάθος στίχο. Ποτέ ένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα δεν στιγμάτισε μια γενιά τόσο πολύ και ποτέ κανένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα δεν έπεσε τόσο έξω όσο ο Νίκος Πορτοκάλογλου και συνολικά οι Φατμέ. “Χούντα δεν θυμάμαιν μα ούτε ελευθερία, της Μεταπολίτευσης καημένη γενιά άχρωμα όλα και λειψά” τραγουδούσαν το 1985 και τους αποθεώναμε. Αγοράζαμε τα δισκάκια (δεν υπήρχαν CD τότε) γυρίζοντας από τον ψυχολόγο που είχαμε πάει για να μας ανεβάσει το ιστορικό Εγώ μας και απογειώναμε την καριέρα τους.
Και ύστερα... Έπεσε το τείχος του Βερολίνου και κατέρρευσε όλο το σοβιετικό μπλοκ με το οποίο όλοι είχαμε μεγαλώσει μέχρι τότε, άλλοι ως φόβο, αφού θα μας έπαιρναν τα σπίτια, και άλλοι ως ελπίδα επαναστατική. Μετά διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία, με την οποία... μεγαλώσαμε μαζί στις παραλίες της Βόρειας Ελλάδας και την οδηγήσαμε... στα Ζastava (οι νεότεροι, δυστυχώς, θα πρέπει να το googlάρουν). Και ύστερα ζήσαμε το όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης. Από το '50 ζούσαν με το όνειρο και εμείς το ζούσαμε ως ιστορική πραγματικότητα. Πριν προλάβουμε να το χαρούμε, ήρθε στην ταβέρνα των Βρυξελλών ο λογαριασμός και καταρρεύσαμε. Τόσο “άσπρο - μαύρο”, τόσο “άνοδο και πτώση”, τόσο “μέσα - έξω” καμιά γενιά δεν βίωσε στην Ελλάδα!
Από την αυτοκρατορία του Αντρέα στη Φώφη! Από το ΚΟΔΗΣΟ στο Ποτάμι. Από τη δραχμή στο ευρώ κι από το ευρώ στο... ευρώ. Πόσα μπορεί να αντέξει μια γενιά; Εμείς, η “καημένη γενιά”, είδαμε όλες τις βεβαιότητες να καταρρέουν. Από την πολιτική έως τη γεωγραφία (ως μάθημα) άλλαξαν όλα. Η “καημένη γενιά” ήξερε την Τσεχοσλοβακία ως μία χώρα και η Εσθονία δεν υπήρχε. Για να καταλάβατε, εμείς (ως γενιά) της δεκαετίας του '80 πιστεύαμε ότι θα πεθάνουμε με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ που θα την ξεκουράζει πού και πού η Ν.Δ.! Πιστεύαμε ότι οι μισθοί είναι κάτι που συνεχώς αυξάνεται, και ότι οι πόλεμοι είναι breaking news! Και εντάξει, πολλές από τις βεβαιότητες που είχαμε μπορεί..., ενδεχομένως, ίσως..., και να ήταν λάθος. Αλλά να μας λες και καημένη; Πάει πολύ!