22 Απριλίου 2015

"Αλλού τα κακαρίσματα αλλού γεννούν οι κότες"

Προσχηματικές αντιδράσεις για την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου • Κατά ομολογία του αρμόδιου επί των οικονομικών αντιδήμαρχου κ. Μπρούλια ο Δήμος Αθηναίων δεν έχει ταμειακά διαθέσιμα και έτσι δεν εμπίπτει στο έκτακτο μέτρο. • Το ενδιαφέρον για την αυτοτέλεια των Δήμων είναι προσχηματικό. Όταν για πέντε χρόνια δέχτηκαν απολύσεις, μειώσεις μισθών, περικοπές στους πόρους, το Παρατηρητήριο του κ. Φούχτελ. Όλοι – και οι φορείς της Αυτοδιοίκησης – γνωρίζουν πολύ καλά, ότι είμαστε στην ίδια βάρκα. Ή μαζί θα περάσουμε απέναντι ή μαζί θα βουλιάξουμε. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου η κυβέρνηση βρίσκεται στη μέση μιας δύσκολης διαπραγμάτευσης. Δίνει τη μάχη ώστε να βγούμε από την κρίση με την κοινωνία όρθια, χωρίς να πάρει υφεσιακά μέτρα, χωρίς να προχωρήσει μειώσεις μισθών και συντάξεων και νέες απολύσεις. Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου είναι ένα έκτακτο μέτρο. Aρκετοί φορείς έχουν ήδη καταθέσει τα διαθέσιμά τους στην Τράπεζα της Ελλάδος. Αυτοί, κάθε στιγμή που προκύπτει ανάγκη μπορούν να εκταμιεύουν τα ποσά που επιθυμούν, όπως έκανε η Αττικό Μετρό, η οποία εκταμίευσε πρόσφατα 150 εκατ. Ευρώ από την Τράπεζα της Ελλάδος. Ενώ το ίδιο έχει πράξει και η Περιφέρεια Αττικής. Είναι η Ρένα Δούρου λιγότερο ευαίσθητη για τα οικονομικά του φορέα της; Κατά ομολογία του αρμόδιου επί των οικονομικών αντιδήμαρχου κ. Μπρούλια ο Δήμος Αθηναίων δεν έχει ταμειακά διαθέσιμα και έτσι δεν εμπίπτει στο έκτακτο μέτρο. Άρα κακώς το θέμα χρησιμοποιείται για το χτίσιμο πολιτικής καριέρας. Σε κάθε περίπτωση αν κάποιοι θέλουν να γίνεται διαπραγμάτευση χωρίς να χρησιμοποιηθεί κάθε δυνατότητα να το πουν ξεκάθαρα, γνωρίζοντας πολύ καλά τι σημαίνει αυτό. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις σε αντίστοιχη περίπτωση είχαν κουρέψει τα αποθεματικά και κάποιοι δεν είχαν πει κουβέντα. Να ασκούμε κριτική αλλά όχι με υστερία. Ας περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει, αλλιώς να ειπωθεί ξεκάθαρα, ότι δεν επιθυμούν πραγματικά να γίνει διαπραγμάτευση αλλά να πάμε σε νέο μνημόνιο, να γίνουν απολύσεις, μειώσεις μισθών και ό,τι γινόταν τόσο χρόνια. Το ενδιαφέρον για την αυτοτέλεια των Δήμων είναι προσχηματικό. Όταν για πέντε χρόνια δέχτηκαν απολύσεις, μειώσεις μισθών, περικοπές στους πόρους, το Παρατηρητήριο του κ. Φούχτελ. Όλοι – και οι φορείς της Αυτοδιοίκησης – γνωρίζουν πολύ καλά, ότι είμαστε στην ίδια βάρκα. Ή μαζί θα περάσουμε απέναντι ή μαζί θα βουλιάξουμε. Τέλος η Ανοιχτή Πόλη απείχε από την ψηφοφορία του Δημοτικού Συμβουλίου Αθηναίων για την έκδοση ψηφίσματος διαμαρτυρίας.

18 Απριλίου 2015

Ο δοσίλογος ρόλος των μνημονιακών πειθήνιων συνδικαλιστών.

Αναζητώντας «ισοδύναμα»… makris
Του Ανδρέα Μακρή, εργαζόμενου στο «Λαϊκό» Νοσοκομείο Αθήνας, μέλους της Ε.Ε. της ΠΟΕΔΗΝ, εκλεγμένου με το ψηφοδέλτιο «ΜΕΤΑ Υγειονομικών-Ενωτική Αγωνιστική Συνεργασία». Πηγή: Ygeionomikoi.gr «Η κυβέρνηση θα πρέπει να εξηγήσει φυσικά ποιο είναι το ισοδύναμο μέτρο του 5ευρω και ποιος θα το πληρώσει;» Ποιός κάνει αυτή την ερώτηση; Μην πάει το μυαλό σας στον Σαμαρά ή τον Βενιζέλο ή σε δημοσιογραφικό “αστέρα” κάποιου συστημικού καναλιού. Το ερώτημα είναι “επί λέξει” διατυπωμένο στην απόφαση της εκτελεστικής επιτροπής της ΠΟΕΔΗΝ (8-4-2015) και αναφέρεται στην κατάργηση του 5εύρου. Από την άλλη, η πλειοψηφία της ΠΟΕΔΗΝ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) χαρακτηρίζει θετικό το μέτρο, το οποίο «δεν αντιστρέφει όμως την κατάσταση της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών»… συνεχίζει το σκεπτικό της απόφασης. Βέβαια, πριν λίγες μέρες εκτιμούσε (για την κατάργηση του 5εύρου) ότι “είναι αστείο ακόμα και να το συζητάμε” όπως έλεγε ο Πρόεδρος στον τηλεοπτικό σταθμό “ΣΚΑΪ”. Κάτω από την κοινωνική πίεση, η πλειοψηφία της ΠΟΕΔΗΝ αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι το μέτρο είναι θετικό, αλλά: Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο; …συνεχίζει το συλλογισμό της, απαξιώνοντας και υποβαθμίζοντας με αυτό τον τρόπο μια σημαντική νίκη. Μ` ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια δηλαδή! Το ερώτημα δεν είναι ούτε ρητορικό, ούτε αφελές. Υπηρετεί το στόχο του μνημονιακού κατεστημένου που είναι η αποδόμηση κάθε πρότασης αλλά και απόπειρας για τη χάραξη μιας άλλης πολιτικής έξω από τα πλαίσια του νεοφιλελεύθερου μνημονιακού δόγματος. Στοχευμένο λοιπόν το ερώτημα, αναπαράγει την εκβιαστική λογική των δανειστών και επιχειρεί να εμφανίσει ως μονόδρομο την υποταγή στις απαιτήσεις τους. Η δικαίωση του μνημονιακού μπλοκ από την πίσω πόρτα! Ταυτόχρονα, η αναφορά στα 20 εκατ. ευρώ πού εισέπραττε το κράτος από το 5εύρω και τα οποία τώρα θα πρέπει κάποιοι να τα πληρώσουν -εννοώντας την επιβολή φόρων- παραπέμπει ευθέως στην επιχειρηματολογία Γεωργιάδη και όλων των εκπροσώπων της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής λογικής. Ο Α. Γεωργιάδης έλεγε ότι η κατάργηση του 25εύρου στα Νοσοκομεία, θα επιβαρύνει τους φορολογούμενους γιατί θα πρέπει να βρεθούν ισοδύναμα! Η ΠΟΕΔΗΝ, σε παλαιότερο δελτίο τύπου (24/03/2015) πριν ψηφιστεί η κατάργηση του 5εύρου, λέει τα εξής: «Η ανεμπόδιστη πρόσβαση των Ανασφάλιστων προκαλεί δημοσιονομικό κόστος. Κολλάει απ’ ότι φαίνεται η κυβέρνηση στα ισοδύναμα μέτρα τα οποία θα πληρώσουν πάλι οι χρήστες των υπηρεσιών. Όπως με τα 5 ευρω εισιτήριο εξέτασης στα εξωτερικά ιατρεία» (Οι ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ έχουν υιοθετήσει ακόμα και την ορολογία του νεοφιλελευθερισμού και αποκαλούν τους πολίτες “χρήστες”). Η λογική αυτή, εκτός των άλλων, οδηγεί αντικειμενικά στην ανάπτυξη του κοινωνικού αυτοματισμού-κανιβαλισμού και στη διάρρηξη των κοινωνικών συμμαχιών. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός και η υπονόμευση της κοινωνικής αλληλεγγύης είναι βασική επιδίωξη. Με το “διαίρει και βασίλευε” ακυρώνεται κάθε προοπτική αντίστασης και νίκης. Η εκβιαστική λογική των “ισοδύναμων μέτρων” τα οποία θα πρέπει να επιβαρύνουν το λαό, δεν μπορεί να αναπαράγεται και έμμεσα να υιοθετείται από τα συνδικάτα. Εγκλωβίζει τους εργαζόμενους στην αδράνεια, την υποχώρηση και το συμβιβασμό. Είναι η λογική των δανειστών και των ντόπιων υποτακτικών τους. Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να κινείται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Να διεκδικεί τη διαγραφή του χρέους, τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και να αγωνίζεται για κοινωνική δικαιοσύνη, δίκαιο φορολογικό σύστημα και όχι αντιλαϊκή-ληστρική φορολογική επιδρομή. Για την ανατροπή, εν τέλει, του συστήματος της εκμετάλλευσης. Η κατάργηση του 5εύρου ήταν μια σημαντική νίκη του υγειονομικού κινήματος και της κοινωνίας. Κάθε μικρή ή μεγάλη νίκη πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν σταθμός στην πάλη για μεγαλύτερες κατακτήσεις. Να αξιοποιείται και να διευρύνεται, ώστε να δίνει όραμα και προοπτική για ρήξη και οριστική απαλλαγή από τα δεσμά των μνημονίων. Αντίθετα, η υποβάθμιση και η απαξίωση των κατακτήσεων, οδηγούν στην απογοήτευση, την ηττοπάθεια και την αποστράτευση. Οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των κομμάτων της μνημονιακής συγκυβέρνησης δεν έχουν καμίαπροοπτική και φυσικά ούτε προσανατολισμό ρήξης με τις μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόστηκαν. Το μόνο που τους απομένει είναι να τις δικαιώσουν! O ισχυρισμό τουςότιείναι “άστεγοι πολιτικά” και “ακομμάτιστοι” κατέρρευσε, ιδιαίτερα μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα θα συνεχίσει αταλάντευτα την πάλη του για την ανατροπή της μνημονιακής βαρβαρότητας, αξιοποιώντας και διευρύνοντας κάθε νίκη.

12 Απριλίου 2015

Oi 3 θεσμοι της Λαγκάρντ: Αννας,Καϊάφας, Πόντιος Πιλάτος.

Οι «3 θεσμοί» της Λαγκάρντ: Άννας, Καϊάφας, Πόντιος Πιλάτος… Κοινωνικά δίκτυα Αρθρογραφία Του Διονύση Ελευθεράτου
Να λοιπόν που, τόσο στο πεδίο της ενδυματολογικής σημειολογίας, όσο και σε αυτό της φιλολογίας, η Κριστίν Λαγκάρντ βρίσκει τρόπο να συνενώσει το Πάσχα με το Καρναβάλι. Ως γνωστόν ανήμερα του Πάσχα των Καθολικών, για τις ανάγκες της συνάντησης με τον Γιάνη Βαρουφάκη, η «Ιέρεια» του ΔΝΤ μεταμορφώθηκε σε Joan Jett ή Suzi Quatro (οι ροκάδες ξέρουν…). Γιατί όχι; Η προσαρμοστικότητα είναι αρετή. Αυτό, προ ημερών. Τώρα, στις ημέρες του ημέτερου Πάσχα, η Κριστίν μεταμορφώνεται σε ευαγγελίστρια της κοινωνικής δικαιοσύνης και δηλώνει στον διεθνή τύπο ότι στην Ελλάδα «το κόστος της κρίσης κλήθηκαν να το σηκώσουν κυρίως η οι πιο φτωχοί και η μεσαία τάξη». Λογικό: Δεν ήταν εβδομάδα, αλλά πενταετία Παθών – όλο και κάτι πήρε το αφτί και το μάτι της επικεφαλής του ΔΝΤ. Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, δεν ανακαλύπτει την Αμερική (εν προκειμένω την Ελλάδα) τώρα, για πρώτη φορά, η Λαγκάρντ. Το έχει πει μια – δυο φορές, νωρίτερα, κατά τη διάρκεια της ελληνικής κατ’ ευφημισμόν δημοσιονομικής προσαρμογής που αύξησε το δημόσιο χρέος από 120% σε 180% του ΑΕΠ, που το επαύξησε σε απόλυτα μεγέθη κατά 21 δισ. ευρώ, που έκανε την Ελλάδα χώρα ανέργων και τον παραγωγικό της ιστό θρύψαλα. Κάποτε, μάλιστα, η Κριστίν είχε αποκαλύψει απειλές εναντίον της ζωής της, επειδή διαλαλούσε ότι στην Ελλάδα η οικονομική ελίτ δεν «πήρε χαμπάρι» τίποτε από οικονομική κρίση. Εξυπακούεται ότι μία επικεφαλής του ΔΝΤ που μιλά (έστω και μια- δυο φορές σε πέντε χρόνια) σαν μετεμψύχωση της Ρόζα Λούξεμπουργκ, μπορεί με πολλαπλάσια άνεση να ντύνεται σαν την Joan Jett. Ως εδώ καλά, αλλά… Αλλά τι ακριβώς θα έπρεπε εμείς να ξεχάσουμε ή και να ελπίσουμε, διαβάζοντας τις παραδοχές της κυρίας Λαγκάρντ; Η πολιτική που ρήμαξε την ελληνική κοινωνία και οικονομία φέρει – φαρδιά πλατιά- την υπογραφή και του ΔΝΤ. Οι εξωφρενικές μνημονιακές ρυθμίσεις που έπληξαν σε ανατριχιαστικό βαθμό τους οικονομικά ασθενείς και τη μεσαία τάξη, ακριβώς οι ίδιες οι οποίες μεγέθυναν κατά 16,7% το «γκρουπ» των πολύ πλούσιων ατόμων μεταξύ 2013 και 2014 (στοιχεία της Wealth –X, τέλος του 2014), φέρουν και την υπογραφή του ΔΝΤ. «Λάθη των πολλαπλασιαστών» (θυμάστε, αλήθεια;) παραδέχονταν τεχνοκράτες του ΔΝΤ, αλλά το «δια ταύτα» του εκπροσώπου του, του κ. Τόμσεν, παρέμενε ακλόνητο: Οι «επιστήμονες» δικαιούνται να κάνουν λανθασμένες «υποθέσεις» και να το παραδέχονται, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται κανένα δικαίωμα για τα «πειραματόζωα». Κι άντε, πες ότι αυτά αφορούν το πρόσφατο παρελθόν. Μήπως άραγε προαναγγέλλουν διαφορετικές αξιώσεις τα τωρινά λόγια της Κριστίν; Δεν διαφαίνεται κάτι τέτοιο. Νέες «μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό» ζητά. Μάλλον περιττεύει να υπενθυμίσουμε ότι στην ορολογία και πρακτική του ΔΝΤ ουδέποτε έως τώρα η έννοια «μεταρρύθμιση» αποσυνδέθηκε από την αντίστοιχη της «περικοπής», εκεί όπου … υπάρχει χρήμα. Αν, τώρα, το ΔΝΤ ισχυριστεί (υπόθεση εργασίας- σας φαίνεται, άραγε, αυθαίρετη; ) ότι οι συνταξιούχοι των 650 ευρώ είναι πολύ «προνομιούχοι» για να λάβουν, πάλι, 13η σύνταξη, απομένει να δούμε με ποια μούτρα η κυρία Λαγκάρντ θα επαναλάβει τη διαπίστωση περί των βαρών που σηκώνουν οι φτωχοί, οι «μεσαίοι», οι «μεσαίοι» που φτώχυναν…
ΟΚ, το ξέρουμε: Είναι τόση η μοχθηρία που δείχνουν σε βάρος της χώρας και της τωρινής κυβέρνησης τα «ιερατεία» Βερολίνου και Βρυξελλών, ώστε καμία φορά το ΔΝΤ μπροστά τους φαντάζει … φιλική δύναμη. Όμως ας μην τρελαθούμε κιόλας! Μια Λαγκάρντ που μιλά για τα βάρη των οικονομικά ασθενέστερων στην Ελλάδα ηχεί σαν κράμα Άννα, Καϊάφα και Πόντιου Πιλάτου μαζί. Κι αν στο ενδυματολογικό συνολάκι, για την καθημερινότητα που δεν συμπεριλαμβάνει συνάντηση με Βαρουφάκη, «κολλάει» και δέρμα κροκοδείλου, τα κροκοδείλια δάκρυα δεν ταιριάζουν καθόλου σε μια κοινωνία, η οποία συνεχίζει να υποφέρει και να μετρά αυτόχειρες και υποσιτισμένα παιδιά. Άντε, γιατί η ψεύτικη «κατανόηση» ώρες – ώρες καταντά χειρότερη κι από την ανοιχτό πόλεμο…