Οι ανάγκες και οι αντοχές της κοινωνίας μας

Οι ανάγκες και οι αντοχές της κοινωνίας μας. Αυτός ο υπέροχος λαός δίνει πάλι τα φώτα του , ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής του, δίνει χέρι βοηθείας στους εξαπατημένους και διωγμένους πιο αδύνατους από αυτόν πρόσφυγες των πεδίων των μαχών της εγγύς Ανατολής. Εκεί που οι άλλοι βλέπουν χρήμα και μίσος εμείς, το 85% του ελληνικού λαού βλέπει συμπάθεια και αλληλεγγύη. Με τραυματισμένη τη συνοχή της Κοινωνίας με πτωχοποίηση, αστέγους, ανθρωπιστική κρίση με ανεργία και το φιλότιμο τραυματισμένο από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και οικονομικών μητροπόλεων από τις χρεωμένες τεχνικά περιφέρειες υψώνουμε φωνή αντίστασης την ανθρωπιά και τον πολιτισμό μας. Εκεί που η Τουρκική ηγεσία εκβιάζει και οι χώρες του Βίσεγκραντ δημιουργούν τετελεσμένα η Ελλάδα αποκτά φίλους και συνοδοιπόρους απέναντι στα ολιγαρχικά συμφέροντα και τους θρασείς παραστάτες ντόπιας και παγκοσμίου αρπαχτής.

Τα γνωστά υπάρχοντα ΜΜΕ , στις αυθαίρετες συχνότητες ορίζουν την μοναξιά των παροπλισμένων, τρομοκρατούν σε συμφωνημένα σχέδια, προτάσσουν κοινή ατζέντα εύκολα ανιχνεύσιμη στην απλή λογική πως καμιά σχέση δεν κρατούν με την ειδησιογραφία αλλά με την παραμορφωτική παραπληροφόρηση συμφερόντων διαπλοκής. Οι λίγες εφημερίδες τα ραδιόφωνα και το δημόσιο κανάλι που λειτουργεί βοηθούν την αντικειμενική ενημέρωση πλήττονται όμως οικονομικά με κάθε στημένο τρόπο (πχ ψεύτικες ακροαματικότητες, μόχλευση διαφημίσεων) πολεμιόνται και άλλωστε το χάος της παραπληροφόρησης ή των σκουπιδιών ειδήσεων μόνο με τον όγκο της ΧΥΤΑ Λιοσίων θα μπορούσαν να προσομοιώσουν. Το κύμα ρατσισμού και ξενοφοβίας άλλωστε σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχει σαφείς παραστάτες, επώνυμα ΜΜΕ συγκεκριμένων νεοφιλελεύθερων προτάξεων προπαγάνδας. Ο 4ος πόλος εξουσίας τείνει να γίνει ο πρώτος που ορίζει την πολιτική πρακτική. Οι κοινωνίες για να παράγουν πολιτική επωφελή για αυτές χρειάζονται τα στοιχεία της είδησης, επιλογές πνεύματος και αξιολόγηση κρίσης και ειλικρινά για να τα ανιχνεύσουμε στο σημερινό κόσμο θέλει πολύ προσπάθεια.

Μερικά παραδείγματα από την ελληνική πραγματικότητα. Η πιστοληπτική ικανότητα για τις τρέχουσες ανάγκες ρευστότητας μιας ακμαίας μικρομεσαίας επιχείρησης δεν μπορεί να μπαίνει στην ίδια μοίρα με τους κανόνες ανανέωσης δανείων των θαλασσοδανείων που δεν εξυπηρετούνται. Το πρόταγμα μερικών παλαιών και νέων εκπορνευτών για οικουμενικούς και τεχνοκρατικούς σωτήρες καλύπτει σαφείς πολιτικές δεξιές επιλογές αυτές που λέμε συστημικές. Πότε οι τεχνοκράτες δούλεψαν αντίθετα στο χέρι που τους τάιζε από την εποχή του Ρομπέν των δασών μετρούνται αυτοί, στα δάκτυλα της ιστορίας.

Οι ταγοί των συνδικαλιστικών αγώνων εξόκειλαν όλη την διάρκεια των 6 μνημονιακών χρόνων σε 43 πανελλαδικές μονοήμερες παρουσίες με απήχηση από 4-34% Οι άνεργοι είναι ακόμα 27% και οι συνδικαλιζόμενοι 7-9%. Φταίει ο συνδικαλισμός για τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την φθορά των συλλογικών συμβάσεων ,την ανασφάλιστη και δουλοπαροική εργασία ή οι επιλογές του ΔΝΤ;; Η Μέρκελ τι τους ήθελε τους πρόσφυγες πέρα από φτηνά εργατικά χέρια χωρίς ιδιαίτερες προνοιακές απαιτήσεις;;; Τον ρώτησε κανείς τον άνεργο πως πληρώνει το νοίκι ,το μπακάλη τα φάρμακά του.

Ξέχασε η μεσαία τάξη διακοπές, θέατρο ,ταβέρνα και τον καφενέ, απλές πολυτέλειες μιας άλλης ζωής λίγο πριν. Τα νιάτα αμολιούνται στις γηινες αμφισβητήσεις τους, ευνουχισμένα από όνειρα, σχέδιο και δημιουργικότητα να λειτουργήσουν σαν τροχός σε νέους δρόμους. Οι σπουδές τεκτονικά χρηματιζόμενες στα «κατάλληλα» πανεπιστήμια των υψηλών απαιτήσεων και των μεροληπτικών απόψεων ακόμα και στην επιλογή των προθύμων «κατάλληλων» του νεοφιλελευθερισμού διδασκόντων. Τι άλλο έφερνε ο νόμος Διαμαντοπούλου από την εξάρτηση της επιστήμης από την «λεγόμενη» Αγορά;; Που είναι οι φραγμοί πια στη μόρφωσή μας αν όχι 3μετροι τοίχοι. Που περνάει το παιδί στην επαρχία και τα παρατάει από τη λάθος επιλογή και τα δυσβάστακτα έξοδα. Έπειτα πόσο ακόμα θα ανέχεται η κοινωνία τον νεόκοπο επιστημονικό μεταναστευτισμό, πόσο θα χαίρεται τα παιδιά μας η Νέα Υόρκη, το Πεκίνο, η Τζέντα, το Σύδνεϋ, η Στουτγάρδη και το Λονδίνο;; Τι να κάνουν εδώ αν δεν υπάρχουν δουλιές, με άρχουσα τάξη από το εξωτερικό και λαμόγια που τα ξελασπώνουν 15 μεγαλοδικηγόροι, το περιβάλλον των λομπιστών των Βρυξελλών και οι 6000 εξωχώριες των φορολογικών παραδείσων;; Αν έχει κάνει κάτι η κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ αυτό τον πρώτο χρόνο είναι τα πρώτα αποτελέσματα στη φοροδιαφυγή από τις λίστες και τα σουρωτήρια του φορολογικού συστήματος, εμφανείς οι θιγόμενοι και η εκφρασμένη καθάρια θέληση για νέους θεσμούς έντιμης χάραξης στην διοίκηση, στο σωφρονιστικό, στα ασφαλιστικά, τους μικροοφειλέτες με τις δόσεις, στο μέγαρο στο πληθωρικό πρόγραμμα του υπουργείου υγείας.

Έπρεπε οι ΕΣΥτες της ΠΦΥ να περάσουν 24 μήνες με κλειστά ιατρεία από τον ακρωτηριαστικό νόμο για την ΠΦΥ του Γεωργιάδη για να δουν πέρα από το μισθό ΙΚΑ το μισθό του ΠΑΑ τώρα με το νόμο Ξανθού-Πολάκη. Και οι ελλείψεις σε προσωπικό 3500 υγειονομικών σε αγροτικά ,ΚΥ. ΠΕΔΥ νομαρχιακά και περιφερειακά νοσοκομεία να καλύπτουν ούτε το 10% των αναγκών. Ο περήφανος ελληνικός λαός για να ζήσει θέλει τα στοιχειώδη, προϊόντα από τους αγρότες του, σχέδια έργων από τους μηχανικούς του, οι δικηγόροι να βάλουν τις γραβάτες στον ώμο και να ανατάξουν την κρυφοβλέπουσα και σπαθοκρατούσα υπερ των ισχυρών δικαιοσύνη, θέλει τέλος τον επαρχιακό και γιατρό της γειτονιάς προστάτη του και όχι τον φραγκοφονιά του.

Καλό είναι η τετρακέφαλη ομοούσιος αντιπολίτευση να ξέρει ότι η κοινωνία δεν θεωρεί φυσικό ή έστω αναπότρεπτο αυτό που ορίζαμε ως απαράδεκτο και μαυρίσαμε ως τα τώρα. Ούτε η Ευρώπη των 7 του relocation(επανεγκατάστασης) προσφύγων ή των 4-5 του αιμάσσοντος από λιτότητα Νότου είναι η Ευρώπη που οραματιζόμαστε. 14-3-2016 ΕΧΕΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ 24-3-2016. σελ 27. Δρ. Διονύσης Λαμπαδάριος dlabadarios@hol.gr