Τί θέλουμε να γίνει; Κυρίτσης Γιώργος

Τί θέλουμε να γίνει; Κυρίτσης Γιώργος | ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΝ 29.08.2015 του Γιώργου Κυρίτση Ένας τρόπος να καταλάβουμε "τί πρέπει να κάνουμε", είναι να απαντήσουμε στο ερώτημα "τί θέλουμε να γίνει" και εν συνεχεία να καθορίσει ο καθένας τη στάση του. Το χειρότερο δυνατό, όχι πολύ πιθανό αλλά ούτε και απίθανο σενάριο είναι αυτό που λέει διάλυση ΣΥΡΙΖΑ και ήττα στις εκλογές. Το σενάριο αυτό θα σημάνει στρατηγική καταστροφή για την αριστερά σε όλη την Ευρώπη, καθώς ο τίτλος θα είναι ότι "Η συντηρητική αντιπολίτευση, νίκησε την αριστερά και επιστρέφει στην εξουσία στην Ελλάδα" - τόσο απλά όσο σύνθετη και να 'ναι η δική μας ανάλυση. Ο συμβιβασμένος ΣΥΡΙΖΑ παραμένει πολύ αριστερό πράγμα για τον ευρωπαϊκό μ.ο. και αυτό έχει να κάνει και με τα πρόσωπα που τον απαρτίζουν. Εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε κάθε λόγο να είμαστε από δυσαρεστημένοι έως απογοητευμένοι από την εξέλιξη των πραγμάτων σε σχέση με τις προσδοκίες μας, καθώς τα ζούμε με ένταση εκ των έσω και τα προσωποποιούμε κιόλας. Ωστόσο, για όσους κοιτούν την Ελλάδα από μια απόσταση, πχ από το εξωτερικό, η εικόνα παραμένει το this is a coup, και η ελληνική κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρούν σχεδόν ακέραια την εικόνα τους με την κατάληξη της διαπραγμάτευσης να λαμβάνεται υπ όψιν. Ο Γκιζι του Λινκε είπε στη γερμανική Βουλή ότι ψηφίζει οχι στο πρόγραμμα με το ίδιο σκεπτικό με το οποίο αν ψήφιζε στην ελληνική βουλή θα ψήφιζε ναι. Δηλαδή το οτι εμείς δεν μας φαινόμαστε όσο αριστεροί θα θέλαμε, δεν σημαίνει ότι ο πιο έξω κόσμος το βλέπει έτσι. Είναι διαφορετικές οι προσλαμβάνουσες Υπάρχει ένα προφανές επιχείρημα υπέρ του να συνεχίσει η χώρα να κυβερνάται απο τον ΣΥΡΙΖΑ και αυό είναι πως έχει τεράστια σημασία ποιος διοικεί το κράτος. Μπορούμε να διώξουμε τον συμβιβασμένο ΣΥΡΙΖΑ πχ και να αναθέσουμε το μεταναστευτικό στους ούγκανους να πνίγουνε τον κόσμο. Αλλά ας πούμε οτι αυτό είναι λαϊκισμός... Αλλά και στο πιο "βασικό" που έχει διχάσει τους αριστερούς, στο θέμα του νομίσματος. Υπάρχει κανείς που αμφιβάλει οτι το θέμα μπορεί να τεθεί με ρεαλιστικούς όρους μόνον αν υπάρχει κατάλληλη διοικητική - εκτός από πολιτική - προετοιμασία. Οτι δηλαδή πρέπει το κράτος - όχι ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει τέτοια σχέδια ακόμα και ώρα ανάγκης. Και φυσικά, για να μην γελιόμαστε εάν μια κυβέρνηση δεν έχει τρόπο να αντισταθεί βραχυπρόθεσμα στον τραπεζικό εκβιασμό, δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα και αυτό αποδείχθηκε αν μη τι άλλο από τα κάπιταλ κοντρολς.

Το αν θα συνεχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι κυβέρνηση και το τί θα πράξει ως κυβέρνηση εξαρτάται καθοριστικά από το τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα. Αν θεωρούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα "πασοκοποιηθεί" ότι και να γίνει, ε τότε αυτό θα συμβεί και θα' ναι αυτεκπληρούμενη προσδοκία μαζοχιστικού τύπου. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να διατηρήσει και την άσπιλη αριστερή ακεραιότητα του. Πρέπει να προχωρήσει σε σκληρές αποσαφηνίσεις Είναι ασαφές πχ αν η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ θα ψήφιζε τη λεγόμενη ελληνική πρόταση 47 σελίδων η οποία εκπονήθηκε όταν στην κυβέρνηση συμμετείχαν τα στελέχη που σήμερα συναπαρτίζουν την ΛΑΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκασμένος να δει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί: Ενδεικτική είναι η παράγραφος κλειδί του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία συνοψίσαμε και ψηφίσαμε στην ίδια φράση τη φόρμουλα "Καμία θυσία για το ευρώ - καμία αυταπάτη για τη δραχμή". Δηλαδή, αντί να απαλείψουμε τις δυο ακραίες τιμές, τις προσθέσαμε συνθηματοποιημένες χωρίς να εκπονήσουμε κάποιο σχέδιο. Το αποτέλεσμα ήταν στη σύγκρουση με την πραγματικότητα να σπάσουμε στα δύο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα με καταστατικές και κατακτημένες δημοκρατικές αρχές λειτουργίας, πολυάριθμα όργανα με ποικίλους ιδιόρρυθμους και κουλτούρα σύνθεσης με άνεση χρόνου και κλήθηκε να λειτουργήσει ως κυβέρνηση σε ένα σκληρά παραδοσιακά και συνταγματικά ρυθμισμένο πρωθυπουργοκεντρικο μοντέλο στο οποίο ο πρόεδρος του είναι ταυτόχρονα πρωθυπουργός και συγκεντρώνει στο πρόσωπό του το σύνολο της ευθύνης και το σύνολο της εξουσίας. Δεν έγινε καμία προσπάθεια να λυθεί αυτός ο κόμπος. Τώρα η ηγεσία αισθάνεται εγκαταλειμμένη από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και τα μέλη φτυσμένα απο την ηγεσία. Προφανώς κ αντικειμενικά η ευθύνη είναι στην ηγεσία κ σε προσωπικό επίπεδο κ στο επίπεδο των αντιλήψεων. Αντιλήψεις "αδιαμεσολάβητης" επαφής του Ηγέτη με Η κεφάλαιο με τον λαό, οδηγούν μαθηματικά στη διάλυση. Εάν δεν λυθούν αυτά τα θέματα, τα άλλα προβλήματα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν.

Εάν η επόμενη κυβέρνηση είναι ΣΥΡΙΖΑ θα έχει τη δυνατότητα να διορθώσει αυτό που αναγκάστηκε να ψηφίσει και να προωθήσει και άλλα ζητήματα που εκφευγουν απο το σχήμα Μνημόνιο - Αντιμνημόνιο. Για όσους δεν μπήκαν στον ΣΥΡΙΖΑ μετά απο το 2010 οπότε και κυριάρχησε λογικά ο αντιμνημονιακός επιτονισμός, η αριστερά είναι κάτι πολύ ευρύτερο, σε απόλυτη κ στρατηγική σύγκρουση βέβαια με το Μνημόνιο αλλά εν πολλοίς και με το Αντιμνημόνιο ως "εν τουτω νικα". Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο "εθνικός" χαρακτήρας του αντιμνημονιακου αγώνα εις βάρος της ταξικής ανάλυσης. Η κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει αυτά τα στοιχεία ταξικής μεροληψίας. Υπερ τίνος; Απ όλες τις ερμηνείες για το 62% μία μόνο είναι ξεκάθαρη και αυτή είναι η γεωγραφική - ταξική αποτύπωση. Οι λαϊκές τάξεις τοποθετηθήκαν με τσαουσεσικη απολυτότητα υπέρ του ΣΥριζα και οι πλούσιοι υπέρ της αντιπολίτευσης. Ο Σύριζα οφείλει ως κυβέρνηση να υπερασπιστεί αυτούς τους ανθρώπους.